184 NiRWaNa i jej słowiański źródłosłów, jako NiR+WaNA/Nie+WiaNa, tradycyjnie pomijany przez allo-allo źródła

Jest to po części ciąg dalszy wpisu nr 182, jak i odpowiedź, na celne uwagi czytelniczki „kamila” z 2015-10-09 o 09:06 dokonany tu:

182 Językoznawcze kłamstwa, czyli tzw. greckie ἀ-/a-, czyli tzw. PIE n̥-, czyli… słowiańskie Nie, którego jakoś nie podaje się w allo-allo „źródłach”…

Oto, niespodziewane kolejne dowody potwierdzające rasistowskie uprzedzenia allo-allo itp, jak i (coraz bardziej wygląda na rzeczywisty) przeciw-słowiański spisek tzw. germańskich językoznawców, na przykładzie wywiedzenia znaczenia i źródłosłowu sanskryckiego słowa NiRWaNA.

Coś za dużo tych przemilczeń, nie sądzicie?

!Uwaga!
Zgodnie z przejściem L -> R, odnajdywanym w sanskrycie, wydaję się, że pierwotne brzmienie tego słowa, wywodzi sięz rdzeni NiL+WaNa, patrz słowiańskie słowa SL”oWo i SL”aWa, jak i sanskryckie S’RaWaS’.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Nirwana
Nirwana (dosłownie zgaśnięcie, zdmuchnięcie) (skt nirvāṇa निर्वाण; pali nibbāna निब्बान; chiń. niepan 涅槃; kor. yǒlban ( ); jap. nehan 涅槃; wiet. niết-bàn; tyb. bde bar gshegs pa’i gnas (བདེ་བར་གཤེགས་པའི་གནས།); Chiń. ji ( ); kor. chǒk ( ); jap. jaku ( ); wiet. tich. Chiń. jimie (寂滅); kor. chǒkmyǒl ( ); jap. jakumetsu ( ); wiet. tịch diệt. Chiń. miedu (滅度); kor. myǒldo ( ); jap. metsudo ( ); wiet. diệt độ. Chiń. yuanguo ( ); kor. wǒnkwa ( ); jap. enga ( ): wiet. viên qua.) – wygaśnięcie cierpienia, termin używany w religiach dharmicznych na określenie bardzo zaawansowanego poziomu urzeczywistnienia.

Buddyzm

W buddyzmie nirwana to nieuwarunkowany stan (skt asamskṛta dharma) wyzwolenia od cyklu narodzin i śmierci, czyli samsary. Nirwana jako słowo składa się z przedrostka ni[r]- (ni, nis, nih) oznaczającego „na zewnątrz, z dala od, bez” i rdzenia vâ[na] (pali vâti), który można przetłumaczyć jako „powiew”[1]. Osoba, która osiągnęła stan nirwany ma być wyzwolona od cierpienia i przyczyn cierpienia (patrz Cztery szlachetne prawdy), ponieważ usunęła niewiedzę, która jest źródłem cierpienia tak, że nie powstają splamienia i odpowiadająca im karma, a po jej śmierci nie dochodzi do kolejnego wcielenia (patrz dwanaście ogniw współzależnego powstawania). W buddyzmie pojęcie nirwany ma różne znaczenia i można je odnieść do nauk nieistniejących już szkół hinajany, gdzie osiąga się stan śrawaki, oraz do nauk mahajany, gdzie opisuje się stan buddy jako trzy ciała Buddy.

Pojęcie nirwany w naukach buddyjskich szkół hinajany odnosi się do rzeczywistości zrealizowania „pustości” (Siunjata) tożsamości „ja”. Zrealizowanie tego rodzaju „pustości” umożliwia przekroczenie splamień umysłu, tj. osiągnięcia stanu śrawaki, który zdolny jest do wyzwolenia samego siebie. Pomimo że obecnie szkoły hinajany nie istnieją, wielu mistrzów buddyjskich opowiada się, że są podobne do nauk ówczesnej tradycji theravady.

Pojęcie nirwany w buddyjskich naukach mahajany można rozpatrywać zgodnie z poglądem madhjamaki, najwyższej doktryny o Siunjacie w buddyzmie oraz z poglądem o naturze buddy.

Nauki madhjamaki opisują, że wszystko jest współzależnie przejawiające się i dotyczy to zarówno przejawień nirwany i samsary. Na poziomie konwencjonalnego rozumienia, wszystkie zjawiska tworzą się i zanikają pod wpływem odpowiednich dla nich przyczyn i warunków, ale ostatecznie według analizy jednak nie można w tych zjawiskach odnaleźć ich inherentnej, wrodzonej i niezależnej egzystencji. Zjawiska jednak wydają się tak pojawiać i zanikać, nie ma dlatego również totalnej pustości, jako nicości. Nie istnieje więc nihilizm (że nic nie przejawia się i nie podlega się dlatego żadnym konsekwencjom swoich czynów) oraz eternalizm (że wszystko istnieje, tak jak się wydaje tylko przejawiać, niby z góry ustalone, realne w sposób inherentny i niezmienny oraz nie ma możliwości dlatego osiągnięcia „transcendencji np. wyobrażenie doskonałości jako nieosiągalnego absolutu, boskości, nirwany). Madhjamaka jest więc to „Środkowa Ścieżka” przybliżająca ku bezpośredniemu rozpoznaniu natury rzeczywistości przez wyeliminowanie wszystkich niewłaściwych „skrajnych” poglądów, kierując się głównie analitycznym wnioskowaniem. Nauki o „naturze buddy” pomagają za to opisać naturę rzeczywistości taką jaką powinna ona być, jako tathagatagarbha bądź sugatagarbha, choć należy to doświadczyć bezpośrednio „poza słowami” przez praktykę (tak jak zaleca madhjamaka).

Jamgon Kongtrul Lodrö Thaye, badacz współczesnego buddyzmu tybetańskiego, podsumowuje to, że „to co nazwane jest „samsarą” i „nirwaną” jest jedynie z perspektywy zjawisk wydających się (tylko) przejawiać (patrz pogląd madhjamaki). Inherentna, wrodzona natura ich obu to Przejrzyste Światło wolne od (konceptualnych) wytworów, które powiada się, że jest naturą buddy (wylie. bde bar gshegs pa’i snying po, sanskryt. sugatagarbha)”[2].

Błędem jest uważanie nirwany – stanu Tathagaty po śmierci – za unicestwienie. Wiążą się z tym następujące terminy: upadhiśesza (skt. upadhiśeṣa), nirupadhiśesza i parinirwana:

upadhiśesza nirwana (zwana także sopadhiśesza nirwana; pali savupadisesa nibbana): jest całkowitym przerwaniem niewiedzy i namiętności, tzw. splamień, chociaż jest kontynuacja lecz bez oddziaływania owych splamień. Doskonałym przykładem jest tu Śakjamuni po swoim oświeceniu tak jak to opisywały szkoły hinajany.

nirupadhiśesza nirwana (parinirwana); pali anupadisesa-nibbana; jest stanem Doskonałego Oświecenia, gdzie przekroczone są skandhy, splamienia, ale i również wszystkie bardziej subtelne (według nauk mahajany) zaciemnienia niewiedzy. Mahajana podkreśla, że zanim zrealizuje się stan Buddy, określany jako trzy ciała Buddy, udoskonala się stan bodhisattwy dla pożytku czujących istot kolejno na dziesięciu jego stopniach (skt. bhumi).

Nirupadhiśesza nirwana lub parinirwana (ten drugi termin jest czasem używany tylko dla określenia odejścia mnicha, podczas gdy Mahaparinirwana to synonim odejścia Buddy Śakjamuniego) nigdy nie były uważane przez wczesne szkoły buddyjskie za NIC, lecz za asamskṛta dharma – dharmę nieuwarunkowaną, pewien rodzaj noumenalnej, nieuwarunkowanej rzeczywistości za całą grą fenomenów. Jest niewyrażalna; nie jest to bhawa (skt. bhāva – istnienie), gdyż jako asamskṛta nie jest podległa narodzinom, schyłkowi czy śmierci, jak inne empiryczne rzeczy. Nie jest również abhawą (nieistnieniem), ani nie jest po prostu całkowitym unicestwieniem, mimo obrazowania nirwany przykładem zdmuchnięcia świecy czy wygaśnięcia lampy. Później często używano terminu asamskṛta jako synonimu nirwany, a terminu samskṛta (uwarunkowane) – jako synonimu samsary.

Synonimy nirwany
Buddyzm zawsze utrzymywał, że chociaż stan nirwany jest niewyrażalny słowami, to jest rzeczywisty. Zwykle określa się go terminami negatywnymi (np. Sutra Serca), ale znajdujemy również i określenia pozytywne: rzeczywistość poza wszystkimi cierpieniami i zmianami, trwałe, spokojne, niezepsute, nieskażone, itp. Nirwana jest wyspą, schronieniem, ucieczką i celem.

Synonimy negatywne :
tanhakkhaya – Ustanie pragnień
virāga – Nieobecność pragnień
nirodha – Ustanie
Synonimy pozytywne :
śiva – Pomyślne, Dobre
khema – Bezpieczeństwo
śuddhi – Czystość
dipa – Wyspa
sarana – Schronienie
tāna – Ochrona
pāra – Przeciwległy brzeg, Druga strona
śanti – Spokój, Uspokojenie

Bibliografia
Red. Stephan Schuhmacher i Gert Woerner. The Encyclopedia of Eastern Philosophy and Religion. Shambala. Boston, 1989 ISBN 0-87773-433-X
Heinrich Dumoulin. Zen Buddhism: A History. India and China. Macmillan Publishing Company. Nowy Jork, 1990. ISBN 0-02-908220-X
Paul L. Swanson. Foundations of T’ien-t’ai Philosophy. Asian Humanities Press. 1989 ISBN 0-89581-919-8
David Snellgrove. Indo-Tibetan Buddhism. Shambala. Boston, 1987. ISBN 0-87773-311-2 (tom I); ISBN 0-87773-379-1 (tom 2)
Paul Williams. Mahayana Buddhism. The Doctrinal Foundations. Routledge. Londyn i Nowy Jork, 1989. ISBN 0-415-02537-0
Sangharakshita. A Survey of Buddhism. Tharpa Publications. Londyn, 1987. ISBN 0-948006-01-3
Joanna Macy. Mutual Casuality in Buddhism and General Systems Theory. The Dharma of Natural Systems. State University of New York Press. Albany, 1991 ISBN 0-7914-0637-7

https://en.wikipedia.org/wiki/Nirvana
Nirvāṇa (/nɪərˈvɑːnə, -ˈvænə, nər-/;[2] Sanskrit: निर्वाण nirvāna  [nirʋaːɳə]; Pali: निब्बान nibbāna ; Prakrit: णिव्वाण ṇivvāṇa ) literally means „blown out”, as in a candle.[3] It is most commonly associated with Buddhism.[web 1][4]

In the Buddhist context nirvana refers to the imperturbable stillness of mind after the fires of desire, aversion, and delusion have been finally extinguished.[3] In Hindu philosophy, it is the union with Brahman, the divine ground of existence, and the experience of blissful egolessness.[5]

In Indian religions, the attainment of nirvana is moksha,[note 1] liberation from samsara, the repeating cycle of birth, life and death.[7][8][note 2]
(…)
Etymology
The word nirvāṇa is from the verbal root √vā ‚blow’ in the form of past participle vāna ‚blown’; prefixed with the preverb nis which means ‚out’. Hence the original meaning of the word is ‚blown out, extinguished’. Sandhi changes the spelling: the v of vāna causes nis to become nir, and then the r of nir causes retroflexion of the following n: nis+vāna > nirvāṇa It is used in the sense of ‚dead’ in the Mahābhārata (i.e. life extinguished). [Monier-Williams Sanskrit English Dictionary sv nirvāṇa]
(…)

https://en.wiktionary.org/wiki/nirvana
(…)
Etymology[edit]
Borrowing from Sanskrit निर्वाण ‎(nir-vāṇa, “blown or put out, extinguished”), from निस् ‎(nis, “out”) + वा ‎(vā, “to blow”).

https://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Proto-Indo-European/h%E2%82%82weh%E2%82%81-

Proto-Indo-European
Root *h₂weh₁-[1] to blow (of wind)

► Terms derived from the PIE root *h₂weh₁-

*h₂wḗh₁- ‎(Narten present)[1]
Balto-Slavic:
Slavic: *vějati (see there for further descendants)
Old Church Slavonic: вѣꙗти ‎(vějati)
Germanic: *wēaną (see there for further descendants)
Hellenic:
Ancient Greek: ἄημι ‎(áēmi)
Indo-Iranian:
Indo-Aryan:
Sanskrit: वाति ‎(vā́ti)
Iranian:
Avestan: ‎(vāiti)
*h₂wéh₁-n̥ts ‎(“wind”, active participle)[1]
Unsorted formations:
Balto-Slavic:
Slavic: *větrъ (see there for further descendants)
Indo-Iranian:
Indo-Aryan:
Sanskrit: वा ‎(vā)
Iranian:
Persian: وز ‎(vaz)

References
Don Ringe, From Proto-Indo-European to Proto-Germanic, Oxford University Press, 2006

https://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Proto-Slavic/v%C4%9Btr%D1%8A
Appendix:Proto-Slavic/větrъ

Etymology
From Proto-Balto-Slavic *ueʔtr-,from Proto-Indo-European *h₂weh₁- +‎ *-trъ.
Cognate with Lithuanian vė́tra ‎(“storm”), Latvian vētra ‎(“storm”), Old Prussian wetro ‎(“wind”).

Noun
*vě̀trъ m wind

http://sjp.pwn.pl/slowniki/wia%C4%87.html
wiać

Wielki słownik ortograficzny

wiać wieję, wieją; wiej•cie; wiali a. wieli
wiano -nie; wian

Słownik języka polskiego

wiać
1. «o wietrze: przesuwać się z jakąś prędkością i siłą»
2. «o chłodzie, wilgoci, zapachu itp.: być odczuwalnym w dochodzącym skądś powietrzu»
3. «o ogólnym, zwykle przykrym wrażeniu: być odczuwalnym w kontakcie z czymś lub z kimś»
4. pot. «szybko uciekać»
5. «oddzielać ziarno od plew w wialni»
wiano
1. daw. «posag i wyprawa panny młodej»
2. «w dawnym prawie polskim: suma zapisywana żonie przez męża, równa sumie posagu»
wiano klasztorne «majątek wnoszony przez osobę wstępującą do klasztoru»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego

wiać, wianie, wiano

http://www.etymonline.com/index.php?term=nirvana
nirvana (n.) 1836, from Sanskrit nirvana-s „extinction, disappearance” (of the individual soul into the universal), literally „to blow out, a blowing out” („not transitively, but as a fire ceases to draw;” a literal Latinization would be de-spiration), from nis-, nir- „out” + va- „to blow” (see wind (n.1)). Figurative sense of „perfect bliss” is from 1895.

http://www.etymonline.com/index.php?term=wind&allowed_in_frame=0
wind (n.1) „air in motion,” Old English wind „wind,” from Proto-Germanic *windaz (cognates: Old Saxon, Old Frisian, Middle Dutch, Dutch wind, Old Norse vindr, Old High German wind, German Wind, Gothic winds), from PIE *we-nt-o- „blowing,” from root *we- „to blow” (cognates: Sanskrit va-, Greek aemi-, Gothic waian, Old English wawan, Old High German wajan, German wehen, Old Church Slavonic vejati „to blow;” Sanskrit vatah, Avestan vata-, Hittite huwantis, Latin ventus, Old Church Slavonic vetru, Lithuanian vejas „wind;” Lithuanian vetra „tempest, storm;” Old Irish feth „air;” Welsh gwynt, Breton gwent „wind”).

!UWAGA!
Tym razem nawet podano słowiańskie źródłosłowy, jeden dla rdzenia WiaTR – Old Church Slavonic vetru, a drugi dla WiaC’/T’ – Old Church Slavonic vejati!!! No jest to jakieś niesamowite powodzenie, bo zdarza się coś takiego niezwykle rzadko!!!

…..

Pytanie za 100 punktów na koniec:

No i co, wikipedia angielska i inne allo-allo źródła znają słowiańskie źródłosłowy i nawet je podają, tyle tylko że polskojęzyczna wiki milczy na ten temat zawzięcie… jak grób… czy świadczy to o jej niezawodnym zawodowstwie i niepodważalnej wiarygodności?..