300 koSSernych rycerzy… i takie tam mitomańskie istoryjki, zmyślane przez zakompleksionych schizofreników, ku pokrzepieniu ich serc… obrzezanych kłamstwem

Ten trzechsetny już wpis, poświęcony jest w całości niesamowicie wprost żałośnie schizofrenicznej próbie przypisania sobie (swoim przodkom) nie swoich zasług i przywłaszczenia sobie obcej (słowiańskiej), jednocześnie przez siebie tak bardzo pogardzanej tożsamości etnicznej, narodowej, kulturowej,.. i etycznej!!! 😦

Pokrętnie zakręcone to wszystko, rozsupłajmy więc mieczem, także i ten supełek…

Piszę o niesamowicie żałosnej próbie, bo w dalszej części tego wpisu, wszyscy przekonają się, jak nisko trzeba upaść, żeby publicznie łgać o sprawach, które są tak łatwe do sprawdzenia dla każdego, kto tylko będzie miał ochotę to zrobić… Ja miałem… 🙂

Stało się i oto król jest nagi… i martwy,.. bo to nie król, a oskórowany królik na pasztet. Także i bohaterski rycerz nie istnieje… a jak ma istnieć, skoro nigdy nie istniał,.. a i koń jaki jest każdy już widzi, kto tylko ma odwagę spojrzeć w twarz tej obżydliwej rzeczywistości… 😦

To jednocześnie początek i koniec kolejnej pięknie obrzezanej legendy, albo w sumie może raczej (za tańczącym Zorbą),.. przepięknej wizerunkowej katastrofy… i na nic teraz już nie zdadzą się propagandowe czary-mary… jak wielkie by nie były, bo coś pękło i mleko już rozlane.

Na nic nie zdadzą się puste słowa bez pokrycia, bo kłamcy, oszuści i złodzieje przez swoja pychę i brak opamiętania, właśnie sami dali się złapać za ręce…

Na nic nadęte miny z siebie dumnych setek tysięcy posłusznych i usłużnych urzędników,.. bo prawda jest taka, że każdy naród  ma istorię i bohaterów… na jakich zasłużył…

https://gloria.tv/article/jr6Exihn5Cu

Króle Srule i koszerna husaria

kokos26 – 10 Listopada, 2014 – 10:00

Polacy i Żydzi

Z wielką pompą w Warszawie dokonano otwarcia stałej ekspozycji w Muzeum Historii Żydów Polskich i właściwie to ta uroczystość oficjalnie zainaugurowała działalność placówki. Fakt, że stało się to, zanim wybudowano Muzeum Historii Polski i Muzeum Kresów Wschodnich jest jasnym sygnałem wysłanym do Polaków, wyraźnie mówiącym, że to nie oni są w III RP podmiotem i gospodarzem oraz nie ich historia jest dla rządzących łże-elit najważniejsza. Na uroczystość stawiła się cała tak zwana warszafka i odliczyli się wszyscy celebryci. Tak długiej i w stu procentach odhaczonej listy obecności trudno by szukać podczas narodowych świąt czy ważnych rocznic upamiętniających doniosłe dla naszej ojczyzny historyczne wydarzenia.

Nie mam złudzeń, jakie przesłanie pójdzie w Polskę i świat oraz czemu owo muzeum będzie służyło. Wystarczyło wsłuchać się w przemówienie, jakie wygłosił prezydent Izraela Reuwen Riwlin, za które na dodatek został wyściskany i nagrodzony rzęsistymi oklaskami. W skrócie można je streścić następująco.

Na polskich ziemiach przed wiekami osiedlił się naród nieskazitelny, szlachetny, pozbawiony wad, bohaterski mężny i sprawiedliwy. Niestety przyszło mu tu żyć w otoczeniu tubylców, których jedyną zaletą jest to, że po wielu stuleciach dzięki książce „Jedwabne” autorstwa kłamcy i pseudo historyka Tomasza Grossa zdecydowali się w końcu zagłębić w swoją mroczną i haniebną przeszłość.

Przytoczmy słowa prezydenta Riwlina:

Szanowni państwo, przed piętnastoma laty książka Jana Tomasza Grossa „Sąsiedzi” głęboko poruszyła polską świadomość historyczną. Książka ta ukazała w najbardziej bolesny sposób zbrodnię w Jedwabnem, obudziła polską społeczność powodując, że zagłębiła się w swą przeszłość. Podczas jednej z ówczesnych debat profesor Leon Kieres, prezes Instytutu Pamięci Narodowej powiedział, że zbrodnia w Jedwabnem stanowi wielką szansę dla polskiego społeczeństwa, „Jest to nadzieja na dialog z nami samymi na temat naszej wspólnej biografii, jest to nadzieja pokazania całemu światu, że jesteśmy wystarczająco odważni, żeby nie obawiać się debaty w tej sprawie”

A teraz przyjrzyjmy się jego słowom mówiącym o polskich Żydach:

Nasza rodzinna legenda, podawana z ust do ust, opowiada o wyjątkowej historii jednego z moich praojców. Na jednym z sejmików polska szlachta nie mogła się zgodzić co do wyboru nowego polskiego króla. Jako czasowe rozwiązanie wybrano protoplastę naszego rodu, Szaula Karmelema Bogena, na jednodniowego króla. […] Tutaj w końcu walczyli Żydzi służący z bronią w ręku, w królewskich wojskach zyskując miano bohaterów polskiego oręża.

Natychmiast sięgam po „Poczet królów i książąt polskich” z reprodukcjami portretów autorstwa Jana Matejki i wertuję w poszukiwaniu jakiegoś króla Szaula, Srula bądź Szmula, a tu nic? Ale może się mylę i to właśnie na trop żydowskiego króla Polski wpadł kiedyś Julian Tuwim pisząc: Srulki z uśmiechem lubym, kłaniają się Srulom grubym / A w głębi – w ciszy – wielki jak król, duma sam wielki Srul.

Jakoś trudno mi sobie też wyobrazić całą armię żydowskich rycerzy pod polskimi znakami. Wypowiedź prezydenta Izraela jednak wyraźnie sugeruje, że to właśnie dzięki Żydom sława i bohaterstwo polskiego oręża obiegły świat.

Czyżby to chorągwie żydowskiej jazdy rozgromiły wojska krzyżackie na polach Grunwaldu, a Zawisza Czarny herbu Sulima był również śniady? Czy pod Wiedniem do definitywnego rozbicia tureckiej armii doprowadziła brawurowa szarża żydowskiej husarii dowodzonej przez hetmanów, Stanisława Jabłonowskiego i Mikołaja Sieniawskiego? Czy pod Chocimiem hetman Jan Karol Chodkiewicz uniósł buławę i ruszył do brawurowego kontrataku na czele tej samej żydowskiej skrzydlatej jazdy?

Czy rzeczywiście polscy Żydzi najbardziej kojarzą się dzisiaj z chwałą polskiego oręża, czy może bardziej ze spontanicznym i radosnym witaniem na polskich ziemiach najeźdźców i okupantów naszej ojczyzny? Czy przez pokolenia utrwalił się w powszechnej świadomości obraz Żyda husarza, lisowczyka i ułana czy może raczej przedsiębiorcy, bankiera, prawnika, karczmarza, kramarza, handlarza sklepikarza i lichwiarza, a po ostatniej wojnie komunistycznego oprawcy oskarżającego, skazującego i mordującego polskich patriotów?

Nie sądzę, abym będąc kiedyś w stolicy wybrał się do Muzeum Historii Żydów Polskich, bo przeczuwam, że dowiedziałbym się tam czegoś o królu Salomonie, ale już niczego o Salomonie Morelu. Nie wydaje mi się, że wzywający nas nieustannie do bicia się w piersi Żydzi będą kiedykolwiek zdolni sami to zrobić.

Może ktoś, kto zwiedzi muzeum powie mi kiedyś czy natknął się tam na fragment pamiętników Marii Dąbrowskiej, która 17 czerwca 1947 roku pisała:

„UB, sądownictwo są całkowicie w ręku Żydów. W ciągu tych przeszło dwu lat ani jeden Żyd nie miał procesu politycznego. Żydzi osądzają i na kaźń wydają Polaków”.

Może ktoś odnajdzie taki wpis z dziennika Stefana Kisielewskiego, który pod datą 4 listopada 1968 roku napisał:

„Po wojnie grupa przybyłych z Rosji Żydów-komunistów (Żydzi zawsze kochali komunizm) otrzymała pełnię władzy w UB, sądownictwie, wojsku, dlatego, że komunistów nie-Żydów prawie tu nie było, a jeśli byli, to Rosja się ich bała. Ci Żydzi robili terror, jak im Stalin kazał” […]

Czy w zbiorach muzeum znalazła się ta notatka ambasadora ZSRR w Warszawie Wiktora Lebiediewa z 1949 roku, w której donosił swoim kremlowskim zwierzchnikom:

[…] „w MBP poczynając od wiceministrów, poprzez dyrektorów departamentów, nie ma ani jednego Polaka, wszyscy są Żydami”.

I w końcu czy znalazły się tam słowa jednej z największych myślicielek XX wieku, Żydówki Hannah Arendt, która tak pisała o Holokauście:

„Dla Żydów rola, jaką przywódcy żydowscy odegrali w unicestwieniu własnego narodu, stanowi niewątpliwie najczarniejszy rozdział całej tej ponurej historii”.

Jako podsumowanie niech posłużą nam słowa profesora Krzysztofa Jasiewicza opublikowane półtora roku temu w „Focus Historia”, za które został wściekle i brutalnie zaatakowany:

„Żydów gubi brak umiaru we wszystkim i przekonanie, że są narodem wybranym. Czują się oni upoważnieni do interpretowania wszystkiego, także doktryny katolickiej. Cokolwiek byśmy zrobili, i tak będzie poddane ich krytyce – za mało, że źle, że zbyt mało ofiarnie. W moim najgłębszym przekonaniu szkoda czasu na dialog z Żydami, bo on do niczego nie prowadzi… Ludzi, którzy używają słów ‚antysemita’, ‚antysemicki’, należy traktować jak ludzi niegodnych debaty, którzy usiłują niszczyć innych, gdy brakuje argumentów merytorycznych. To oni tworzą mowę nienawiści”.

Według klasyka „państwo polskie istnieje tylko teoretycznie” i trzeba się z tą opinią zgodzić. Prawdziwie polski rząd i naturalnie wyłonione patriotyczne elity nigdy nie pozwoliliby na hańbienie naszej tysiącletniej historii. W wolnej i suwerennej Polsce nigdy nie doszłoby do emisji niemieckiego serialu wybielającego hitlerowskich zbrodniarzy i przypisującego Polakom najgorsze cechy i najniższe instynkty. W uczciwej Polsce nigdy nie doszłoby do wybudowania propagandowej muzealnej placówki zakłamującej historię Polski, podczas gdy przez ćwierćwiecze zabrakło determinacji i woli by powstało Muzeum Historii Polski z prawdziwego zdarzenia. Dlatego nie bądźmy zaskoczeni tym, że spirala poniżania narodu polskiego rozkręca się i Rosja zażyczyła sobie niedawno by na krakowskim cmentarzu stanął pomnik ku chwale bolszewickiej dziczy, która w 1920 roku najechała Polskę.

Żadne suwerenne państwo nie pozwoliłoby sobie na takie upodlenie własnego narodu. Polską rządzi banda zwykłych zdrajców i jurgieltników. To smutne co napiszę na koniec, ale wielki Królewski Ród Piastowy nie powinien sobie pozwolić na takie wieloletnie poniżanie i nadszedł czas, aby walnąć pięścią w stół z taką mocą, żeby okrągłostołowa sitwa i jej mocodawcy narobili ze strachu w gacie.

Artykuł opublikowany w Warszawskiej Gazecie

Źródło: http://niepoprawni.pl/blog/kokos26/krole-srule-i-koszerna-husaria

©: autor tekstu w serwisie Niepoprawni.pl | Dziękujemy! :).

…..

Cały tekst przemówienia:

http://dzieje.pl/aktualnosci/przemowienie-prezydenta-izraela-podczas-otwarcia-muzeum-historii-zydow-polskich

Przemówienie prezydenta Izraela podczas otwarcia Muzeum Historii Żydów Polskich

R. Riwlin na otwarciu MHŻP. fot. PAP/T. Gzell

Przekazujemy treść wtorkowego przemówienia prezydenta Izraela Reuwena Riwlina podczas otwarcia stałej wystawy w Muzeum Historii Żydów Polskich:

„Szanowny panie prezydencie, szanowny panie marszałku parlamentu, szanowny panie marszałku Sejmu, szanowny panie marszałku Senatu, szanowna pani premier Rzeczpospolitej Polskiej, szanowni państwo,

+W wyniku historycznej katastrofy cesarz rzymski Tytus Flawiusz zniszczył Jerozolimę i wygnał naród Izraela ze swojej ojczyzny, a ja urodziłem się w jednym z miast diaspory. Jednak zawsze przez ten czas wyobrażałem sobie, że urodziłem się w Jerozolimie+ tak zaczął Szmuel Josef Agnon, najwybitniejszy pisarz żydowskiego narodu, urodzony w Buczaczu, który przez większość lat swojego istnienia znajdował się w granicach państwa polskiego, swoje przemówienie na uroczystości przyznania literackiej nagrody Nobla.

Natomiast ja, Reuwen, syn Josefa Joela i Rachel Riwlin stoję tu dziś przed wami jako dziesiąty prezydent państwa Izrael urodzony w Jerozolimie, prawnuk i wnuk urodzonych w Jerozolimie i jej budowniczych. Nie mogę stwierdzić +jestem Polakiem+, ale nie mogę też zaprzeczyć wyjątkowej pozycji Polski oraz polskich korzeni mojej jerozolimskiej rodziny, głęboko wrośniętych w złożoną historię Polski.

Nasza rodzinna legenda, podawana z ust do ust, opowiada o wyjątkowej historii jednego z moich praojców. Na jednym z sejmików polska szlachta nie mogła się zgodzić co do wyboru nowego polskiego króla. Jako czasowe rozwiązanie wybrano protoplastę naszego rodu, Szaula Karmelema Bogena, na jednodniowego króla.

Szanowni państwo, nie stoję tu przed państwem sam, lecz jako przedstawiciel całego narodu, który rozpoczyna wędrówkę do głębi swej pamięci, do podstaw żydowskiej i ludzkiej egzystencji i w końcu aż do głębin zła.

Prezydent Izraela Reuwen Riwlin: Historia dziejów mojej rodziny, którą przytoczyłem, jest zaledwie jedną z tysięcy opowieści. W sercu Żyda, nawet w sercu Żyda nieurodzonego w Polsce nazwa +Polska+ budzi drżenie i tęsknotę w sercu. Ten kraj stał się miejscem narodzin ducha żydowskiego narodu. Niestety, również największym żydowskim cmentarzem.

Historia dziejów mojej rodziny, którą przytoczyłem, jest zaledwie jedną z tysięcy opowieści. W sercu Żyda, nawet w sercu Żyda nieurodzonego w Polsce nazwa +Polska+ budzi drżenie i tęsknotę w sercu. Ten kraj stał się miejscem narodzin ducha żydowskiego narodu. Niestety, również największym żydowskim cmentarzem.

Tutaj narodziło się żydowskie miasto +sztetl+ i tutaj również to miasteczko umarło. Umierało zamknięte w gettach, ale walczące do chwili zamordowania przez niemieckich nazistów.

Tutaj w końcu walczyli Żydzi służący bronią w ręku, w królewskich wojskach zyskując miano bohaterów polskiego oręża. Tutaj również kroczyli na swą śmierć z żółtą łatą na ramieniu. Byli wśród nich powstańcy warszawskiego getta, wśród nich Mordechaj Anielewicz, Szwaja Lubetkin, Paweł Frenkel, Marek Edelman i wielu innych. Powstańcy z różnych nurtów i obozów, którzy poprzez swoją odwagę pokazali na nowo, czym jest żydowskie bohaterstwo. Nie sposób myśleć o Polsce bezstronnie. Nawet, jeśli Żydzi zostali oderwani od Polski, jest rzeczą niezwykle trudną, a nawet niemożliwą oderwać Polskę od Żydów. Nie sposób wymazać z historii aż tak bogatej historii, ani tak bolesnej.

Stała ekspozycja Muzeum Historii Żydów Polskich, którą dzisiaj otwieramy, stara się ukazać żydowską historię w Polsce na wiele sposobów. Jest to historia biednych i bogatych chasydów i ich oponentów, ludzi oświeconych i prostych, w końcu – historia sąsiedzkich relacji, zapis chwil radosnych i tragicznych. Nie jest to muzeum Zagłady, jest to muzeum życia. Jest to miejsce, które upamiętnia, co było i czego już nie będzie oraz budzi nadzieję na inną przyszłość.

Szanowni państwo, przed piętnastoma laty książka Jana Tomasza Grossa +Sąsiedzi+ głęboko poruszyła polską świadomość historyczną. Książka ta ukazała w najbardziej bolesny sposób zbrodnię w Jedwabnem, obudziła polską społeczność powodując, że zagłębiła się w swą przeszłość. Podczas jednej z ówczesnych debat profesor Leon Kieres, prezes Instytutu Pamięci Narodowej powiedział, że zbrodnia w Jedwabnem stanowi wielką szansę dla polskiego społeczeństwa, +Jest to nadzieja na dialog z nami samymi na temat naszej wspólnej biografii, jest to nadzieja pokazania całemu światu, że jesteśmy wystarczająco odważni, żeby nie obawiać się debaty w tej sprawie+.

Wydaje mi się, że z każdym mijającym dniem polskie społeczeństwo staje się odważniejsze w konfrontacji z samym sobą, konfrontacji również ze swoją przeszłością i swoją przyszłością. Tylko poprzez taką odwagę uda nam się napisać – wszakże zaczęliśmy już pisać – nowy obiecujący rozdział naszej wspólnej historii, łączącej nas całe wieki. Tylko dzięki takiej odwadze pewnego dnia udało nam się otworzyć nowe skrzydło w muzeum, które dziś odsłaniamy. Skrzydło obiecujące wspólną ścieżkę, którą dziś idziemy razem.

Szanowni państwo,

Żydowska historia nie rozpoczyna się w Warszawie i nie kończy się w Auschwitz. Auschwitz jest jej najstraszniejszym punktem, stanowi przestrogę dla całej ludzkości, jednak żydowska wędrówka ani się tam nie rozpoczęła, ani się tam nie skończyła.

Prezydent Izraela Reuwen Riwlin: Nie mogę zakończyć swojego wystąpienia nie dziękując tym, którzy nie stali biernie, lecz ratowali ludzkie życie, które +stanowi świat cały+. Dziękuję Wam za waszą odwagę. W państwie Izrael macie wielką i serdeczną rodzinę. Są to babcie i dziadkowie, rodzice, wnuki i prawnuki, którzy zawdzięczają Wam swoje życie. Zakończę słowami proroka Ezechiela +Oto ja przechodziłem obok ciebie i ujrzałem cię jak szamotałeś się we krwi. Rzekłem do ciebie, gdy byłeś we krwi – żyj+.”

Żydowska wędrówka rozpoczęła się w +Erec Jisrael+ i od zawsze towarzyszyło nam pragnienie powrotu do tego miejsca, mimo wszystkich przeszkód i ograniczeń. Są ludzie, którzy twierdzą, że państwo Izrael jest rekompensatą za Zagładę. Nie ma większego błędu niż takie myślenie. Państwo Izrael nie jest rekompensatą za Zagładę. Państwo Izrael powstało, bo miało ku temu prawo i właśnie w historii polskich Żydów znajdujemy tego świadectwo. W Polsce, gdzie Żabotyński przedstawił swój plan ewakuacji, gdzie szkolili się w końcu członkowie Beitar w Polsce, podobnie jak w innych krajach na świecie, na wiele lat przed nadejściem Zagłady, pojawiło się marzenie o państwie żydowskim.

Zawsze pozostajemy czujni na wszelkie zagrożenia. Państwo Izrael będzie walczyło z tym, co symbolizuje Auschwitz, z pogwałceniem godności człowieka narodzonego na podobieństwo Boga, z wszelkimi formami antysemityzmu, z rasizmem i w końcu z nazistowską ideologią. Państwo Izrael będzie kontynuowało swoją walkę przeciw temu wszystkiemu i nigdy się nie podda. Będziemy budować trzeźwo i uważnie naszą przeszłość, nie będziemy lekceważyć zagrożeń, nie będziemy lekceważyć haniebnych deklaracji, nawołujących do zniszczenia żydowskiego narodu. Zagłada nadal będzie ostrzeżeniem przeciwko niebanalnemu złu. A jednak strach przeszłości i zagrożenia dnia dzisiejszego nie będą kierować naszym życiem, nie przytłoczą radości naszych dzieci, nie zgniotą nadziei na lepszą przyszłość i pomyślność.

Szanowni państwo, w moim kraju rozkwita czerwony kwiat o nazwie kwiat Machabeuszy. Legenda głosi, że w każdym miejscu, gdzie poległ wojownik za wolność Izraela, wyrasta ten właśnie kwiat zabarwiony jego krwią. Również w erze nazistowskiej niegodziwości pojawiały się różne kwiaty. Zakwitały wśród zgliszczy i ruin, wśród zła i nienawiści, zdrady i unicestwienia. Te kwiaty to +Sprawiedliwi wśród narodów świata+. Walczący o wolność, którzy w dziejach narodów dopisali rozdział o ludzkiej szlachetności. Powtarza się, że w Polsce wyrosło wiele takich kwiatów.

Nie mogę zakończyć swojego wystąpienia nie dziękując tym, którzy nie stali biernie, lecz ratowali ludzkie życie, które +stanowi świat cały+. Dziękuję Wam za waszą odwagę. W państwie Izrael macie wielką i serdeczną rodzinę. Są to babcie i dziadkowie, rodzice, wnuki i prawnuki, którzy zawdzięczają Wam swoje życie. Zakończę słowami proroka Ezechiela +Oto ja przechodziłem obok ciebie i ujrzałem cię jak szamotałeś się we krwi. Rzekłem do ciebie, gdy byłeś we krwi – żyj+.”

tnt/ malk/
TAGI: MHŻP, Muzeum Historii Żydów Polskich, otwarcie, prezydent Izraela, Reuwen Riwlin, wystawa stała, Żydzi

…..

Za powyższymi słowami i ja szukałem tych koSSernych rycerzy, co to  bohatersko walczyli w obronie Rzeczypospolitej… Szukałem, szukałem i szukałem… i znalazłem!!! … tyle, że jednego 😦… i to o Nim przeczytacie tu w następnej kolejności… ale teraz napiszę to, co ja mam w tej całej sprawie do powiedzenia tym wszystkim przeciw-polskim i przeciw-słowiańskim rasistowskim kłamcom, jak groSS i inni za nim:

(Mógłbym napisać coś o tym, co to przyczepiło się do okrętu i powiedziało: A teraz płyńmy!)… ale tego nie napiszę, bo nie warto, za to napiszę to:

Osioł stojący w stajni, choćby był najpiękniejszy, najlepszy i najbardziej nawet koSSerny… i tak NIGDY nie stanie się koniem słowiańskiego husarza…

PAMIĘTAMY, CHCEMY PAMIĘTAĆ… I PAMIĘTAĆ BĘDZIEMY!!!

WIECZNA SŁAWA NASZYM BOHATERSKIM SŁOWIAŃSKIM PRZODKOM I NASZEJ PRASTAREJ SŁOWIAŃSKIEJ TRADYCJI,.. A WIECZNA HAŃBA TYM, KTÓRZY SZARGAJĄ ICH DOBRE IMIĘ, WYCIĄGAJĄ SWOJE PARSZYWE ŁAPSKA PO NIE SWOJE I PRÓBUJĄ SOBIE PRZYWŁASZCZYĆ, CO DO NICH NIE NALEŻY!!!

WARA WAM OSZUŚCI I KŁAMCY OD NASZEJ TRADYCJI I NASZYCH DZIEJÓW!!!

… bo jak to powiedział jeden z waszych czerwonych klasyków:  „Każdy prowokator czy szaleniec, który odważy się podnieść rękę…”

http://www.kresy.pl/kresopedia,historia,rzeczpospolita?zobacz/nie-sama-husaria-zyje-czlowiek-dziesiec-wiekow-chwaly-polskiego-zolnierza-w-5-odslonach-nie-husarskich

…..

Podstawa prawna:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Pseudologia
Pseudologia (inaczej pseudologia fantastica, mitomania, kłamstwo patologiczne, zespół Delbrücka, łac. mitomania, ang. pathological lying) – patologiczna skłonność do kłamania, zatajania prawdy i opowiadania zmyślonych historii, przedstawiających najczęściej opowiadającego w korzystnym świetle. Pseudologia różni się tym od zwykłego kłamstwa, że osoba opowiadająca sama nie jest w stanie oddzielić prawdy od własnej fantazji. Zespół opisał jako pierwszy Anton Delbrück.

U dzieci mitomania bywa najczęściej zjawiskiem przejściowym i łączy się z chęcią przeżywania przygód baśniowych. Niekiedy jednak u dzieci starszych i u dorosłych spotyka się tendencję do stałego rozmijania się z rzeczywistością. Tendencja do posługiwania się kłamstwem patologicznym bywa czasem skutkiem przebytych chorób organicznych mózgu (np. zapaleń), albo też bywa zależna od wrodzonych właściwości psychopatycznych. U niektórych osób o usposobieniu histerycznym mitomania może być środkiem zwrócenia na siebie uwagi otoczenia i dodania sobie znaczenia. Motywem kłamstwa patologicznego może być próżność, niekiedy zaś chęć wyrządzenia komuś krzywdy (np. przez anonimowe oskarżenie).

Mitomania może również pojawiać się jako zjawisko przejściowe np. u podejrzanego, któremu zarzuca się poważne przestępstwo, podczas gdy popełnił inne, dużo lżejsze. Mitomanami często są osoby o rozchwianej psychice i zmiennym nastroju, dzięki opowiadaniu rzeczy niestworzonych chcą być w centrum zainteresowania przy jednoczesnym odczuciu zaspokojenia. Na początku udaje się im to (powoduje to uzależnienie psychiczne od opowiadania rzeczy nieprawdziwych), szybko jednak są rozpoznawani przez otoczenie.

Adam Bilikiewicz, Włodzimierz Strzyżewski: Psychiatria: podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1992, s. 500. ISBN 83-200-1688-6.