219 S”C”T, czyli SzCzyT, czyli ShieLD, czyli SzyLD, czyli słowiański źródłosłów dla niewiernych i leniwych

O lenistwie intelektualnym, przeciw-słowiańskich uprzedzeniach, matactwach, kłamstwach i przemilczeniach i braku wiary w słowiańskie podstawy źródłosłowów germańskich i innych tzw. PIE, czyli krótko mówiąc, zgodnie z pustynną wykładnią polityczną – „Śmierć niewiernym! 😉

Zapraszam na http://www.forum.jawia.pl!

Dragomira podesłała mi to:

8 listopada 2015 na 11:20 Natfarri mówi:
Tylko, że słowo szyld=tarcza pochodzi z niemieckiego. Gdzie tu słowiański źródłosłów?

Oto rozwinięta odpowiedź, a oryginał jest widoczny tu:

http://dragomira.bloa.pl/2015/03/15/trackie-pismo/#comment-2787

S”C”T
SzCzyT

https://pl.wikipedia.org/wiki/Tarcza_%28uzbrojenie%29
Tarcza (staropol. szczyt[1]) – obronna część uzbrojenia używana przez formacje konne i piesze, wyrabiana z drewna, kory, wikliny lub skóry a z czasem głównie z drewna powlekanego skórą, często obijanego metalem lub skórą, później także w całości z metalu, współcześnie także z tworzyw sztucznych. Była używana co najmniej od okresu brązu, w starożytności i w średniowieczu, tracąc na znaczeniu po wprowadzeniu broni palnej przez piechotę i jazdę, stosowana w specjalnych sytuacjach także współcześnie.
(…)
Przypisy
Włodzimierz Kwaśniewicz: 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronnym hasło szczyt, szczytnicy oraz tarcza. Warszawa: MON, 1981, s. 243-262. ISBN 8311076669.

http://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/szczyt-wierzch-i-czubek;6663.html
szczyt, wierzch i czubek
14.11.2005
Witam! Chciałabym się dowiedzieć, jaka jest etymologia słów szczyt, wierzch i czubek. Czy one miały ze sobą coś wspólnego? Dziękuję!
Wymienione przez Panią wyrazy łączy podobieństwo znaczeniowe (w języku staropolskim były synonimami) oraz rodzime, tzn. prasłowiańskie pochodzenie. Jednak nie wywodzą się one ze wspólnego źródła etymologicznego, nie mają wspólnego etymonu. Wyraz szczyt ← *ščitъ ← *skit-o- oznaczał ‘tarcza, puklerz’, ‘ochrona, osłona’, ‘wierzchołek, górna część budowli’, następnie ‘najwyższy punkt, wierzch, wierzchołek, punkt kulminacyjny’. Kierunek zmian znaczeniowych prowadzi od konkretu do abstraktu.
Wierzch ← *vŕchъ ← *vĭrs-ŭ- pierwotnie znaczył ‘szczyt, wierzchołek góry’, następnie ‘powierzchnia czegoś’. Czub ← *čubъ ← *keub-o- to najpierw ‘wierzchołek, szczyt, wierzch’, następnie ‘kępka sterczących na głowie piór ptaka’, ‘sterczące włosy na wierzchu głowy’. W rozwoju znaczeniowym tego wyrazu widać dążenie do specjalizacji znaczeniowej, od spiczastego zakończenienia czegoś po spiczaste zakończenie głowy (ptaka, człowieka). Krystyna Długosz-Kurczabowa, Uniwersytet Warszawski

https://pl.wiktionary.org/wiki/szczyt
szczyt (język polski)

wymowa:
IPA: [ʃʧ̑ɨt], AS: [ščyt] wymowa ?/i

znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) najwyższy punkt góry
(1.2) najwyższy punkt dowolnej rzeczy
(1.3) przen. obrady ważnych osób
(1.4) przen. godziny największego nasilenia ruchu lub poboru energii
(1.5) przen. górna granica czegoś (zwykle niematerialnego)
(1.6) przen. orgazm
(1.7) hist. czworokątna tarcza piechoty
(1.8) st.pol. tarcza[1]
(1.9) st.pol. obrona[1]

odmiana:
(1.1–6)

przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga
mianownik szczyt szczyty
dopełniacz szczytu szczytów
celownik szczytowi szczytom
biernik szczyt szczyty
narzędnik szczytem szczytami
miejscownik szczycie szczytach
wołacz szczycie szczyty

przykłady:
(1.1) Alpiniści zdobyli już chyba wszystkie szczyty Ziemi!
(1.3) Na ostatnim szczycie rozmawiali premierzy wszystkich państw europejskich.
(1.4) Nie lubię jeździć do pracy w godzinach szczytu.
(1.5) Palenie w łóżku jest szczytem głupoty.
(1.6) Moja sąsiadka bardzo głośno krzyczy, gdy ma szczyt.
(1.7) Zwarte w szeregu wojska szczyty tworzyły jakby ścianę przeciw pociskom nieprzyjaciela, a podniesione w górę nad głowami wojska, jakby dach broniły od pocisków z wierzchu.[2]

składnia:
(1.2) szczyt + D.
(1.5) szczyt + D.

kolokacje:
(1.1) zdobyć szczyt; spaść ze szczytu
(1.3) brać udział w szczycie
(1.4) godziny szczytu
(1.5) szczyt absurdu / bezczelności / osiągnięć / …

synonimy:
(1.1) wierzchołek
(1.2) czubek
(1.6) orgazm

antonimy:
(1.1) dół

wyrazy pokrewne:
rzecz. szczytówka f, szczytowanie n, szczytnik m, szczycenie n
czas. szczycić ndk., szczytować ndk.
przym. szczytowy, szczytówkowy
przysł. szczytowo

związki frazeologiczne:
szczyt wszystkiego • szczyt szczytów

tłumaczenia:
(1.6) zobacz listę tłumaczeń w haśle: orgazm

angielski: (1.1) top, peak, summit, apex; (1.3) summit; (1.4) peak, maximum; (1.5) summit
arabski: (1.1) ذروة f, قمة f; (1.3) قمة f
baskijski: (1.1) gailur, tontor; (1.3) goi-bilera, gailur; (1.6) klimax
duński: (1.1) top w, tinde w; (1.3) topmøde n
esperanto: (1.1) pinto; (1.2) apogeo
francuski: (1.1) sommet m; (1.3) sommet m
hiszpański: (1.1) cumbre f, pico m, cima f; (1.2) cima f; (1.3) cumbre f; (1.4) punta f, pico m, cresta f; (1.5) apogeo m, colmo m; (1.6) clímax m
interlingua: summitate
islandzki: (1.1) toppur m, tindur m; (1.3) toppfundur m
kazachski: (1.1) бас, шың; (1.2) жоғары
niemiecki: (1.1) Gipfel m, Spitze f; (1.3) Gipfel m, Gipfeltreffen n, Gipfelkonferenz f; (1.4) Spitzenverkehr m; (1.5) Gipfel m, Spitze
rosyjski: (1.1) вершина f, верхушка f, пик m; (1.2) вершина f; (1.4) час пик m; (1.5) предел m, верх m, высшая степень f
sanskryt: (1.1) गिरिकूट n (girikūṭa), चूड m (cūḍa), त्रय n (traya), ककुद m n (kakuda), कूट m n (kūṭa)
szwedzki: (1.1) topp w
ukraiński: (1.1) вершина f, пік m, щит m; (1.2) вершина f
wilamowski: (1.1) gejwuł m

źródła:
Jan Miodek, Rozmyślajcie nad mową!, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, s. 40.
Wilhelm Bogusławski, Dzieje Słowiańszczyzny północno-zachodniej do połowy XIII w., Poznań, 1889, s. 662

http://poselska.nazwa.pl/wieczorna2/historia-starozytna/szczyt-mityczny-zalozyciel-szczecina

Szczyt- mityczny założyciel Szczecina

pon., 25/11/2013 – 23:40

Kategoria: Historia starożytna

Szczyt, założyciel Szinske (protoplasty Szczecina), najstarszego i najprzedniejszego grodu Pomorza, miał być „synem Herkulesowym a wnukiem Ozerysowym, i miał panować aż do roku świata 2282. Wiadomości owe pochodzą z „kroniki Prokosza- dzieła cokolwiek dziwnego i egzotycznego, późno- bo około XVII-wiecznego, rzekomo przypadkowo odnalezionego. Z tej przyczyny podważana jest autentyczność tego lokalnego dzieła. Nie wiemy czy pochodzi ono z XVII wieku, czy też jest starsze.

Slavia occidentalis – Tom 32 – Strona 37
books.google.pl/books?id=l5VOAAAAYAAJ
1975 – ‎WITOLD MAŃCZAK, ETYMOLOGIA NAZWY SZCZECIN

Szczyt syn Herkulesa wnuk Ozyrysa.

(…)

wg Kronika polska, do wieku 10. Napisara, 2 dodatkami 2 Kroniki Kagnimvia (etc … Autorzy ….. Prokosz

Historia Szczecina: zarys dziejów miasta od czasów … – Strona 9
books.google.pl/books?id=usZFAAAAIAAJ
Tadeusz Białecki – 1992 –

Do pierwszej należą uczeni wywodzący nazwę miasta od wyrazu szczeć, szczecina (trawa bagienna), a drudzy łączą ją z wyrazem szczyt (w znaczeniu wzgórze, pagórek, tarcza). Byłaby to więc nazwa topograficzna. Grupa trzecia wywodzi …

Język polski – Tomy 31-32 – Strona 155
books.google.pl/books?id=c1kPAAAAIAAJ
1951

Rzeczywistą trudność semantyczną w przyjęciu Szczytno: szczyt ‚wierzchołek’ wysunął prof. Nitsch1) … ewolucję Szczytn(o, a)— > Stettin przeszedł pomorski Szczecinek —*□ Neu Stettin (formacja zdrobniała dla odróżnienia od Szczecina) …

O pochodzeniu i dialekcie Kaszubów – Strona 97
books.google.pl/books?id=1YoYAQAAIAAJ
Witold Mańczak – 2002 –

Szczecin jest nazwany Borstaborg, por. niem. Borste ‚szczecina’. 5) W Codex Pomeraniae diplomaticus, s. 253-2545, wyrazony zostal pogla.d, ze Szczecin pochodzi od szczyt + przyrostek -in. 6) D. Szulc6 uwazal, ze miasto nazywalo siç …

Język polski – Tomy 34-35 – Strona 315
books.google.pl/books?id=z59gAAAAMAAJ
1954 –

K. Nitsch [rec.]: M. Gumowski, 0 pierwotną nazwę Szczecina. Przegląd Zachodni VI, 1950, s. 502—6. XXX 185. Krytyka etymologii Gumowskiego i Roe- ponda (od szczytu czy szczytów). Z. Stieber, Uwaga o Szczecinie. XXXI 33—4. Wskazuje …

Dzieje Szczecina – Tom 1 – Strona 15
books.google.pl/books?isbn=8301043423
Gerard Labuda – 1983 –

Jako pierwszy do wyrazu szczyt nawiązał H. Hering I4, opierając się przede wszystkim na zapisie Burstaborg. … S. Urbańczyk, K. Nitsch, Z. Stieber), a więc interpretują ją jako nazwę dzierżawczą, a inni wskazują na możliwość wyprowadzenia …

Slavia occidentalis – Tom 32 – Strona 39
books.google.pl/books?id=l5VOAAAAYAAJ
1975 – ‎

Z taką etymologią rywalizuje inna, oparta na dowodzeniu, że w Szczecinie kryje się pierwiastek dzierżawczy urobiony … Jeśli chodzi o budowę słowotwórczą tej nazwy, autor twierdzi, że pochodzi ona od wyrazu pospolitego szczyt ‚wierzch, wierzchołek wzgórza’, rozszerzonego o sufiks … ‚wierzchołek budynku’ pojawia się — jak ustalił Nitsch — w XV w., a znaczenie ‚wierzchołek góry’ dopiero w XVII w.

O pochodzeniu i dialekcie Kaszubów – Strona 100
books.google.pl/books?id=1YoYAQAAIAAJ
Witold Mańczak – 2002 –

Jeśli chodzi o budowę słowotwórczą. tej nazwy, autor twierdzi, ze pochodzi ona od wyrazu pospolitego szczyt ‚wierzch, … Wyraz szczyt zaświadczony jest w tekstach początkowo tylko w znaczeniu ‚tarcza’, zaś znaczenie ‚wierzchołek budynku’ pojawia się -jak ustalił Nitsch – w XV w., … Jeśli zważyć, ze Szczecin powstał na przelomie IX i X w., jak twierdzą jedni, lub nawet w VIII w., jak twierdzą.

Zachodniosłowiańskie nazwy toponimiczne z formantem – Strona 350
books.google.pl/books?id=Fb9GAAAAIAAJ
Henryk Borek – 1968 – ‎

Jeszcze niedawno tak znakomity znawca słownictwa, K. Nitsch, w polemice na temat Szczecina użył argumentu, że ewentualne *S&tno jest mało prawdopodobne ze względów semantycznych, ponieważ wyraz szczyt został poświadczony w …

Poradnik językowy – Strona 35
books.google.pl/books?id=2bI4AAAAIAAJ
Towarzystwo Krzewienia Poprawności i Kultury je̜zyka – 1952 – ‎

Wobec tego już A. Bruckner, a za nim K. Nitsch i S. Rospond19, przypuszczali, że gród nadodrzański nosił pierwotnie nazwę topograficzną Szczytno charakteryzującą doskonale jego położenie na szczycie wysokiego wzgórza. Nazwa ta jednak nie ma oparcia w źródłach i dlatego pozostawiono w mocy tradycyjną, choć wzbudzającą wątpliwości nazwę Szczecin. Drugim — obok dokumentów …

Słownik etymologiczny miast i gmin PRL – Strona 380
books.google.pl/books?id=KR5FAAAAIAAJ
Stanisław Rospond – 1984

Zainteresowanie etymologią Szczecina zrodziło aż… 11 hipotez. Są dwie alternatywne najbardziej prawdopodobne: 1. n. top. od wyrazu szczyt = ‚wzgórze’ lub szczeó = ‚ostro trzoinowata trawa’, tj. *Sóih,m = Szczycien, domyślny gród …

Mańczak Witold, Etymologia nazwy Szczecin, Slavia Occid. T. 32 : 1975, s. 37 — 43.
Nitsch Kazimierz, O pierwotną nazwą Szczecina, J. Pol. T. 30 : 1950, s. 185.
Pape Gunter, Uber die Anfange der Burgsiedlung Stettin, Balt. Stud. T. 56:1970

http://www.historiakurgany.republika.pl/apo_plik/Scyt.htm
(Wg mnie jest to cytat z „Księgi Popiołow” Tleledrag T.S. Marski)
Tu dostępna jest całość: http://svasti.org/cd/Izwor/Leledrag.htm

Scytów ~ Szczytów – Dlaczego Skolotów (jezyczników-ięzyków-słowian) hrecy(grecy) nazywali Scytami wyjaśnią nam „Kroniki Staroruskie”, otóż „I żyli w zgodzie Polanie i Drewlanie, i Siewierzanie, i Radymicze, Wiatycze, i Chorwaci. Dulebowie zaś mieszkali nad Bugiem, gdzie dziś Wołynianie, a Ulicze i Twercy siedzieli nad Dniestrem, sąsiadując z Dunajem. Było ich mnóstwo, siedzieli bowiem nad Dniestrem aż do morza, i są grody ich do dnia dzisiejszego; dlatego Grecy nazywali ich wielką Scytią.” (słowo mnóstwo-wielka, grody-scytia, czyli daje to nam po zamianie miejscami przymiotników nazwy mnóstwoscytia i wielkogrody, wracamy do pierwszego układu słów mnóstwogrody-wiekascytia te dwa zrosty czterech słów są według kroniki synonimami i zawierają najistotniejszą niosącą znaczenie informację ostatniego zdania cytatu z kronik)

To ostatnie zdanie „i są grody ich do dnia dzisiejszego; dlatego Grecy nazywali ich wielką Scytią.” jest naszym wyjaśnieniem etymologii greckiej nazwy Scytów, cytadela-twierdza, citta-miasto, city-miasto, czyli gród, porównaj skandynawską nazwę Słowiańszczyzny od Grodu-Gardu – Gardarikarzy, miesza się to z sło-wem oznaczającym proces mówienia, słowienia czyli cytowaniem-czytaniem, Scytowie-Słowianie, a ‚s’ permutacja ‚z’ jest bardzo produktywnym w polszczyźnie przedrostkiem, [istniejącym też w Grece z Eus-Zeus-Dzeus, od eus pater(eupater) – dobry ojciec(kamień)]. W współczesnej historiografii panuje mit Scytów-koczowników, słowotwórstwo temu przeczy, jak zresztą i archeologia Scyci-Skoloci bowiem zbudowali system potężnych grodów na linii Dniepru(są grodziska Scytyjskie jak Bielskoje o powierzchni 40 km2, o ile lepiej wtedy byliśmy zarządzani, niż za Unii szlacheckiej która na linii Dniepru miała jedną marną twierdzę Kudak), nazwa jak i jej etymologia jest więc uzasadniona archeologicznie poświadczonymi faktami budowy przez Scytów twierdz-miast czyli grodów, Scyci do jazdy używali koni tarpanów, takich samych koni używała drużyna Krzywoustego, czy z tego powodu mamy uznawać Krzywoustego za władcę koczowników. Podobno wyprawa Dariusza z 516 p.e.ch przeciw Scytom miała zapobiec eksportowi przez nich zboża do Grecji która opierała się Persom dowodzi to, że Scytowie byli rolnikami eksportującymi zboże, więc nie koczownikami, tak zresztą jak za Unii szlacheckiej której głównym towarem eksportowym było zboże, do zwalczania koczowników najlepsza jest jazda, nie oznacza to, że ta jazda jest jazdą koczowników. (Turkuci są jakąś pochodną (mieszańcami) Scytów ale w żadnym wypadku Scytowie nie pochodzą od Turkutów, etnogeneza a raczej zaistnienie w przekazach Turkutów po 400r n.e. Scytów co najmniej od 800r p.n.e. Zresztą Scytowie uznawani są za naród odwieczny ~ naród starodawny, i to już w VI~VII wieku pech. przez ludy bliskowschodnie, czyli ich etnogenezę śmiało możemy cofnąć o 1000 lat do 1700 roku pech.)

Scyci dzielili się głownie na Scytów Królewskich i Scytów Koczowników, byli też Scytowie oracze czyli rolnicy. Scytów Królewskich (Paralatów) od Scytów Koczowników rozdzielała rzeka Gerros który miał być odnogą Dniepru (Borystenesu) do którego źródeł płynęło się 40 dni, prawdopodobnie Gerros to dzisiejszy Horyń Gierus ~ Gerros-Gorrus-Herros-Horrus-Horryń, co dziś od gór-gor-hor który dzielił by Paralatów (przerażających) których identyfikujemy z Hariami słynącymi z armii zmarłych budzącej powszechne przerażenie, Gerros to też nazwa krainy Gerów czyli Górali od świętych gór-gor-hor co miesza się z ‚ger’, rdzeń ‚ger’ może być związany z słowem łać. garr’io – mówić, więc Gerrowie to synonim mówiących czyli Słowian garrowie – harrowie – karrowie (Karyjczycy) co od gar’dła-gar’dłowania [lminus)jod’łowania] czyli mówienia, miesza się to z gerros od heros-bohater (bohaterami są wszyscy) czyli kraina bohaterów lub odwrotnie greckie słowo heros powstało od nazwy najwaleczniejszego plemienia Scytów gerrosów czyli herosów (też od tego erus, eris, erisy – pan-panowie) co pozwala nam zidentyfikować ich z Awarami-Abarami czyli Awarinami mieszkającymi u źródeł Wisły, czyli tam gdzie później lokalizujemy Białą Chorwację. Harowie w związku Lugii mają takie samo stanowisko jak Paralaci w imperium Scytów co pozwala nam na ich utożsamienie, czyli identyfikację jako tego samego ludu jak i uznanie związku (unii) Lugii za kontynuację imperium Paralatów (Pharalatów więc Bhara-latów, Bhara-olbrzym, lat-lad-ljad-lud, ostatecznie lud obrów-olbrzymów). [ciąg słowotwórczy ‚german’ jest łaciński germen(zarodek-kieł-wyrostek-latorośl), germanus(terminy głównie pokrewieństwa) przypominamy, że Germanie i Słowianie to synonimy tak jak Sporowie – greckie sporja(zarodek) i germen(zarodek) naszą rodzimą nazwą jest siemię(zarodki-nasiona lniane) siemia-rodzina-naród i jest takie imię Semnonowie (Siemionowie) którzy mają podobne znaczenie wśród Słewów(Suebi-Swewi) bo są wśród nich najstarsi i najszlachetniejsi, podobnie jak Walinowie-Zeriuani wśród Słowian].

Nasza nazwa Lechici wywodzi się właśnie od Paralatów Królewskich, w dialektach odłacińskich słowo (teraz imię) Regina – Rehina pierwotnie to królowa przy permutacji ‚R w L’ daje to wyraz Legina – Lehina, mamy HarLechina władcę (więc króla) Olbrzymów (z którego później zrobiono szaszka-błazna), też od tego nasz etnonim Lechici, Scytowie Lechici więc znaczyło by Scytowie Królewscy. Imię Lech jest też związane z nazwą kamienia, tak jak imię Kraka czy PatryArchy, MonArchy, czyli Lech – król, więc nasz etnonim Lechici byłby naszą nazwą odłacińską lub naszą własną nazwą, bo Polski od prehistorii zawiera wiele dziwnie brzmiących słów wyglądających jak greckie czy niemieckie lub łacińskie, a które to słowa mogły powstać tylko w naszym języku. Skoloci wyraz skolia w grece oznacza pieśni, podobnie Ljód oznacza pieśń w języku Szwedzkim, Ljadzi to nasza nazwa tak jak i Bardzi piosenkarze, więc bard-bardzo to nasze słowo (wielce – wielki – olbrzymi) lud-lód-ljudów-ljadów nasz lubił pieśni, stąd trzech gitarzystów niby posłów do Kagana.

Naszym jednoznacznie rodzimym słowem które nawiązuje do nazwy Scytów jest Szczyt herb, lud herbowy szlachetny, szczyt jest to też góra (sansk. czoti – szczyt, s’czoti, szczotka-wiecha i góra-szczyt tak jak fińskie harja – wiecha (szczotka~miotła), harju – wzgórze, czyli Harowie od gorja-horja) czyli Scyci-górale czyli Hor’mani-Hor’waci, u naszych kronikarzy Szczyt miał być synem Herkulesa wnukiem Ozyrysa(K’ozyra), czyli Herkules był albo synem Ozyrysa albo jego zięciem, Ozyrys sentymentalny władca zmarłych przypomina Hadesa, bogiem-królem Lachów jest Nyja władca Nawów czyli zmarłych, kłania się tu też armia zmarłych – kościoboków czyli Harów inaczej chochołów, etymologicznie słowo Hades wydaje się być związane z czeskim hadi czyli wąż ~ z węża, co znów się łączy z Smokiem – Wężem Zmajem Goryniczem zniczem – ogniem z góry zwanej Łysą Góry.

Niżej imię Kolak’saisa może kolak-kołak ~ wielki kołek ~ Piast-piasta ~ oś cesarstwa, saisa to jakaś końcówka, Skopa’sis skop-oko znamię Chrobatów-Małopolan, Ateus może tAdeusz, zresztą słowo skopek w znaczeni zwierciadełko, oczko wodne jest w polszczyznie, Idan’tyrsos drugi rdzeń tyrs ~ oścień ~ trójząb ~ może szoszka, Idan’ idą’cy?’oścień, jakaś opisowa nazwa władcy zmarłych Hadesa, tak jak krak ~ kroczący. Jedna z Scytyjskich nazw miejscowych które przytacza Kołłątaj Krob’iza (Krob’ica), jest bez wątpienia Polska, do dziś są u nas takie miejscowości, etymologicznie związana z krobką ~ koszem, może kalka logiczna Koszlina ~ Koszyc jako Kakonina ~ Kaganina, miejsca urzędowania Kagana.

Obyczaj Scytyjski ”ślubowania czegoś i później wykonania” sadząc, że to się dokonało ponieważ ślubowali, jest też obyczajem Sklawinów, czy znaleźć tą wiarę można w Trylogii Sienkiewicza, gdy co rusz ktoś ślubuje np. to kościół ufundować jeśli się wydostanie z opresji. Przypadek Anacharsisa który ślubował, że będzie składał ofiary greckiej matce bogów jeśli powróci szczęśliwie do Scyti z Grecji. Po powrocie idzie do gaju (Słowianie też mieli święte gaje), obwieszony wizerunkami bogini składa jej ofiary, ale Scyci nie tolerują cudzoziemskich obyczajów i ów zostaje, przez króla Scytów Sauliosa zabity. Scytowie też mają łaźnie, gdzie parę wodną wytwarzają, rozpalone wcześniej w ogniu kamienie, podobnie jest u Słowian.

Charakterystyka Scytów z punktu widzenia Semitów słowami ich boga czy raczej proroka: ”ruszył łupieżca narodów opuścił swą siedzibę by kraj twój zmienić w pustynię… Naród to niezwyciężony, Naród to odwieczny… mocarzami(czyli olbrzymami?) są wszyscy…”. Interesująca jest tu uwaga o odwiecznym narodzie Scytów, wcześniej w Genesis nazwani podobnie są olbrzymi synowie, synów bożych, którzy są jednocześnie ”To są mocarze, którzy z dawien dawna byli sławni”, więc owi Olbrzymi to odwieczni sławni z dawien dawna Scytowie. Czyli można by tu ich tu zidentyfikować z najstarszą i najszlachetniejszą gałęzią Słewów, Semnonami którzy wyprzedzali starożytnością nieśmiertelnych bogów, też z edyckimi olbrzymami których czas wyprzedzał czas zaistnienia bogów. Słowa kluczowe naród łupieżca(Sklawin?), niezwyciężony, odwieczny, mocarzami są wszyscy.

W innych tłumaczeniach tzw. biblii ” Ja sprowadziłem z północy nieszczęście i wielką klęskę… wyruszył niszczyciel narodów… aby obrócić twoją ziemię w pustynię… Oto nadchodzi wróg jak chmury, a jego wozy są jak huragan, jego rumaki szybsze niż orły … naród z daleka ~ mówi Pan ~ naród niezwyciężony, naród starodawny [wąż starodawny, Apo’pis?(niszczyciel bogów)], naród którego języka nie znasz i nie rozumiesz tego co on mówi. Jego sajdak (kołczan) jest jak grób otwarty bohaterami (herosami ~ gerrosami ~ gierojami ~ gierusami) są wszyscy… oto nadchodzi lud z ziemi północnej, wielki naród z kranców ziemi. Mocno trzymają łuk i oszczep, są okrutni i nie znają litości. ”

Jest to opis Scytów z VII wieku pech. kiedy to Scytowie zaatakowali bliski wschód, panoszyć się mieli tam 28 lat, wracając do domu mieli taki sam problem, jaki w XI wieku miał król Bolesław Śmiały i jego armia walcząca na Rusi i za stepami zapartyjskimi. Czyli żony ich spłodziły sobie ze sługami potomstwo, i wzbroniły im powrotu do kraju, tylko, że 2700 lat temu to potomstwo niewiernych żon i sług było dojrzałe i prawdopodobnie niezwyciężeni Scytowie zostali pokonani, bo ich zwycięstwo po wielu porażkach było anegdotyczne, nie mogąc pokonać bękartów mieczami, mieli wziąć bicze i biczami pokonać wzbraniających im powrotu.

Przeszło wiek później w 519 roku pech. Dariusz podjął wielką wyprawę odwetową na imperium scytyjskie, 700 tysięczna armia perska przeprawiła się przez Dunaj, ale Scytowie prowadzili wojnę na wyczerpanie, unikając walnej bitwy, ważne informację uzyskaliśmy, kiedy Dariusz usiłował sprowokować króla Scytów do stoczenia rozstrzygającej bitwy obraźliwą propozycją, mimo wzburzenia Scytów, Idantyrsos nie dał się podpuścić, dalej prowadził wojnę szarpaną, atakując mniejsze oddziały wroga.

Jednak uzyskaliśmy informację, że Scytowie mają tylko groby swoich przodków i tylko w ich obronie stoczą walną bitwę, ale niech Persowie je wpierw znajdą i spróbują zniszczyć, to wtedy doprowadzą do bitwy… czyli nie znajdowały się one w okolicach stepów czarnomorskich, skąd inąd wiemy, że to były kurhany i znajdowały się w krainie Gerros 40 dni drogi w górę dopływu Dniepru rzeki Gerrus.

Na prowokacyjna impertynencję Dariusza ”… przynieś swemu panu w darze ziemię i wodę.” Idantyrsos odparł ”… za to żeś się mienił moim panem jeszcze mi odpokutujesz” odpokutować można po śmierci… czyli w krainie zmarłych, czyli odpokutujesz mnie w piekle Idan’tyrsosowi bogu zmarłych, a tyrs to szoszka lub trójząb, atrybut Hadesa władcy zmarłych, dla ludzi małej wiedzy ~ jednej księgi, tyle co diabelskie widły.

…..

No i na koniec polskich źródeł wywody Phoenixa, tyle że poza tytułem to nie na tu o samym S”C”yC/Tie za dużo… 😦

http://wspanialarzeczpospolita.pl/2015/05/04/szczyt-szczytow/

Przy okazji czy S”C”yT, WieR(c)H, WieR”(c)H, WieR/L(c)H/K/G, WieLKi… w językach łacińskich, czyli SuMMiT, SoMMeT, nie pochodzi przypadkiem od SaM, SaMa, SaMoTNy, SaMoTNa, SaMoTNia?!!

…..

Teraz źródła angielskojęzyczne:

http://www.etymonline.com/index.php?term=shield
shield (n.) Old English scield, scild „shield; protector, defense,” literally „board,” from Proto-Germanic *skelduz (cognates: Old Norse skjöldr, Old Saxon skild, Middle Dutch scilt, Dutch schild, German Schild, Gothic skildus), from *skel- „divide, split, separate,” from PIE root *(s)kel- (1) „to cut” (see scale (n.1)). Perhaps the notion is of a flat piece of wood made by splitting a log. Shield volcano (1911) translates German Schildvulkan (1910). Plate tectonics sense is from 1906, translating Suess (1888).

http://www.etymonline.com/index.php?term=scale&allowed_in_frame=0
scale (n.1) „skin plates on fish or snakes,” c. 1300, from Old French escale „cup, scale, shell pod, husk” (12c., Modern French écale) „scale, husk,” from Frankish *skala or some other Germanic source, from Proto-Germanic *skælo „split, divide” (cognates: Dutch schaal „a scale, husk,” Old High German scala „shell,” Gothic skalja „tile,” Old English scealu „shell, husk”), from PIE root *(s)kel- (1) „to cut, cleave, split” (cognates: Latin culter „knife,” scalpere „to cut, scrape;” Old Church Slavonic skolika „mussel, shell,” Russian skala „rind, bark,” Lithuanian skelti „split,” Old English scell „shell,” scalu „drinking cup, bowl, scale of a balance”).

In reference to humans, as a condition of certain skin diseases, it is attested from c. 1400. As what falls from one’s eye when blindness ends (usually figurative), it echoes Acts ix:18 (Latin tanquam squamæ, Greek hosei lepides).

scale (n.2) weighing instrument, early 15c.; earlier „pan of a balance” (late 14c.); earlier still „drinking cup” (c. 1200), from Old Norse skal „bowl, drinking cup,” in plural, „weighing scale” from a noun derivative of Proto-Germanic *skæla „split, divide” (cognates: Old Norse skel „shell,” Old English scealu, Old Saxon skala „a bowl (to drink from),” Old High German scala, German Schale „a bowl, dish, cup,” Middle Dutch scale, Dutch schaal „drinking cup, bowl, shell, scale of a balance”), from PIE root *skel- (1) „to cut” (see scale (n.1)).

The connecting sense seems to be of half of a bivalve („split”) shell used as a drinking cup or a pan for weighing. But according to Paulus Diaconus the „drinking cup” sense originated from a supposed custom of making goblets from skulls (see skull). Related: Scales. This, as a name for the zodiac constellation Libra, is attested in English from 1630s.
(…)

!UWAGA!
Nawet zamieszczono słowiańskie rdzenie i słowa, ale o tych jakoś zapomniano:

*(s)kel-
(S)KaLP
(S)KaLeC”yC’/T’
(S)KaLaC’/T’
SKaL”a
SKaLNy

S”C”eP
S”C”aPa
S”C”y
S”C”a
S”C”yNy

CeP
CePR
C”eP+ieC
C”ePiC’/T’

Z+C”ePiC’/T’
Za+C”ePiC’/T’
RoZ+S”C”ePiC’/T’

https://en.wiktionary.org/wiki/shield
Etymology 1
From Middle English shelde, from Old English scield ‎(“shield”), from Proto-Germanic *skelduz ‎(“shield”), from Proto-Indo-European *(s)keit-, *(s)keid-, *kheit- ‎(“shield, cover”). Cognate with West Frisian skyld, Dutch schild ‎(“shield”), German Schild ‎(“shield”), Danish skjold ‎(“shield”), Icelandic skjöldur ‎(“shield”), Latin scūtum ‎(“shield”), Irish sciath ‎(“shield”), Latgalian škīda ‎(“shield”), Lithuanian skydas ‎(“shield”), Russian щит ‎(ščit, “shield”).
(…)

!UWAGA!
Nawet wiki musiała podać słowiański źródłosłów, tyle tylko, że wg mnie to oficjalne tłumaczenie znaczenia i źródłosłów to lipa, bo:

S”KyT
S”C”yT

Wystarczy ze słowiańskiego C zrobić zkentumizowane K…  🙂

…..

Dodatkowo zobaczcie jak „wiarygodne i uczciwe” jest to źródło, które podaje źródłosłów dla „semickiego” słowa w „semickim” języku idisz/yiddish… hehehe.

http://yiddishwordoftheweek.tumblr.com/post/27030985602/shild-%D7%A9%D7%99%D7%9C%D7%93
Shild – שילד
Shild – שילד \SHILD\ Noun \ Masculine/Feminine \ Pl. Shildn:
A shield, sign, signboard.
A note on the gender:
According to Wexler, shild in the sense of “signboard” has feminine gender, while shild in the sense of “shield” is masculine.

Pronunciation:
Synonym: pantser (פאנצער).
German equivalent: der Schild.

Etymology:
The word derives from Middle High German “schilt,” from Old High German “scilt,” both of which ultimately derive from Proto-Germanic skelduz, itself from the Proto-Indo-European roots (s)keit-, (s)keid-, kheit-(shield, cover), which have to do with cutting and splitting (thus, shild is related to sheydn as well). Cognates include Breton “skoed,” Catalan „escut,”Danish “skjold,” Dutch „schild,” Gothic skildus, Icelandic „skjöldur,” Irish „sciath,” Italian „scudo,” Latin „scūtum,” Lithuanian „skydas,” Middle English „shelde,” Middle French “escut,” Modern English „shield,” Modern French „écu,” New High German „der Schild,” Norwegian „skjold,” Old English „scield, scyld,” Old French „escut,” Old Frisian „skeld,” Old Icelandic „skoldr,” Old Irish „scíath,” Old Norse „skjǫldr,” Old Saxon „scild, ”Portuguese “escudo,” Romanian „scut,” Spanish „escudo,” Swedish „sköld, ”and West Frisian “skyld.”

Derivatives of shild: farshildern (פארשילדערן) – to post a sign; shildern (שילדערן) – to depict, describe, portray (Kluge helps us understand the semantic shift from “shield” to “depict/describe” based on the medieval practice of painting coats of arms); onerken-shild (אנערקען-שילד) – a plaque; Roytshild (רויטשילד) – Rothschild (the family name, meaning “red shield;” by extension, any extremely wealthy person); shilddriz (שילדדריז) – a thyroid gland (lit., a shield gland; see the etymology of thyroid here); shilderung (שילדערונג) – depiction, description; shildkroyt (שילדקרויט) – a tortoise; shildl (שילדל) – a plate; Sobyeskis Shild (סאביעסקיס שילד) – the Shield of Sobieski.

Phrases with shild:
1. geyn vi a shildkroyt (גיין ווי א שילדקרויט) – to walk like a tortoise.
2. raykh vi Roytshild (רייך ווי רויטשילד) – as rich as a Rothschild.

Expression with shild:
1. Genug hot Roytshild (גענוג האט רויטשילד) – Only Rothschild has enough (i.e. everyone needs money).

Rabbinic wordplay with shild: As quoted by Weinreich, the letters of shild (in the sense of “sign,” not “shield”) are supposed to stand for shoyte yaymin lekhol dovor (שוטה יאמין לכל דבר) – a fool will believe anything (a critique of those who believe in something based solely on a supposed supernatural sign of its veracity).

Shild’s influence on Modern Hebrew: As Finkin and Balashon (the latter quoting Philologos) point out, biblical Hebrew shelet (שלט) and Yiddish shildsound very similar and both mean “shield.” Because the latter word also took on the meaning “sign,” by coming to be associated with coats of arms, it seems that the creators of Modern Hebrew slipped that meaning into sheletas well, and that is in fact the meaning for which shelet is most often used today.

Shild in a sentence: In Vilyamsburg, vi in andere mekoymes, muz men hobn derekh-erets far di oysgeredte tnoyem fun dinst vos shteyen oyf di shildn (אין וויליאמסבורג, ווי אין אנדערע מקומות, מוז מען האבן דרך-ארץ פאר די אויסגערעדטע תנאים פון דינסט וואס שטייען אויף די שילדן) – In Williamsburg, as in other places, you have to have respect for the stipulated conditions of service found on the signs.

!UWAGA!
Pytanie i nagroda dla spostrzegawczych!!! Ktoś umie tu znaleźć jakiś słowiański źródłosłów lub słowo? Jeśli ktoś pierwszy znajdzie, proszę o tym tu napisać!!! Suta nagroda tego kogoś nie ominie!!! 🙂

…..

A tu na sam koniec, kolejny przykład typowego obrzezania umysłowego, ale tym razem w wykonaniu ukraińskim. Proszę samemu zobaczyć, jak „wiarygodne i dokładne” jest to następne „naukowe” źródło… Zwróćcie uwagę na odwracanie pochodzenia tego słowa. Pytanie dla odważnych, czy potraficie wywieźć słowo S”C”yT od SC/KuTuM?

http://www.academia.edu/1883055/On_Etymology_of_Slavic_%C5%A1%C4%8D%C3%ADt%D1%8A_shield_

On Etymology of Slavic *ščítъ (shield)

(…)
Only Polish szczyt has lost its original meaning replaced by a loanword tarcza, having retainedthe derivative meanings “top, mount summit”, etc. (It should be noted that in other Slavic languages the word has also similar meanings.)
(…)
Given that the Roman scutum was the best shield of the epoch, we have goodgrounds to suppose that it expanded all over the “barbarian” Europe and its namewas borrowed by many “barbarian” tribes. As the areal of Illyrian languages wasobviously much larger than that of Albanian, we may conjecture the followingchain of the borrowings: Lat. scutum gave in Illyrian somewhat similar to Albanian shqyt, which resulted in Common Slavic *ščítъ owing to the borrowing fromIllyrian with subsequent further palatalization and delabialization. However, such a development hardly explains the relicts of škit in Upper Sorbianand Slovene. It seems that other intermediary forms also existed, e.g. *sk’üt and/or *k’ütʃ. The first one could be a Celtic adaptation of the Latin scutum. The secondform could be of the same origin but belonged to the language that is consideredthe substrate in the Rhaeto-Romance languages where the consonant k was, as itseems, always palatalized, maybe Rhaetian; compare the Romansh or more exactlyRumantsch grischun unifitgà stgisare [’t ’izareʃʃ] and Italian scusare “to forgive”(here we also observe the first vowel delabialization).As a result instead of one unfussy etymology of the word “shield” in Slavic wehave now some alternatives. Therefore, we have to conclude that the methodologyof proto-language reconstruction should be improved with regard to possible borrowings from the sister languages and the previous etymologies should berevised. On the other hand, it seems that the perception of the proto-languageconcept by the Neogrammarians rather as a koine having a long history than alanguage is a closer approximation to the truth.

…..

Ot i widać typowa ukraińska logika… Więcej pomników banderze musicie jeszcze Ukraińcy postawić, bo bez tego nawet po słowiańsku / polsku nie rozumieta… albo rozumieta… ale na odwrót!!! 🙂