186 Se+LeNe i jej słowiański źródłosłów, jako S+LuNa, ŁuNa, ŁoNo, wyŁaNiaĆ, S(K)ŁaNiaĆ, LŚNiĆ, LŚNieNie itd. No dobrze ale co z HeLeNe, czyli… w sumie SeLeNe?!!

W tym artykule postaram się zatłuc kilka ptaków jednym kamieniem, czyli znaleźć odpowiedzi na kilka językowych problemów powiązanych razem ze sobą. Wpis ten jest w sumie ciągiem dalszym wpisu https://skribh.wordpress.com/2015/10/02/179-selios-czy-helios-czyli-dlaczego-slowianski-tzw-satemowy-dzwiek-s-jest-pierwotniejszy-niz-znieksztalcone-np-nieme-tzw-centumowe-kentumowe-hentumowe-h-wg-tzw-rough-breathing/

Zwróciłem uwagę, że w tzw. j. greckim występują dziwne nielogiczności, no bo porównując np. taką Helenę (np. trojańską, czyli iLioN’SKa”, założę się że to od Ilionu, czyli HeLioNu, SeLioNu, czyli znów naszego S(L)uNK/Ca) z taką SeLeNe… to co widzimy? Ano widzimy to, że i (H)eLeNa i SeLeNa, to jedno i to samo, niby i racja, bo zgodnie z zasadą tzw. rough breathing, słowo HeLeNa powinno wcześniej brzmieć SeLeNa. No dobrze no to dlaczego jednocześnie z tą „zniekształconą” HeLeNą, ci tzw. starożytni Grecy/Ahaiowie/Mykeńczycy… czy jak tam ich zwał, zachowali sobie „niezniekształconą” SeLene?

Czy i Wy czujecie, że coś tu nie gra, bo wskazywałoby to, na JEDNOCZESNE LOSOWE „zniekształcenie”, bądź na nieidentyczność tych rdzeni/słów!!!

No właśnie… a może było tak, że ci tzw. Grecy (kimkolwiek byli) ZNIEKSZTAŁCALI SOBIE TO I OWO RAZ TAK, A RAZ TAK, W ZALEŻNOŚCI OD… OKOLICZNOŚCI? A może to wszystko było jednak zupełnie inaczej? Osądźcie sami…

Tradycyjnie zaczynam od „wszystko najlepiej wiedzącej” wiki… Tym razem jej polskojęzyczną wersję w całości pomijam, bo nie ma tam nic o źródłosłowie słowa SeLeNe… 😦

https://en.wikipedia.org/wiki/Selene
In Greek mythology, Selene (/sɨˈliːni/; Greek Σελήνη [selɛ̌ːnɛː] ‚moon‚;) is the goddess of the moon. She is the daughter of the Titans Hyperion and Theia, and sister of the sun-god Helios, and Eos, goddess of the dawn. She drives her moon chariot across the heavens. Several lovers are attributed to her in various myths, including Zeus, Pan, and the mortal Endymion. In classical times, Selene was often identified with Artemis, much as her brother, Helios, was identified with Apollo.^[1] Both Selene and Artemis were also associated with Hecate, and all three were regarded as lunar goddesses, although only Selene was regarded as the personification of the moon itself. Her Roman equivalent is Luna.^[2]
(…)

Names

The etymology of Selene is uncertain, but if the name is of Greek origin, it is likely connected to the word selas (σέλας), meaning „light”.^[3]

Just as Helios, from his identification with Apollo, is called Phoebus („bright”), Selene, from her identification with Artemis, is also commonly referred to by the epithet Phoebe (feminine form).^[4] The original Phoebe of Greek mythology is Selene’s aunt, the Titaness mother of Leto and Asteria, and grandmother of Apollo, Artemis, and Hecate. Also from Artemis, Selene was sometimes called „Cynthia”.^[5]

Selene was also called Mene.^[6] The word men (feminine mene), meant the moon, and the lunar month. It was also the name of the Phrygian moon-god Men.^[7]

Origin

The usual account of Selene’s origin is given by Hesiod. In the Theogony, the sun-god Hyperion espoused his sister Theia, who gave birth to „great Helios and clear Selene and Eos who shines upon all that are on earth and upon the deathless Gods who live in the wide heaven.”^[8] The Homeric Hymn to Helios follows this tradition: „Hyperion wedded glorious Euryphaëssa, his own sister, who bare him lovely children, rosy-armed Eos and rich-tressed Selene and tireless Helios.”^[9] Here Euryphaëssa („wide-shining”) is probably an epithet of Theia.^[10]

Other accounts make Selene the daughter of the Titan Pallas^[11] or of Helios.^[12]
(…)

https://en.wiktionary.org/wiki/Selene
(…)
Etymology
This entry lacks etymological information.
(…)
Etymology
From the Ancient Greek proper noun Σελήνη ‎(Selḗnē), from the Ancient Greek σέλας ‎(sélas, “light”).

Pronunciation
sĕlēʹnĭ, IPA(key): /sɛˈliːnɪ/
(…)

!UWAGA!
Pomijając tradycyjne już to „niezauważanie” słowiańskich rdzeni/słów, widoczne jak na dłoni w oficjalnych źródłach, to czy to „sɛˈliːnɪ”, nie kojarzy się Wam z S’WiT, S’WiaTL”o, S’WieCiC’/T’, a nawet może bardziej z LS’NiC’/T’, LS’NieNie, o L”uNa, L”oNo itd. nie zapominając?!!

W Selene brakuje dźwięku „W”, odnajdywanego w rdzeniach/słowach jak SWaR itd, no ale jak na zapożyczenie i zniekształcenie, to i tak nie najgorzej! Zresztą nie ważne, bo i tak wszystko odnosi się do ŚWiaTŁa, w różnych postaciach, a to świecącego, jak S+LuN+Ce, a to odbitego jak Se+LeNE, Se+LuNe czyli Z ŁuNY wyŁaNiającego się…

http://www.finedictionary.com/Selene.html
(…)
Typos (*)
aelene, welene, delene, xelene, zelene, aelene, swlene, sslene, sdlene, srlene, sekene, seoene, sepene, selwne, selsne, seldne, selrne, selebe, selehe, seleje, seleme, selenw, selens, selend, selenr

Czy teraz SeLeNe nie kojarzy się także Wam z WeLeNe… WeLą i WeLeSeM?

http://www.etymonline.com/index.php?term=Selene
moon goddess, equivalent of Latin Luna, from Greek selene „the moon; name of the moon goddess,” related to selas „light, brightness, bright flame, flash of an eye,” from PIE root *swel- (2) „to shine, beam” (cognates: Sanskrit svargah „heaven,” Lithuanian svilti „to singe,” Old English swelan „to be burnt up,” Middle Low German swelan „to smolder”); related to swelter, sultry. Related: Selenian „of or pertaining to the moon as a world,” 1660s.

!UWAGA!
Oczywiście brak słowiańskich rdzeni/słów dla „greckiego” Selene, „łacińskiego” Luna, jak np. słowiańskie LuNa/ŁuNa/L”uNa, L”oNo, LuNa”C’/T’, wyŁaNiaC/T’ itp, jak i dla tzw. PIE *swel-, jako S’WieC’/T/T’, S’WiaT, S’WieCa, S’WieTLiK, oS’WieTLiC’/T’, S’WieTLiSTy, SWiaTL”y, S’WieTLaNy… SwieTL”aNa, S’WieTNy itd, a także dla SWaRGa, SWaRo”G, SWaR, SWaRoZ”i/yC, SWaRzyCa, S(K)WaR itd!!!

http://www.etymonline.com/index.php?term=swelter&allowed_in_frame=0
c. 1400, „faint with heat,” frequentative of swelten „be faint (especially with heat),” late 14c., from Old English sweltan „to die, perish,” from Proto-Germanic swiltan- (cognates: Old Saxon sweltan „to die,” Old Norse svelta „to put to death, starve,” Gothic sviltan „to die”), perhaps originally „to burn slowly,” hence „to be overcome with heat or fever,” from PIE root swel- (2) „to shine, beam” (see Selene). From the same ancient root comes Old English swelan „to burn.” For specialization of words meaning „to die,” compare starve. Related: Sweltered; sweltering.

http://www.etymonline.com/index.php?term=starve&allowed_in_frame=0
Old English steorfan „to die” (past tense stearf, past participle storfen), literally „become stiff,” from Proto-Germanic sterban „be stiff” (cognates: Old Frisian sterva, Old Saxon sterban, Dutch sterven, Old High German sterban „to die,” Old Norse stjarfi „tetanus”), from PIE root ster- (1) „stiff, rigid” (see stereo-).

The conjugation became weak in English by 16c. The sense narrowed to „die of cold” (14c.); transitive meaning „to kill with hunger” is first recorded 1520s (earlier to starve of hunger, early 12c.). Intransitive sense of „to die of hunger” dates from 1570s. German cognate sterben retains the original sense of the word, but the English has come so far from its origins that starve to death (1910) is now common.

!UWAGA!
Oczywiście brak słowiańskich rdzeni/słów jak STRaWa, STRaWiC’/T’, TRaWIC’/T’, TRaWa… czyli wychodzi na to, że wszystkie te zmieszane i wstrząśnięte Giermańce zwyczajnie PRZEKRĘCIŁY SOBIE ZNACZENIE słowiańskiego rdzenia/słowa (S)TRW / (S)TRaWa w jej brak!!!

PODSUMUJMY

Se+LeNe, wygląda na to, że pochodzi od Se+LuNe, czyli Z ŁuNy, czyli Ze ŚWiaTŁa odbitego od S+ŁuN’+Ca, gdzie dźwięk „S” NIE POCHODZI OD SeLI+os, jako SLoNCe/SLuNCe, a ZOSTAŁ DODANY, jako znaczenie Z (skąd) ŁuNy, czyli z odbicia ŚWiaTŁa, które tworzy S+ŁuN+Ce, co jak wiemy jest zgodne ze stanem rzeczywistości fizycznej. A co może nie?

http://sjp.pwn.pl/sjp/luna;2480166.html
łuna «odblask pożaru lub silnego światła widoczny na horyzoncie»

…..

Przyjrzyjmy się teraz dla odmiany słowu HeLeNe, a także Helena i… Lena, bo wg. polskiej wiki to jest zdrobnienie od Helena.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Helena_%28imi%C4%99%29
Helena – imię żeńskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od słowa Ἑλένη oznaczającego „blask Księżyca”. W Polsce po raz pierwszy imię to odnotowano w 1272[1].
(…)
Zdrobnienie: Lena, obecnie nadawane także jako samodzielne imię.
(…)

https://pl.wikipedia.org/wiki/Lena_%28imi%C4%99%29

Lena – imię żeńskie, popularne w krajach słowiańskich i skandynawskich; usamodzielnione zdrobnienie od greckiego Ἑλένη (pol. Helena) lub Μαγδαληνή (pol. Magdalena)^[1]. W Polsce forma o brzmieniu Lena jest notowana od 1418 roku^[2], jako pochodna żeńska imienia Helena^[3] lub męska – Lenarda (może także Lenida, Leona)^[4]. W Polsce można się spotkać również ze zdrabnianiem w ten sposób imion Milena i Marlena, Eleonora i Leonia.

W grupie imion żeńskich nadawanych nowo narodzonym dzieciom w 2009 w Polsce Lena zajmowała 9. miejsce, w 2010 – 4. miejsce, w 2011 – 3. miejsce, w 2012 – 2. miejsce, w 2013 – 1. miejsce^[5], w 2014 – utrzymywała się na 1. miejscu^[6].

W Rosji Lena występuje tylko jako zdrobnienie od imienia Jelena, a nie jako samodzielne imię^[7].

!UWAGA!
Wiki nie zna oczywiście słowiańskiego rdzenia/słowa jak ŁuNa, czyli BLaSK, BRzaSK… itp. hehehe

https://en.wikipedia.org/wiki/Helene_%28name%29
Helene (French: Hélène) is a female given name from the Greek Ἑλένη, whose etymology is unclear. The modern Greek pronunciation is [ele’ni], and in English, there is also Helena, Elena, Elaine, Helen, Hellen, or Ellen. The name is first attested in the Iliad — Helen of Troy.

https://en.wikipedia.org/wiki/Helen_%28given_name%29#Etymology
Helen is a feminine given name derived from the Ancient Greek name Ἑλένη Helenē (dialectal variant: Ἑλένα Helena) whose etymology is unknown; a derivation of the latter from ἑλένη, a variant form of ἑλάνη, i.e. „torch„, is considered „rather uncertain”.^[1][2] Another possible derivation is from Greek Σελήνη Selene, meaning ‚moon‚.^[3] Helen of Troy is a character in Greek mythology. The name was widely used by early Christians due to Saint Helena, the mother of the emperor Constantine I, who according to legend found a piece of the cross on which Jesus Christ was crucified when she traveled to Jerusalem.^[3]
(…)

Oups!!! Karramba!!! Dupa blada!!!

HeLeNe BARDZO MOŻLIWE, ZE MOŻE POCHODZIĆ JEDNAK OD SeLeNe, czyli znów tzw. rough breathing kłania się, czyli ZNÓW MAMY KOLEJNY DOWÓD NA TO, ŻE DŹWIĘK „S” SATEMOWY BYŁ UŻYWANY WCZEŚNIEJ NIŻ PÓŹNIEJSZE ZNIEKSZTAŁCONE I NIEWYMAWIANE TZW. „GRECKIE” HENTUMOWE „H”!!!

…..

Ciekawostka:

http://facet.wp.pl/gid,17896395,kat,1034179,galeriazdjecie.html?smgnzebaxbaxhefticaid=115b9b
(…)
„Łuń” oznacza po rosyjsku błotniaka – dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych, pogromcę.
(…)

http://sjp.pl/%C5%82un
łun
łuna
poświata silnego światła, ognia itp.

http://sjp.pl/lun
lun
luna
przestarzale: księżyc

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%91%D0%BE%D0%BB%D0%BE%D1%82%D0%BD%D1%8B%D0%B9_%D0%BB%D1%83%D0%BD%D1%8C
Болотный лунь[1], или камышовый лунь[1] (лат. Circus aeruginosus) — птица семейства ястребиных.
(…)