332 O językoznawstwie i nie tylko, czyli podsumowania i wyjaśnienia do przygotowań przed Wielkim Marszem… w nieznane 01

Ten wpis będzie inny niż wszystkie poprzednie napisane tu przeze mnie.

Zamierzam w nim dokonać kilku ważnych dla mnie podsumowań i udzielić moich wyjaśnień, co do tych podsumowań jak i tego, co jest już zaplanowane i czeka (jeśli wszystko pójdzie po mojej myśli), by (po dopracowaniu) być wdrożone w życie, gdzieś po wakacjach, pewnie pod koniec września 2016…

Już w trakcie pisania zdecydowałem, że podzielę to co mam do powiedzenia, czy też raczej do naskrobania, na co najmniej dwa oddzielne wpisy. Tak będzie łatwiej, krócej i czytelniej dla mnie i co najważniejsze dla tych osób, które zdobędą się na trud by to wszystko przeczytać i zrozumieć. Zależy mi na tym, by pod koniec czytania tego tekstu, nikt nie zapomniał tego, co przeczytał na jego początku… o ile jest to w ogóle możliwe… 😉

Zatem nie zwlekając zacznę od wstępnych wyjaśnień, by dalej przejść do podsumowań i wyjaśnień do nich.

Na początek chcę „załatwić” sprawy łatwiejsze, by w kolejnych częściach przejść do reszty tych dużo dla mnie trudniejszych i przykrzejszych, których nie wiem jeszcze jak ugryźć, tak by samemu nie zadławić się.

To dlatego właśnie część pierwszą poświęcam wyjaśnieniu różnic między, jak to nazywam „ofitzjalną lingwistyką”, a „słowiańskim językoznawstwem”, dziedzinom im pokrewnym i zagadnieniom z nimi związanym, jak i temu, co zamierzam zrobić w związku z nimi…

Jak już wcześniej pisałem w komentarzach, chcę uruchomić w sieci dwie nowe strony poświęcone TYLKO językoznawstwu. Więcej wiadomości o tym zamieściłem na samym końcu tego tekstu. Celem ostatecznym tych działań, jest ni mniej, ni więcej, tylko zupełne ośmieszenie „ofitzjalnych lingwistóf i ich lingwisztucznej fietzy”, tak by krok po kroku zepchnąć i pogrążyć ich i ich przeciw-słowiańskie kłamstwa i manipulacje w otchłani niebytu, czyli w C”eLo/o”/u/vS’C/Ti… gdzie jest ich wspólne miejsce!

A to wszystko ku Wiecznej Sławie i Chwale Naszych Prasłowiańskich Przodków i Naszej Prastarej Prasłowiańskiej Tradycji i Językowi!!!

Myślicie, że to niemożliwe?!! A ja mówię – bułka z masłem i kaszka z mleczkiem i nawet Mo/o”/u/vGe” zdradzić Wam jak to zostanie osiągnięte…

Użyję Mo/o”/u/vCy prasłowiańskich rdzeni i z Waszą pomocą i nowych narzędzi nad przygotowaniem których trudzę się w pocie czoła od pewnego już czasu… nie wątpię, że uda się Nam Wspólnie Tego Dokonać!

Wątpicie?!! No to spójrzcie, jak sami w komentarzach zaczynacie wykorzystywać swoją uwolnioną  świadomość o WieDzy Naszych Przodków… a do tego, co jest niezbędnie konieczne, zaczynacie (w końcu!!! :-)) ZAPISYWAĆ DŹWIĘKI z użyciem sposobu jaki ogłosiłem tu:

https://skribh.wordpress.com/2015/10/22/193-slowianskie-znaki-oddzielajace-czyli-slowianski-zrodlo-slow-tzw-hlechkieho-diackritickos/

https://skribh.wordpress.com/2015/11/14/210-zapis-dzwieenkoouvwf/

Resztę zdradzę później,.. żeby było ciekawiej… No to co… może założymy się, jak z tym wszystkim będzie?.. 🙂

….

Niczego takiego nie planowałem, a wszystko samoistnie zaczęło się DziaC”/T w tzw. 2010 roku, kiedy to przypadkiem miałem trochę więcej wolnego czasu, a dodatkowo Co/o”/u/vS’ lub KTo/o”/u/vS’ „nakazało” mi zacząć szukać w sieci wiadomości o tzw. Ariach. Nigdy się tym jakoś wcześniej nie interesowałem, ale wtedy nagle poczułem wręcz wewnętrzny przymus, by czegoś o tych ludziach, i tym co jest z nimi związane dowiedzieć się.

A już wiem, nieprawda, wróć! Tak naprawdę, zaczęło się to w pobliskim sklepie spożywczym, prowadzonym przez Sikhów, gdzie pierwszy raz dotarło do mnie, że język polski jest jakoś tak „dziwnie” podobny do języka, którym oni mówili! Poszło o liczebnik Pie”C’, który ci Sikhowie wypowiadali jako PaN’C’! Bardzo mnie to wtedy zdziwiło i zaciekawiło, bo trochę lat już mam ale NIGDY W ŻYCIU NIE SPOTKAŁEM SIĘ Z TYM, ANI NIKT NIE POWIADOMIŁ MNIE O TYCH PODOBIEŃSTWACH, których jest oczywiście więcej, niż tylko to jedno słowo!

(No moje byłe panie polonistki… nawet i te po KULu… WIELKA PAŁA… I TO Z NIE MNIEJSZYM MINUSEM!!! 😦 )

Potem już samo poleciało i jakoś tak niezadługo po tym, jak tylko zacząłem coś niecoś więcej szukać WieDzy o tych Ariach, to z wielkim zdziwieniem przeczytałem, że nazwa prastarych świętych tekstów indyjskich tzw. Wed, (po angielsku pisane jako Vedas), OZNACZA DOKŁADNIE TO SAMO, CO W JĘZYKU SŁOWIAŃSKIM, KTÓRYM MYŚLĘ, MÓWIĘ I PISZĘ,.. CZYLI WieDze”!!! No tu to z rozdziawioną gębą prawie spadłem z krzesła!!!…

Żeby było śmieszniej, to przy tej okazji odkryłem, że wikipedia polskojęzyczna i angielskojęzyczna RÓŻNIĄ SIĘ OD SIEBIE TAKŻE JAKOŚCIĄ I ILOŚCIĄ ZAWARTYCH TAM WIADOMOŚCI!!! No i znów byłem w szoku, zresztą sami przykładzie WeD sprawdźcie dlaczego…

https://en.wikipedia.org/wiki/Vedas
The Vedas (/ˈveɪdəz, ˈviː–/;^[1] Sanskrit: वेद véda, „knowledge„) are a large body of texts originating in ancient Indian subcontinent. Composed in Vedic Sanskrit, the texts constitute the oldest layer of Sanskrit literature and the oldest scriptures of Hinduism.^[2][3] Hindus consider the Vedas to be apauruṣeya, which means „not of a man, superhuman”^[4] and „impersonal, authorless”.^[5][6][7]
(…)

Etymology and usage

The Sanskrit word véda „knowledge, wisdom” is derived from the root vid- „to know”. This is reconstructed as being derived from the Proto-Indo-European root *u̯eid-, meaning „see” or „know”.^[21]

The noun is from Proto-Indo-European *u̯eidos, cognate to Greek (ϝ)εἶδος „aspect”, „form” . Not to be confused is the homonymous 1st and 3rd person singular perfect tense véda, cognate to Greek (ϝ)οἶδα (w)oida „I know”. Root cognates are Greek ἰδέα, English wit, etc., Latin videō „I see”, etc.^[22]

The Sanskrit term veda as a common noun means „knowledge”, but can also be used to refer to fields of study unrelated to liturgy or ritual, e.g. in agada-veda „medical science”,sasya-veda „science of agriculture” or sarpa-veda „science of snakes” (already found in the early Upanishads); durveda means „with evil knowledge, ignorant”.^[23]

A related word Vedena appears in hymn 8.19.5 of the Rigveda.^[24] It was translated by Ralph T. H. Griffith as „ritual lore”,^[25] as „studying the Veda” by the 14th century Indian scholar Sayana, as „bundle of grass” by Max Müller, and as „with the Veda” by H.H. Wilson.^[26]

Vedas are called Maṛai or Vaymoli in parts of South India. Marai literally means „hidden, a secret, mystery”.^[27][28] In some south Indian communities such as Iyengars, the word Veda includes the Tamil writings of the Alvar saints, such as Divya Prabandham, for example Tiruvaymoli.^[29]
(…)

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wedy
Wedy, Weda (dewanagari वेद , „wiedza”; podobieństwo tych słów wynika ze wspólnego językowego praprzodka indosłowiańskiego^[1]) – święte księgi hinduizmu, najstarsza grupa religijnych tekstów sanskryckich, które stanowiły całość ówczesnej wiedzy człowieka o świecie ludzi i bogów; antologia tekstów z różnych okresów, o różnej tematyce, budowie i przeznaczeniu. Objętością Wedy przewyższają Biblię sześciokrotnie^[2].

Sukcesja przekazu

Wedy to wiedza o świecie, która istniała od zawsze; nie była tworem ludzkim, lecz jedynie została objawiona ryszim – wieszczom-poetom. Pierwsza postać która otrzymała tę wiedzę to bóg Brahma, pierwsza istota w naszym wszechświecie. Brahma z kolei udzielił jej swoim synom i uczniom, tak jak początkowo otrzymał ją od ekspansji Wisznu – Garbhodakaśaji.

Podział

Wedy dzielą się na trzy rodzaje:

• śruti – „objawienie”, dosłownie „to, co usłyszane”;
• smryti – „zapamiętane”;
• njaja – wiedza opierająca się na logice.

Najstarsze i najświętsze księgi to cztery sanhity (zbiory), które służyły jako „mszały” w obrzędzie ofiary wedyjskiej (śrauta, jadźńa):

• Rygweda – „wiedza hymnów pochwalnych” (ryć) – 1028 hymnów ułożonych w dziesięć mandali
• Jadźurweda – „wiedza formuł ofiarnych” (jadźus)
• Samaweda – „wiedza śpiewów ofiarnych” (saman)
• Atharwaweda – „wiedza zaklęć magicznych” – zbiór formuł magicznych, zaklęć i egzorcyzmów najpóźniej włączony do kanonu.

Poszczególne sanhity przypisano kapłanom biorącym udział w odprawianiu ofiary wedyjskiej:

• hotar – recytował hymny Rygwedy, głosząc chwałę bogów i zapraszając ich do udziału w ofierze.
• udgatar („kantor”) – śpiewał teksty Samawedy.
• adhwarju (wykonywał wszelkie czynności manualne związane z obrzędem) – recytował półgłosem formuły Jadźurwedy.
• brahman (główny kapłan, który czuwał nad poprawnością wszelkich czynności związanych z ofiarą) – miał recytować w myślach zaklęcia Atharwawedy, chroniąc w ten sposób uczestników przed niebezpiecznymi skutkami potencjalnych uchybień w obrządku.

Z każdą sanhitą wiążą się młodsze teksty: brahmany, aranjaki i upaniszady. Czasem mianem „Weda” określa całą taką grupę tekstów.

Historia

Według teorii o najeździe Ariów na Indie za moment powstania Wed przyjmuje się umowną datę ich przybycia – czyli ok. 1800 r. p.n.e. (choć prawdopodobnie część tekstów powstała wcześniej). Nie ma zgody co do tego, kiedy zakończono tworzenie zbiorów, ponieważ jednak kanoniczne teksty buddyjskie cytują fragmenty sanhit (a także brahman, aranyak i wczesnych upaniszad), zakłada się, że redakcję zakończono przed drugą połową VI w. p.n.e. Wobec tego umowne daty powstawania Wed to 1500-500 r. p.n.e.

Sukcesja

Początkowo Wedy przekazywano tylko ustnie. Dopiero później wszystkie zbiory zebrano i skodyfikowano. Miał to uczynić wieszcz Wjasa. Imię Wjasa (dewanagari: व्यास, trl.Vyāsa, ang. Vyasa) wywodzi się od słowa sanskryckiego „porządkować, redagować”. W rzeczywistości proces kodyfikacji zapisu Wed był długotrwały i angażował wielu ludzi, a początek zapisu prawdopodobnie miał miejsce ok. VIII w. p.n.e.

Wedy zapisano w archaicznej formie sanskrytu zwanej językiem wedyjskim. Jest on jednym z najstarszych języków indoeuropejskich, w którym zachowały się zabytki pisane.
(…)

Wtedy też dotarło do mnie, jak hm… „dziwnie” podane są tam wiadomości, patrz np. ten przypis „wyjaśniający” zbieżność znaczeń słów WeDy, WieDza i VeDaS… tak jakby komuś zależało na tym, by celowo zagmatwać prostą prawdę, że SĄ TO TE SAME SŁOWA!!! No ależ jakże to możliwe?!! Jak ja śmiem wątpić… hm… zaraz, zaraz… w sumie to w co i w kogo?!! Podła spiskowa teoria kłania się, nieprawdaż? 😉

A jednak nie do końca… 😦

Przez całe moje życie wbijano mi do głowy całe ustępy „wiedzy” o pustynnej tradycji, jej źródłach itd, ALE NIGDY NIE UCZONO MNIE TEGO SAMEGO O WEDACH, WIĘCEJ… NIE POWIEDZIANO MI O TYM NIGDY NAWET JEDNEGO SŁOWA!!! DLACZEGO?!!

Hehehe…głupie pytanie… no nie? 🙂 Pewno dlatego, że mamy „wolność słowa, demokrację, wiarygodną i nie zmanipulowaną naukę i około nas pełno jest tylko samych przyjaciół  Słowianin i znawców Słowiańszczyzny”… no nie?!!

Zresztą, sami coś jeszcze raz przeczytajcie, bo założę się, że umknęło to Waszej uwadze…

(…)
„Imię Wjasa (dewanagari: व्यास, trl. Vyāsa, ang. Vyasa) wywodzi się od słowa sanskryckiego „porządkować, redagować”.”
(…)

Czy wiecie, już jakiego prastarego prasłowiańskiego słowa redaktorzy wikipedii NIE ZNALI… LUB ZNALI,.. ALE CELOWO NIE CHCIELI UŻYĆ I NIE UŻYLI, by opisać prawdziwe znaczenie tego starożytnego wedyjskiego, czyli indyjskiego słowa, a zamiast tego użyli aż dwa inne, w tym jedno polacińskie? Ano oczywiście nie napisali najbliższego znaczeniowo prasłowiańskiego słowa, czyli… Wy+jaS’N+iaC’/T’…

… bo ten „wedyjski, sanskrycki, hinduski” Vyāsa, to… nikt inny, jak słowiański Wyjaśniacz, czyli Wy+jaSN+iaC”!!! No i co, czy to wszystko nie jest teraz jaSNe, jak słońce?!! 😦 😦 😦

No żesz KURWA…MAĆ!!! 😦 😦 😦

…i tak narodził się mój pierwszy zagniewany awatar… bo zprowokowało mnie to działania, podobnie jak zprowokował mnie wcześniej taki jeden groSS i potem taki jeden Tratva…

W międzyczasie zupełnym przypadkiem trafiłem jeszcze na wpis, poświęcony językowi pali / palijskiemu z Sri Lanki, czyli świętemu językowi pierwszej tradycji buddyjskiej, zwanej Theravada… czyli THeRa+VaDa, czyli HTeRa+WaDa, czyli STeRa+WeDa, czyli STaRa+WieDza,.. a co może nie?!!

https://pl.wikipedia.org/wiki/Therawada
Therawada (pāli: थेरवाद theravāda; sanskr. स्थविरवाद sthaviravāda; dosł. „Wiedza starszych”) – jest najdłużej istniejącą szkołą buddyjską spośród wczesnych szkół buddyjskich. Jej zwolenników zwiemy theravādinami, dosł. „głoszącymi (-vādin) [to, co nauczają] starsi” (thera), czyli mistrzowie, nauczyciele wywodzący swą naukę bezpośrednio od Buddy.
(…)

https://pl.wikipedia.org/wiki/Budda
Budda; skr. बुद्ध buddha – przebudzony, oświecony; chiń. fo (佛), fotuo (佛陀); kor. bul, pult’a; jap. butsu, butsuda, budda (仏陀); wiet.phật, phật-đà, Bột đà; tyb. sangdzie (སངས་རྒྱས།, Wylie: sangs.rgyas).
(…)

Potem podczas moich pierwszych sprzeczek w sieci z rozmówcami będącymi zwolennikami „ofitzjalnej lingwistyki”, jak i tzw. teorii allochtonicznej, czyli jak ich nazywam „allo-allo”, (pewno gdzieś w tzw. 2013 roku, dzięki Krzysztofie!), dotarło do mnie, jak zakłamane są przynajmniej dwa działy nauki zwanej po słowiańsku językoznawstwem, a w „nowocześnie światowej i trendy” polacinie lingwistyką historyczną i komparatywną, czyli po ludzku porównawczą! 😦

Pod wpływem tego postawiłem przed sobą „szczytny” cel, żeby „zwalczać” to przeciw-słowiańskie kłamstwo, pisząc przeróżne sprostowania i by nie unikać wykłócania się o to, co jest dla mnie w tej sprawie ważne. Bawiło mnie to wtedy, bo przez te utarczki i poszukiwanie dowodów i źródeł na ich poparcie, mogłem najszybciej doskonalić mój warsztat poznawczy, tyle tylko że po jakimś czasie tych dość zażartych potyczek na te słowna, dowody i źródła, zdałem sobie sprawę, że coś uległo zmianie…

Doszło do mnie, że odechciało mi się…

Zrozumiałem, że szkoda na to mojego czasu, bo i tak niewiele to może zmienić, a ja i tak kręcę się w kółko, ciągle tłumacząc jedno i to samo. Im więcej wysiłku poświęcałem na kłótnie i poszukiwania argumentów i dowodów potwierdzających moje stanowisko, tym więcej przekonywałem… ale samego siebie, że mam rację… no i w końcu przekonałem się ostatecznie.

Żeby było śmieszniej, to przekonałem sam siebie, że tak naprawdę to NIE WIEM, gdzie był ten cały „Urheimat”, czyli ta cała pra-kolebka, pra-ojczyzna tych  tzw. PIE, czyli Pra-Indo-Europejczyków po polsku, Proto-Indo-Europeans po angielsku, a Indogermanen po niemiecku, czyli Prasłowian, jak ja nazywam tych samych ludzi… ale w sumie to samo mogę powiedzieć i o Ich Potomkach, czyli Słowianach! 😦

Kwas, no nie? Ano nie zupełny…

…bo nie oznacza to jednak tego, że zgadzam się z założeniami, wnioskowanie i dowodzeniem przedstawianym przez wyznawców i zwolenników tzw. teorii allochtonicznej.

Napisałem „wyznawców”, bo tak kojarzy mi się ich stanowisko w sprawie rzekomego przybycia Słowian z bagien Prypeci, czyli z Polesia, gdzieś około tzw. 6-7 wieku tzw. naszej ery… Czyli wychodziłoby na to, że jestem jednak zwolennikiem tzw. teorii autochtonicznej… no bo w sumie niby jestem… tyle tylko, że nie do końca… bo na podstawie dowodów językowych zupełnie pomijanych przez ofitzjalną lingwistykę, ja stawiam znak równości, między tymi mitycznymi tzw. PIE, a Prasłowianami, czyli cofam się w czasie o co najmniej dobre 5000 lat, od tego rzekomego zasiedlenia obecnych ziem Polski, czyli gdzieś do czasów garncarza, który wyskrobał na glinianej wazie pierwsze przedstawienie wozu, kół, dyszla,.. które są widoczne na tzw. Wazie z Bronocic…

https://pl.wikipedia.org/wiki/Waza_z_Bronocic

https://en.wikipedia.org/wiki/Bronocice_pot

Napiszę nawet, że w poszukiwaniu powiązań z tą tzw. kolebką „pra-indo-europejskości”, czy też „indorermańskości”… cofam się w czasie nawet długo przed tym wydarzeniem i przenoszę się nawet w okolice Załtaju na Syberii… ale zostawmy to, bo nie jest to teraz istotne…

Wracając do słowiańskiego językoznawstwa, wywodzenia znaczeń i źródłosłowów słów i rdzeni pra-słowiańskich, (czyli dawniej proto/pra-indo-europejskich), to jak napisałem, że przekonałem sam siebie…

Wiem, że jest to niby głupie i napchane taką samą pychą i butą, jaką pokazują „allo-allo”, tyle tylko, że tzw. rough breathing naprawdę zwyczajnie ZAORAŁ całe to przeciw-słowiańskie jęsykofe oszustfo, niby będące „nauką”, czyli tę tzw. lingwistykę tę czy tamtą, tak naprawdę mającą z metodą naukową tyle wspólnego, co prawda z propagandą… i to z tą geobbelsowską!!! 😦

Stało się oczywiste dla mnie, że cała ta lingwistyka historyczna i porównawcza i wszystkie te „odtworzone” rdzenie tego języka tzw. PIE (Proto-Indo-European, po angielsku, a Pra-Indo-Europejskiego po polsku), zostały wymyślone przez germańskich „ofitzjalnych jęsykosnaftzóf” i ich naśladowców, TYLKO PO TO, by zaciemnić i ukryć oczywistą prawdę, że język tzw. PIE, to nic innego jak język Naszych Słowiańskich Praprzodków… czyli Prasłowian, czyli język Pra-Słowiański (PS)… a wszystko co „indoeuropejskie” pochodzi od niego i jest zwyczajnie prasłowiańskie!!!

Kiedyś nakazałem sam sobie, by udowodnić prawdziwość powyższych twierdzeń, jak i pierwszeństwa tzw. satem nad tzw. centum / kentum / hentum. Sztuka miała polegać na tym, by nie podpierać się przy tym genetyką, ani niczym innych nie związanym z zagadnieniami wywodzącymi się z „ofitzjalnej lingwistyki” i słowiańskiego językoznawstwa.

Któregoś dnia stało się światło, bo czytając stronę wikipedii o tzw. laryngałach, przypadkiem na jej anglojęzycznym odpowiedniku, znalazłem koronny dowód wspierający pierwotność postaci tzw. satem, nad tymi wszystkimi innymi wtórnymi, późniejszymi i zniekształconymi, czyli tzw. centum / kentum / hentum!!!

Sprawa jest bardziej złożona, niż tylko to, że postacie tzw. satem są pierwotniejsze od tzw. centum / kentum / hentum, bo w języku Pra-Słowiańskim, jak i w jego potomkach, jak np. język zachodniosłowiański / lechicki / polski, WYSTĘPOWAŁY I NADAL WYSTĘPUJĄ OBIE TE POSTACIE JEDNOCZEŚNIE, patrz np:

CWieT, C’WieK, C’WieRC’/T’, C’WiaRa, C’WiaRT+Ka, C’WiaRT+o/o”/u/vWaC’/T’, C’WieRKaC’/T’…

KWiaT, KWiaT+Na”C’/T’, KWiaT+NieNie, KWiK, KWiC”eC’/T’, KWiLiC’/T’, KWiSa, KWaS, KaWKa… SKo/o”/u/vWKa…

S’WiaT, S’WiT, SWa”D, S’Wia”D, SWe”DzieC’/T’, SWaT, SWaTaC’/T’, S”WaG+ieR, SWaR, SWaRGa, S’WieR+Go/o”/u/vT, S”WaR+Go/o”/u/vT, S’WieRK…

(c)HWaT, (c)HWaTiT, (c)HWyT, (c)HWyTaC’/T’, (c)HWyTaK, (c)HoWaC’/T’, Ho/o”/u/vW…

GWaL”T, GWaL”C’/T’, GWaL”T+o/o”/u/vWNy, GWaL”T+o/o”/u/vWNiK…

Poświęciłem sporo czasu, na przeszukanie sieci i twierdzę, że jak dotąd nie znalazłem przypadku, by ktokolwiek wcześniej przede mną używał tego dowodu w argumentacji za lub przeciw temu, co od kogo pochodzi!

Ludzie z zasady bezmyślne powielają germańskie kłamstwa o rzekomym pierwszeństwie tzw. centum / kentum / hentum, przez późniejszymi postaciami tzw. satem… nie wiedząc nawet tego, że ci sami germańscy jęsykosnaftzy JUŻ DAWNO TEMU SAMI ZAPRZECZYLI TEMU I NIE TYLKO TEMU, A PRZEZ UPOWSZECHNIENIE NIBY NIEISTOTNEJ WIEDZY, SAMI STRZELILI SOBIE NIE TYLKO W OBIE STOPY I KOLANA,.. ALE TAK NAPRAWDĘ TO SAMI ODSTRZELILI SOBIE SWOJE GŁOWY!!! A co może nie?!! BÓÓÓÓÓM!!! 🙂 

Dzienki szyn, indogernanische kameraden! 🙂

A i byłbym zapomniał… NIKT NIGDY NIE PRÓBOWAŁ NAWET OBALIĆ MOJEGO TWIERDZENIA, MÓWIĄCEGO, ŻE POSTAĆ „DŹWIĘCZNA” DANEGO SŁOWA LUB RDZENIA, JEST PIERWOTNA W PORÓWNANIU DO JEGO „BEZDŹWIĘCZNEJ”, A RACZEJ „UBEZDŹWIĘCZNIONEJ” POSTACI, czyli tzw. sybilant, czyli spółgłoska szczelinowa lub zwartoszczelinowa zębowa lub dziąsłowa: sycząca, szumiąca lub cisząca jak polskie s, z, c, dz, sz, ż/rz, cz, dż, ć, dź… jest pierwotniejszy niż jego zdisybilizowany, czyli w sumie ubezdźwięczniony odpowiednik, czyli tzw. satem, jest postacią wyjściowa do tzw. centum / kentum / hentum!!! 🙂

http://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/ubezdzwiecznienie-spolglosek;6332.html

Zjawisko ubezdźwięcznienia dotyczy spółgłosek. Spółgłoski można podzielić na 1) właściwe oraz 2) półotwarte, czyli sonorne. Pierwsze można je zdefiniować jako takie, które mają odpowiedniki o identycznej artykulacji, różniące się jedynie dźwięcznością, np. [f:w], [p:b], [ś:ź], drugie zaś nie mają takich odpowiedników, są dźwięczne, mogą jedynie w ściśle określonych warunkach utracić dźwięczność, a są to: [m], [n], [r], [l], [ń] i [n] tylnojęzykowe. Do tej grupy można też zaliczyć tzw. półsamogłoski, czyli [j] oraz [u] niezgłoskotwórcze ([ł] artykułowane podobnie do [u]). Spółgłoski półotwarte sytuują się w takim razie pomiędzy spółgłoskami właściwymi a zawsze dźwięcznymi samogłoskami.
Spółgłoski właściwe tracą dźwięczność przed pauzą (tzw. wygłos absolutny), np. grad[grat], stóg [stuk], oraz przed inną spółgłoską bezdźwięczną, np. gadka [gatka], rozstanie[rosstańe]. Spółgłoski półotwarte w takich warunkach dźwięczność zachowują, np. kran[kran], ramka [ramka].

Spółgłoski półotwarte utracą zaś dźwięczność w obustronnym sąsiedztwie bezdźwięcznych, np. jabłko [jap(ł)ko], módlcie się [mut(l)će śe], w pozycji przed pauzą a po bezdźwięcznej, np. wiatr [wjat(r)], narośl [naroś(l)]. W wymowie potocznej prowadzi to nawet do zaniku spółgłoski, np. [japko, mutće śe, wjat, naroś]. Na początku wyrazu a przed bezdźwięczną, np. rtęć [rteńć], mścić [mśćić], spółgłoska półotwarta może być wymawiana jako dźwięczna lub bezdźwięczna.

Wszystkie wymienione spółgłoski półotwarte, a także [u] niezgłoskotwórcze, mogą się ubezdźwięcznić, jeśli wystąpią w podanych warunkach.

Szczegółowe informacje podają D. Ostaszewska i J. Tambor w Fonetyce i fonologii współczesnego języka polskiego.

!!!UWAGA!!!
Rozróżniam tzw. głoski dźwięczne i bezdźwięczne i tzw. głoski syczące i niesyczące, patrz: http://www.logopediapraktyczna.pl/jak-rozroznic-gloski-dzwieczne-i-bezdzwieczne/

(…)A oto pary głosek dźwięcznych i ich bezdźwięcznych odpowiedników:

• B-P
• D-T
• G-K
• W-F
• Z-S
• Dz-C
• Ż-Sz
• Dż-Cz
• Ź-Ś
• Dź-Ć (…)

… ale łączę je i dzielę inaczej dla potrzeb uwidocznienia różnic między przechodzącymi dźwiękami, jak np:

• W – B – P – PH, PF, F
• Dz, Dz’, Dz”, D – T – C, C’, C” – Z, Z’, Z” – S, S’, S” – H, (c)H – G – K

Przykład na to co jest „bardziej dźwięczne”:

C, C’, C”, czy TS/Z

S, S’, S”, C, C’, C” czy H, K

Z, Z’, Z”, czy G

W, B, P, czy PH, PF, F…?

Nikt nigdy nawet nie próbował obalić też mojego dowodzenia o pierwszeństwie dźwięków tzw. satem, nad wtórnym tzw. centum / kentum / hentum (do czego od ponad roku serdecznie każdego zapraszam), opartego na dowodzie, którym jest zasada tzw. rough breathing… i tym, co z niej wynika, patrz:

https://en.wiktionary.org/wiki/rough_breathing
https://en.wikipedia.org/wiki/Rough_breathing
https://en.wikipedia.org/wiki/Greek_diacritics
https://en.wikipedia.org/wiki/Heta

Wszystko pięknie… tylko gdzie ten rzekomy dowód i co to ma wspólnego z udowodnieniem powyższych tez?!!

Ano ma to że myślę, że celowo np. w wikipedii (ale i w innych źródłach) NIE ŁĄCZY SIĘ ZE SOBĄ NIEKTÓRYCH WIADOMOŚCI,.. po to by nie można było w prosty sposób wyciągnąć oczywistych wniosków, które np. podważyłyby lub zupełnie obaliły istniejący ofitzjalny porządek rzeczy, np. ten głoszony przez ofitzjalnych jęsykosnaftzóf i ich innych „allo-allo” kolegów!

Tu jest dowód na to wszystko, o czym napisałem powyżej (a właściwie ich zatrzęsienie), na który powoływałem się już wielokrotnie:

https://en.wikipedia.org/wiki/Laryngeal_theory
(…)

Examples

Root *sed

Thus the root sed- „to sit (down)” (roots are traditionally cited in the e-grade, if they have one) has three different shapes: sed-, sod–, and sd-. This kind of patterning is found throughout the PIE root inventory and is transparent:

• „sed”-: (vedic), **sed-: in Latin sedeō „am sitting”, Old English sittan „to sit” < *set-ja- (with umlaut) < *sed-; Greek hédrā „seat, chair” < *sed- (Greek systemically turns word-initial prevocalic s to h, i.e. rough breathing).
• *sod-: in Latin solium „throne” (in Latin l sporadically replaces d between vowels, said by Roman grammarians to be a Sabine trait) = Old Irish suideⁿ /suðʲe/ „a sitting” (all details regular from PIE *sod-yo-m); Gothic satjan = Old English settan „to set” (causative) < *sat-ja- (umlaut again) < PIE *sod-eye-. PIE *se-sod-e „sat” (perfect) > Sanskritsa-sād-a per Brugmann’s law.
• *sd-: in compounds, as *ni- „down” + *sd– = *nisdos „nest”: English nest < Proto-Germanic *nistaz, Latin nīdus < *nizdos (all regular developments); Slavic gnězdo < *g-ně-sd-os. The 3pl (third person plural) of the perfect would have been *se-sd-ṛ whence Indo-Iranian *sazdṛ, which gives (by regular developments) Sanskrit sedur /sēdur/.

!!!UWAGA!!!
Brakuję oczywiście pra-słowiańskich słów, jak:

SiaD, SiaD+aC’/T’, Sa”+SiaD, S’NiaD+aNie, SNiaD+aC’/T’…

SieC’, SieDz+ieC’/T’, SieDz+ieNie, SieDz+iSKo/o”/u/v…

!!!UWAGA!!!
GDy, GDzie, KaGDa, KuDa, Ke”Dy, KieDy… to postać tzw. centum / kentum / hentum… a SiaD, SieD… jest tzw. satem!!!

Uważam, że G+NiaZDo/o”/u/v jest tu błędne wywiedzenie, bo: G+NieS’C’/T’, Z+NieS’C’/T, Za+NieS’C’/T, MieS’C’/T’, Mo/o”/u/vS’C/TiC’/T’… lub Z/G+NieS’C’/T’ SiaD(aja”C/T)!!!

Początkowy prasłowiański dźwięk zapisywany znakiem Z lub G, w językach Od-Przed-Słowiańskich, ale mieszanych, czyli kreolskich, czyli tzw. centum / kentum / hentum, został zwyczajnie ZAGUBIONY, dokładnie jak to miało miejsce w przypadku dżwięku zapisywanego znakiem S, patrz tzw. rough breathing, jak i w przypadku pra-słowiańskiego słowa dźwięku zapisywanego znakiem W, patrz: WeDa, WieDza, a tzw. homeryckiego (W)eiDe!!!

!!!UWAGA!!!
G+NiaZDo/o”/u/v, GNieS’C’/T’… to postać tzw. centum / kentum / hentum… a Z+NieS’C’/T’, Za+NieS’C’/T’, Z+No/o”/u/vSiC’/T’, Za+No/o”/u/vSiC’/T’… jest tzw. satem!!!

Dodatkowo KNieja, KNiaZ’, KNiGa… to TEŻ postać tzw. centum / kentum / hentum… TEGO SAMEGO RDZENIA N+!!!

Roots *dō and *stā

In addition to the commonplace roots of consonant + vowel + consonant structure, there are also well-attested roots like dhē- „put, place” and dō- „give” (mentioned above): these end in a vowel, which is always long in the categories where roots like *sed- have full grades; and in those forms where zero grade would be expected, if before an affix beginning with a consonant, we find a short vowel, reconstructed as *ə, or schwa (more formally, schwa primum indogermanicum). An „independent schwa”, like the one in PIE *pǝter- „father”, can be identified by the distinctive cross-language correspondences of this vowel that are different from the other five short vowels. (Before an affix beginning with a vowel, there is no trace of a vowel in the root, as shown below.)

Whatever caused a short vowel to disappear entirely in roots like *sed- / *sod- / *sd-, it was a reasonable inference that a long vowel under the same conditions would not quite disappear, but would leave a sort of residue. This residue is reflected as i in Indic while dropping in Iranian; it gives variously e, a, o in Greek; it mostly falls together with the reflexes of PIE *a in the other languages (always bearing in mind that short vowels in non-initial syllables undergo various developments in Italic, Celtic, and Germanic):

• *dō- „give”: in Latin dōnum „gift” = Old Irish dán /daːn/ and Sanskrit dâna- (â = ā with tonic accent); Greek dí-dō-mi (reduplicated present) „I give” = Sanskrit dádāmi; Slavicdamъ ‚I give’. But in the participles, Greek dotós „given” = Sanskrit ditá-, Latin datus all < *də-tó-.
• *stā- „stand”: in Greek hístēmi (reduplicated present, regular from *si-stā-), Sanskrit a-sthā-t aorist „stood”, Latin testāmentum „testimony” < *ter-stā- < *tri-stā- („third party” or the like), Slavic sta-ti ‚to stand’. But Sanskrit sthitá-„stood”, Greek stásis „a standing”, Latin supine infinitive statum „to stand”.

!!!UWAGA!!!
Brakuję oczywiście pra-słowiańskich słów, jak:

DaR, DaR+o/o”/u/vWaC’/T’, Po/o”/u/v+DaR+o/o”/u/vWaC’/T’, Po/o”/u/v+DaR+eK,…

DaC’/T’, DaT+eK, DaWaC’/T’, DaNa, DaNy, DaNie, DaNia, DzieN’, DNieje…

StaC’/T’, STo/o”/u/v,  STo/o”/u/vi,  STo/o”/u/vj,  STo/o”/u/vje”,  STo/o”/u/vja”, STo/o”/u/v+iC/Tie, STo/o”/u/v+jC/Tie,  STaC’/T’,  STo/o”/u/v+jaK,  STo/o”/u/v+jKa, STo/o”/u/v+Do/o”/u/vL”a…

Conventional wisdom lined up roots of the *sed- and *dō- types as follows:

Full Grades	Weak Grades	Meaning
sed-, sod-	sd-	„sit”
dō-	də-	„give”
stā-	stə-	„stand”

But there are other patterns of „normal” roots, such as those ending with one of the six resonants (*y w r l m n), a class of sounds whose peculiarity in Proto-Indo-European is that they are both syllabic (vowels, in effect) and consonants, depending on what sounds are adjacent:

Root *bher-/bhor-/bhṛ- ~ bhr

• *bher–: in Latin ferō = Greek phérō, Avestan barā, Sanskrit bharāmi, Old Irish biur, Old Norse ber, Old English bere all „I carry”; Slavic berǫ ‚I take’; Latin ferculum „bier, litter” < *bher-tlo- „implement for carrying”.
• *bhor-: in Gothic and Scandinavian barn „child” (= English dial. bairn), Greek phoréō „I wear [clothes]” (frequentative formation, *”carry around”); Sanskrit bhâra- „burden” (*bhor-o- via Brugmann’s law); Slavic vyborъ ‚choice’.
• *bhṛ– before consonants: Sanskrit bhṛ-tí– „a carrying”; Gothic gabaurþs /gaˈbɔrθs/, Old English ġebyrd /jəˈbyɹd/, Old High German geburt all „birth” < *gaburdi- < *bhṛ-tí; Slavic bьrati ‚to take’.
• *bhr- before vowels: Ved bibhrati 3pl. „they carry” < *bhi-bhr-ṇti; Greek di-phrós „chariot footboard big enough for two men” < *dwi-bhr-o-.

!!!UWAGA!!!
di-phrós – RaT+DWaN, czyli Zwycięzca Podwójny

Saussure’s insight was to align the long-vowel roots like dō-, stā- with roots like bher-, rather than with roots of the sed- sort. That is, treating „schwa” not as a residue of a long vowel but, like the *r of *bher- / *bhor- / *bhṛ-, an element that was present in the root in all grades, but which in full grade forms coalesced with an ordinary e/o root vowel to make a long vowel, with „coloring” (changed phonetics) of the e-grade into the bargain; the mystery element was seen by itself only in zero grade forms:

Full Grades	Zero Grade	Meaning
bher-, bhor-	bhṛ- / bhr-	„carry”
deX, doX-	dẊ- / dX-	„give”

(Ẋ = syllabic form of the mystery element)

Saussure treated only two of these elements, corresponding to our h₂ and h₃. Later it was noticed that the explanatory power of the theory, as well as its elegance, were enhanced if a third element were added, our *h₁, which has the same lengthening and syllabifying properties as the other two but has no effect on the color of adjacent vowels. Saussure offered no suggestion as to the phonetics of these elements; his term for them, „coefficients sonantiques”, was not however a fudge, but merely the term in general use for glides, nasals, and liquids (i.e., the PIE resonants) as in roots like *bher-.

As mentioned above, in forms like dwi-bhr-o- (etymon of Greek diphrós, above), the new „coefficients sonantiques” (unlike the six resonants) have no reflexes at all in any daughter language. Thus the compound mṇs-dheH– „to ‚fix thought’, be devout, become rapt” forms a noun mṇs-dhH-o– seen in Proto-Indo-Iranian mazdha- whence Sanskrit medhá- /mēdha/ „sacrificial rite, holiness” (regular development as in sedur < *sazdur, above), Avestan mazda- „name (originally an epithet) of the greatest deity”.

!!!UWAGA!!!
Brakuję oczywiście pra-słowiańskich słów, jak:

MaS’C’/T’, MaS’C/TiC’/T’, Na+MaS’C/TiC’/T’, Na+MaS”C”/To/o”/u/vN…

MeD, MieD, Mio/o”/u/vD, MeD+WeD…

Root *bhendh

There is another kind of unproblematic root, in which obstruents flank a resonant. In the zero grade, unlike the case with roots of the *bher- type, the resonant is therefore always syllabic (being always between two consonants). An example would be *bhendh- „tie, bind”:

• *bhendh-: in Germanic forms like Old English bindan „to tie, bind”, Gothic bindan; Lithuanian beñdras „chum”, Greek peĩsma „rope, cable” /pêːsma/ < *phenth-sma < *bhendh-smṇ.
• *bhondh-: in Sanskrit bandhá- „bond, fastening” (*bhondh-o-; Grassmann’s law) = Old Icelandic bant, OE bænd; Old English bænd, Gothic band „he tied” < *(bhe)bhondh-e.
• *bhṇdh–: in Sanskrit baddhá- < *bhṇdh-tó– (Bartholomae’s law), Old English gebunden, Gothic bundan; German Bund „league”. (English bind and bound show the effects of secondary (Middle English) vowel lengthening; the original length is preserved in bundle.)

!!!UWAGA!!!
Brakuję oczywiście pra-słowiańskich słów, jak:

Pe”TaC’/T’, Pe”To/o”/u/v, Pe”TaK, PaS, PaS+eK, TaS’Ma, BaNDa…

This is all straightforward and such roots fit directly into the overall patterns. Less so are certain roots that seem sometimes to go like the *bher- type, and sometimes to be unlike anything else, with (for example) long syllabics in the zero grades while at times pointing to a two-vowel root structure. These roots are variously called „heavy bases”, „dis(s)yllabic roots”, and „seṭ roots” (the last being a term from Pāṇini’s grammar. It will be explained below).

Root *ǵen, *ǵon, *ǵṇn-/*ǵṇ̄

For example, the root „be born, arise” is given in the usual etymological dictionaries as follows:

• (A) *ǵen-, *ǵon-, *ǵṇn–
• (B) *ǵenə-, *ǵonə-, *ǵṇ̄–

The (A) forms occur when the root is followed by an affix beginning with a vowel; the (B) forms when the affix begins with a consonant. As mentioned, the full-grade (A) forms look just like the *bher- type, but the zero grades always and only have reflexes of syllabic resonants, just like the *bhendh- type; and unlike any other type, there is a second root vowel (always and only *ə) following the second consonant:

*ǵen(ə)-

• (A) PIE *ǵenos- neut s-stem „race, clan” > Greek (Homeric) génos, -eos, Sanskrit jánas-, Avestan zanō, Latin genus, -eris.
• (B) Greek gené-tēs „begetter, father”; géne-sis < *ǵenə-ti- „origin”; Sanskrit jáni-man- „birth, lineage”, jáni-tar- „progenitor, father”, Latin genitus „begotten” < genatos.

*ǵon(e)-

• (A) Sanskrit janayati „beget” = Old English cennan /kennan/ < *ǵon-eye- (causative); Sanskrit jána- „race” (o-grade o-stem) = Greek gónos, -ou „offspring”.
• (B) Sanskrit jajāna 3sg. „was born” < *ǵe-ǵon-e.

*ǵṇn-/*ǵṇ̄-

• (A) Gothic kuni „clan, family” = OE cynn /künn/, English kin; Rigvedic jajanúr 3pl.perfect < *ǵe-ǵṇn– (a relic; the regular Sanskrit form in paradigms like this is jajñur, a remodeling).
• (B) Sanskrit jātá– „born” = Latin nātus (Old Latin gnātus, and cf. forms like cognātus „related by birth”, Greek kasí-gnētos „brother”); Greek gnḗsios „belonging to the race”. (The ē in these Greek forms can be shown to be original, not Attic-Ionic developments from Proto-Greek *ā.)

!!!UWAGA!!!
Tzw. greckie gónos, to postać tzw. centum / kentum / hentum… WIĘC DLACZEGO W JĘZYKU SŁOWIAŃSKIM MAMY TAKŻE TAKĄ SAMĄ POSTAĆ TEGO SAMEGO SŁOWA / RDZENIA?!!, patrz:

Go/o”/u/vN, Go/o”/u/vNiC’/T’, Go/o”/u/vN+iTWa, GNaC’/T’, GiNa”C’/T’, GNiaDy, GNiC’/T’, GNaT…

Nie zapominajmy o innych postaciach tzw. satem , jak:

NiC, NiKT, NiCo/o”/u/vS’C’/T’, NiKNa”C’/T’, Za+NiKaC’/T’, Z+NiKaC’/T’, Z+NiKNa”C’/T’, ZNa, ZNaNy, ZNaC’/T’, ZNaK, ZNaC”yC’/T’, ZNaC”Ny, ZaCNy (a nie ZaTNy!!!)…

Z”eNa, Z”eNiC’/T’, Z”NiWa, ZNiW+iaR”, Z”NiW+iaRKa, Z+No/o”/u/vSiC’/T’, Z+NieS’C’/T’

S’NiC’/T’, SNaDz’, S”NieG, S”NieZ”y, S’NieZ”Ny, SNieZ”Ka, SNiaDy, S’NiaD+aC’/T’…

 jak i tzw. centum / kentum / hentum, jak:

KNiGa, KNiaZ’, KNieja, … G+NiaZDo/o”/u/v…

On the term „seṭ”. The Pāṇinian term „seṭ” (that is, sa-i-ṭ) is literally „with an /i/”. This refers to the fact that roots so designated, like jan- „be born”, have an /i/ between the root and the suffix, as we’ve seen in Sanskrit jánitar-, jániman-, janitva (a gerund). Cf. such formations built to „aniṭ” („without an /i/”) roots, such as han- „slay”: hántar- „slayer”, hanman- „a slaying”, hantva (gerund). In Pāṇini’s analysis, this /i/ is a linking vowel, not properly a part of either the root or the suffix. It is simply that some roots are in effect in the list consisting of the roots that (as we would put it) „take an -i-„.

But historians have the advantage here: the peculiarities of alternation, the „presence of /i/”, and the fact that the only vowel allowed in second place in a root happens to be ə, are all neatly explained once ǵenə- and the like were understood to be properly ǵenH-. That is, the patterns of alternation, from the point of view of Indo-European, were simply those of bhendh-, with the additional detail that H, unlike obstruents (stops and s) would become a syllable between two consonants, hence the *ǵenə- shape in the Type (B) formations, above.

Discussion

The startling reflexes of these roots in zero grade before a consonant (in this case, Sanskrit ā, Greek nē, Latin nā, Lithuanian ìn) is explained by the lengthening of the (originally perfectly ordinary) syllabic resonant before the lost laryngeal, while the same laryngeal protects the syllabic status of the preceding resonant even before an affix beginning with a vowel: the archaic Vedic form jajanur cited above is structurally quite the same (*ǵe-ǵṇh₁-ṛ) as a form like *da-dṛś-ur „they saw” < *de-dṛḱ-ṛ.

Incidentally, redesigning the root as ǵenH- has another consequence. Several of the Sanskrit forms cited above come from what look like o-grade root vowels in open syllables, but fail to lengthen to -ā- per Brugmann’s law. All becomes clear when it is understood that in such forms as ǵonH- before a vowel, the *o is not in fact in an open syllable. And in turn that means that a form like jajāna „was born”, which apparently does show the action of Brugmann’s law, is actually a false witness: in the Sanskrit perfect tense, the whole class of seṭ roots, en masse, acquired the shape of the aniṭ 3sing. forms. (See Brugmann’s law for further discussion.)

Other roots

There are also roots ending in a stop followed by a laryngeal, as pleth₂- / *pḷth₂– „spread, flatten„, from which Sanskrit pṛthú– „broad” masc. (= Avestan pərəθu-), pṛthivī- fem., Greek platús (zero grade); Skt. prathimán- „wideness” (full grade), Greek platamṓn „flat stone”. The laryngeal explains (a) the change of t to *th in Proto-Indo-Iranian, (b) the correspondence between Greek -a-, Sanskrit -i- and no vowel in Avestan (Avestan pərəθwī „broad” fem. in two syllables vs Sanskrit pṛthivī- in three). 

Caution has to be used in interpreting data from Indic in particular. Sanskrit remained in use as a poetic, scientific, and classical language for many centuries, and the multitude of inherited patterns of alternation of obscure motivation (such as the division into seṭ and aniṭ roots) provided models for coining new forms on the „wrong” patterns. There are many forms like tṛṣita- „thirsty” and tániman- „slenderness”, that is, seṭ formations to unequivocally aniṭ roots; and conversely aniṭ forms like píparti „fills”, pṛta- „filled”, to securely seṭ roots (cf. the „real” past participle, pūrṇá-). Sanskrit preserves the effects of laryngeal phonology with wonderful clarity, but looks upon the historical linguist with a threatening eye: for even in Vedic Sanskrit, the evidence has to be weighed carefully with due concern for the antiquity of the forms and the overall texture of the data. (It is no help that Proto-Indo-European itself had roots which varied somewhat in their makeup, as ǵhew- and ǵhewd-, both „pour”; and some of these „root extensions” as they’re called, for want of any more analytical term, are, unluckily, laryngeals.)

!!!UWAGA!!!
Brakuję oczywiście pra-słowiańskich słów, jak:

PL”aZ, PL”aSKi, PL”aS”C”/T, PL”aS”C”yC’/T’…

PL”o/o”/u/vZa…

PL”o/o”/u/vG, o/o”/u/vD+L”o/o”/u/vG, Po/o”/u/v+L”o/o”/u/vG, P”o/o”/u/v+L”o/o”/u/vZ”+Na… 

!!!UWAGA!!!
PL”o/o”/u/vG… to postać tzw. centum / kentum / hentum… a PL”o/o”/u/vZa… jest tzw. satem!!! 

Wszystkie te słowa pochodzą od rdzenia L+, jak LeB/W/P, LeC/S/Z/(c)H/G/K, LeD/T, LeL/R, LeN/M, jak np. LeC, Le”G, LeK, Le”K, Le(c)H, LeS, LeZ”… i są dowolnie raz tzw. centum / kentum / hentum a raz tzw. satem!!! 

T/PRySKaC’/T’, PeL”eN, PeLNa, PeLNi, PeLNo/o”/u/v, PeL”Ny, PeL”NiC’/T’, Na+PeL”NiC’/T’, PR”e+PeL”NiC’/T’, Po/o”/u/v+PeL”NiC’/T’, Wy+PeL”NiC’…

Z+LeWaC’/T’, Z+LaC’/T’, LaC’/T’…

Przy okazji słów pūrṇá- PuRNa i PeL”Na, to proszę pamiętać o wymianie pra-słowiańskiego dźwięku zapisywanego znakiem L, np. SL”aWa, na późniejszy (od-przed-słowiański) wedyjski, sanskrycki, czyli „indyjski ” dźwięk, zapisywany znakiem R, np. S’RaWaS!!! Tu dla przypomnienia przykład rzekomego tzw. PIE KLeWo/o”/u/vS i tzw. mykeńskie / ahaiskie / homeryckie / helleńskie / greckie KLeo/o”/u/vS… dla porównania…

!!!UWAGA!!!
Tu brakuję oczywiście prasłowiańskich słów, jak: SL”aWa , SL”aWNa, SL”aWNy… (jest za to SLaWa po litewsku) … ale zamiast tego jest podane „odtworzone” prasłowiańskie SLo/o”/u/vWo/o”/u/v… które żeby było śmieszniej… dokładnie odpowiada „teoretycznie odtworzonej” postaci, zgodnej z tzw. prawem Brugmanna,  jaka „powinna” być pierwotna dla tego „pradawnego indo-irańskiego” słowa!!! Cenzor na wiki chyba zaspał, albo zamotany własnym zakłamaniem, nie zrozumiał co przepuszcza!!! 🙂 Hehehe…

No żesz… ale tego tu już nie napiszę, bo sami już rozumiecie, że to jest już zabawne… 🙂

Dodatkowo w sanskrycie występuje jeszcze inna postać słowa Srawaś, która jest szczególnie chroniona, jako szczególnie święta… Tym słowem jest SWaHa, patrzcie, słuchajcie i podziwiajcie:

HOW TO PERFORM AGNIHOTRA

(…)At Sunset:
Chant 1st mantra:
„Agnaye Swaáhá – Agnaye Idam Na Mama”
(Offer 1st offering when saying ‚Swaaha’)
Chant 2nd mantra:
„Prajápataye Swaáhá – Prajápataye Idam Na Mama”
(Offer 2nd offering when saying ‚Swaaha’)

At Sunrise:
Chant 1st mantra:
Sooryáya Swáahá – Sooryáya Idam Na Mama
(Offer 1st offering when saying ‚Swaaha’)
Chant 2nd mantra:
„Prajápataye Swáahá – Prajápataye Idam Na Mama”
(Offer 2nd offering when saying ‚Swaaha’)(…)

Stray laryngeals can be found in isolated or seemingly isolated forms; here the three-way Greek reflexes of syllabic *h₁, *h₂, *h₃ are particularly helpful, as seen below. (Comments on the forms follow.)

• *h₁ in Greek ánemos „wind” (cf. Latin animus „breath, spirit; mind”, Vedic aniti „breathes”) < *anə- „breathe; blow” (now *h₂enh₁-). Perhaps also Greek híeros „mighty, super-human; divine; holy”, cf. Sanskrit iṣirá- „vigorous, energetic”.
• *h₂ in Greek patḗr „father” = Sanskrit pitár-, Old English fæder, Gothic fadar, Latin pater. Also *meǵh₂ „big” neut. > Greek méga, Sanskrit máha.
• *h₃ in Greek árotron „plow” = Welsh aradr, Old Norse arðr, Lithuanian árklas.

!!!UWAGA!!!
Brakuję oczywiście pra-słowiańskich słów, jak:

SiL”a, SiL”aC”, SiLaC”+Ka, SiLNa, SiLNi, SiLNe

Przy okazji słów iṣirá- iSiRa i SiL”a, to proszę pamiętać o wymianie pra-słowiańskiego dźwięku zapisywanego znakiem L!!!

Mo/o”/u/vC, Mo/o”/u/vCa”, Mo/o”/u/vCe, Mo/o”/u/vC, Mo/o”/u/vC+Na, Mo/o”/u/vC+Ne, Mo/o”/u/vC+Ni, Mo/o”/u/vC+No/o”/u/v, Mo/o”/u/vC+Ny, Mo/o”/u/vGL”, MGL”a, MaG, MaGia, Mai/j/ya, Mai/j/yaK, Mai/j/yaKi, Mai/j/yaC”y (a nie Mai/j/yaT”y!!!), MijaC’/T’…

Mo/o”/u/vGe”, Mo/o”/u/vZ”+eS”, Mo/o”/u/vZ”e, Mo/o”/u/vZ”+eMy,  Mo/o”/u/vZ”+eC/Tie, Mo/o”/u/vGą”… ale także Mo/o”/u/vS, Mo/o”/u/vS”e”, Mo/o”/u/vS+iS”, Mo/o”/u/vS+iC/Tie, Mo/o”/u/vSiMy, Mo/o”/u/vSa”, Mo/o”/u/vSieC’/T’…!!!

Przy okazji – TuT+Mo/o”/u/vSeS – Ten Co Może lub Musi?!!

PL”o/o”/u/vG, PL”o/o”/u/vZa, Po/o”/u/v+L”o/o”/u/vG,  Po/o”/u/v+L”o/o”/u/vZ”yC’/T’, PL”aZ, PL”aS+Ki, PL”aS”C”, PL”aS”C”yC’/T’, PL”aT, PL”aT+eK, PLaST+eR, PLeC”/T’, PLeD, PLeC/Ty, PLeCio/o”/u/vN+Ka, L”o/o”/u/vZ”yC’/T’, L”o/o”/u/vZ”yC’/T’,  L”o/o”/u/vZ”e, L”o/o”/u/vZ”+K”o/o”/u/v, LeZ”e, LeGo/o”/u/v+WiSKo/o”/u/v, LeC, LeGia, LeHia, LaHia, LeK, LeC”yC’/T, Wy+Le”GaRNia…

o/o”/u/vRKa, o/o”/u/vR”eL”, o/o”/u/vRaC”,o/o”/u/vRaC’/T’, (G)o/o”/u/vRa, (G)o/o”/u/vRa+Ka, (G)aRB,(G)RaBie, (G)RaBiC’/T’, (G)RaB, (G)Ro/o”/u/vBiC’/T’, (G)R”BieT, GRaN’, (G)R(G)o/o”/u/vB, (G)R”eBaC’/T’, (G)R”eBieN’…

The Greek forms ánemos and árotron are particularly valuable because the verb roots in question are extinct in Greek as verbs. This means that there is no possibility of some sort of analogical interference, as for example happened in the case of Latin arātrum „plow”, whose shape has been distorted by the verb arāre „to plow” (the exact cognate to the Greek form would have been *aretrum). It used to be standard to explain the root vowels of Greek thetós, statós, dotós „put, stood, given” as analogical. Most scholars nowadays probably take them as original, but in the case of „wind” and „plow”, the argument can’t even come up.

Regarding Greek híeros, the pseudo-participle affix -ro- is added directly to the verb root, so ish₁-ro– > isero- > *ihero- > híeros (with regular throwback of the aspiration to the beginning of the word), and Sanskrit iṣirá-. There seems to be no question of the existence of a root eysH- „vigorously move/cause to move”. If the thing began with a laryngeal, and most scholars would agree that it did, it would have to be h₁-, specifically; and that’s a problem. A root of the shape h₁eysh₁- is not possible. Indo-European had no roots of the type *mem-, *tet-, *dhredh-, i.e., with two copies of the same consonant. But Greek attests an earlier (and rather more widely attested) form of the same meaning, híaros. If we reconstruct *h₁eysh₂-, all of our problems are solved in one stroke. The explanation for the híeros/híaros business has long been discussed, without much result; laryngeal theory now provides the opportunity for an explanation which did not exist before, namely metathesis of the two laryngeals. It is still only a guess, but it is a much simpler and more elegant guess than the guesses available before.

!!!UWAGA!!!
Brakuję oczywiście pra-słowiańskich słów, jak:

SieRP, SieRPieN’, Sio/o|/u/vRB+aC’/T’, SieC, SiaC’/T’, SieKaC’/T, SieKaC”…

MaMa, TaTa, DR”eC’/T’, DaRC/Tie…

The syllabic h₂ in ph₂ter– „father” might not really be isolated. Certain evidence shows that the kinship affix seen in „mother, father” etc. might actually have been -h₂ter- instead of -ter-. The laryngeal syllabified after a consonant (thus Greek patḗr, Latin pater, Sanskrit pitár-; Greek thugátēr, Sanskrit duhitár- „daughter”) but lengthened a preceding vowel (thus say Latin māter „mother”, frāter „brother”) — even when the „vowel” in question was a syllabic resonant, as in Sanskrit yātaras „husbands’ wives” < *yṆt– < *yṇ-h₂ter–).
(…)

!!!UWAGA!!!
Brakuję oczywiście pra-słowiańskich słów, jak:

(дочь) Do/o”/u/vC’/T’, Do/o”/u/viC’/T’, Do/o”/u/vj+eNie…

Dużo i złożone?!!! Nie bardzo, bo można to wszystko powyżej bardzo łatwo wyjaśnić i udowodnić używając do tego kilku zasad i dowodów, także odkrytych przez wszystkich tych przeciw-słowiańskich naukoftzóf! 🙂

Po PieRW+S”e tzw. rough breathing, czyli przejście w językach mieszanych / kreolskich, czyli Od-Pra-Słowiańskich (OPS) prasłowiańskiego dźwięku zapisywanego znakiem S, w niewymawiany dźwięk, czyli tzw. niemy, zapisywany znakiem H lub pochodnymi, jak X, patrz prasłowiański S(K)+WaR+e”G i (xwaršēδ) XWaR+Se? / KSWaR+Se? / H(S)WaR+S?… patrz:

https://borissoff.wordpress.com/2014/10/31/new-article-non-iranian-origin-of-the-eastern-slavonic-god-xursuxors-published/

Proszę zwrócić uwagę, że tzw. rough breathing to „zasada” działająca (nie tak jak to jest ofitzjalnie uznane) nie tylko w tzw. języku mykeńskim / ahaiskim / helleńskim / greckim, czyli tzw. kentum, a właściwie hentum… JAK I w języku irańskim, czyli w awestyjskim,.. który jest rzekomo językiem tzw. satem!!!

Dla przypomnienia dwa przykłady, że tak napiszę „klasyczne”, a żeby nie było, że jestem samczym szowinistą (czy jakkolwiek), no to podam po jednym przykładzie i dla samczyków i dla samiczek, czyli:

https://skribh.wordpress.com/2015/10/02/179-selios-czy-helios-czyli-dlaczego-slowianski-tzw-satemowy-dzwiek-s-jest-pierwotniejszy-niz-znieksztalcone-np-nieme-tzw-centumowe-kentumowe-hentumowe-h-wg-tzw-rough-breathing/

https://skribh.wordpress.com/2015/10/11/186-selene-i-jej-slowianski-zrodloslow-jako-sluna-luna-lono-wylaniac-sklaniac-lsnic-lsnienie-itd-no-dobrze-ale-co-z-helene-czyli-w-sumie-selene/

Powyższa zasada zapisana najkrócej jak umiem, (no może nie najkrócej, ale dokładnie i krótko)…

ShL/Rhhh, gdzie h=(a,a”,e,e”,i/j,o,o”/u/v,y), czyli S(a,a”,e,e”,i/j,o,o”/u/v,y)L/R+i/j,y+(a,a”,e,e”,i/j,o,o”/u/v,y)S, jako SL”o/o”/u/vN’Ce, czy SL”o/o”/u/vNKo/o”/u/v… BYŁO PIE+RWOTNE W STOSUNKU DO tzw. mykeńskiego / ahaiskiego / helleńskiego / homeryckiego / greckiego (jak zwał) S/HeLi+o/o”/u/vSa… a to PODWAŻA W CAŁOŚCI WIARYGODNOŚĆ DOTYCHCZASOWYCH „ODKRYĆ, ODTWORZEŃ I USTALEŃ”, tej całej „nauki”, zwanej lingwistyką!

Ktoś może zapyta:

A jak to było możliwe, że nikt z tych „ucunych mondrali z tytułami naukafymi” tego nie zobaczył i nie opisał wcześniej?

Myślę, że oni to pewno wiedzą, ale nie mogą tego powiedzieć na głos, bo musieliby by sobie potem sami własnymi rękami poderżnąć gardła ze wstydu… a nikt z nich tego zwyczajnie nie chce, nieprawdaż?!! 🙂

Po WTo/o”/u/vRe skoro nikt nie udowodnił mi, że moje pierwsze twierdzenie jest nieprawdziwe, to wynika z tego, że utrata dźwięczności, czyli disybilacja, czyli tzw. kentumizacja, a właściwie hentumizacja…BYŁA WTÓRNA WOBEC  PieRW+o/o”/u/vTNeGo/o”/u/v WZo/o”/u/vRo/o”/u/v, jakim był język Pra-Słowiański,.. i jakim ciągle jest jego potomek w prostej linii, czyli jedna z gwar języka słowiańskiego (inaczej ogólnosłowiańskiego OS, czyli tzw. Common Slavic CS)… czyli jeden z tzw. języków zachodniosłowiańskich, czyli tzw. język lechicki, czyli język polski… patrz:

https://skribh.wordpress.com/2015/11/26/218-paradygmat-czyli-w-sumie-to-co-wlasnie-ano-znow-slowianski-zrodloslow-klania-sie/

Przypomnę, że w języku Pra-Słowiańskim, jak i w jego żywych potomkach, ISTNIAŁY I NADAL ISTNIEJĄ OBIE POSTACIE DŹWIĘKÓW, tzw. satem i tzw. centum / kentum / hentum… (jak zwał), co jest w 100% zgodne z oficjalnie obowiązującym stanem rzeczy, patrz:

https://en.wikipedia.org/wiki/Centum_and_satem_languages
(…)
The centum–satem division forms an isogloss in synchronic descriptions of Indo-European languages. However, it has rarely been proposed as a genuine phylogenetic division of the diachronic development of the Indo-European phylum. It is not thought that PIE split into a centum branch and a satem branch from which all the centum and all the satem languages, respectively, would have derived. Such a division is made particularly unlikely by the discovery that while the satem group lies generally to the east and the centum group to the west, the most eastward of the known IE language branches, Tocharian, is centum.^[2] Each of the ten branches of the Indo-European family independently developed its status as a centum or satem language.
(…)

A teraz tłumaczenia automatyczne:

„Podział Centum-satem tworzy izoglosa w synchronicznych opisów języków indoeuropejskich. Jednak rzadko proponowane jako prawdziwego filogenetycznego podziału diachronicznego rozwoju indoeuropejskiej gromady. To nie jest myśl, że PIE podzielone na oddział Centum i oddział satem z którego wszystko Centum i wszystkie języki satem odpowiednio byłby pochodzi. Taki podział jest szczególnie nieprawdopodobne odkrycie, że choć grupa satem leży zwykle na wschodzie i grupy Centum na zachodzie, najbardziej na wschód słońca ze znanych gałęzi języków indoeuropejskich, Tocharian jest centum. [2] Każdy z dziesięciu gałęzie indoeuropejskiej rodziny niezależnie opracowane swój status jako centum lub języka satem.”

A tu moje wytłumaczenie tego, co poeta piszący powyższy tekst, tak naprawdę powiedział… co chciał powiedzieć… lub dokładnie odwrotnie… czego nie chciał… 🙂

„Podział centum-satem tworzy linię na mapie oznaczającą zasięg terytorialny jakiejś cechy językowej w zachodzących jednocześnie w tym samym czasie opisach języków Od-Pra-Słowiańskich. Jednakże (jest to) rzadko wnioskowane, jako (odzwierciedlenie) prawdziwego rozwoju rodowego współczesnego podziału badań następujących po sobie zjawisk językowych  rozwoju Od-Pra-Słowiańskiej gromady / (rodziny języków). Nie uważa się, żeby OPS podzielił się na gałąź centum i gałąź satem, z których odpowiednio pochodziłyby wszystkie języki centum i wszystkie języki satem. Taki podział jest szczególnie nieprawdopodobny przez odkrycie, że choć grupa (języków) satem leży zwykle na wschodzie, a grupa (języków) centum na zachodzie, to najbardziej na wschód ze znanych gałęzi języków Od-Pra-Słowiańskich leży (język) tocharski, który jest centum. [2] Każda z dziesięciu gałęzi Od-Pra-Słowiańskiej rodziny, niezależnie rozwinęła swoją pozycję, jako język centum lub satem.”

… czyli w skrócie chodzi o to, że zarówno postacie tzw. satem, jak tzw. centum / kentum / hentum, POWSTAŁY NIEZALEŻNIE OD SIEBIE!!!

Po TR”eC/Tie, ten cholerny słowiański dźwięk zapisywany znakiem C…

Ja twierdzę, że jest to prastary dźwięk, którego nikt poza Słowianami NIE UMIAŁ I NADAL NIE UMIE WYMÓWIĆ, a nie tak jak to utrzymują ofitzjalni jęsykosnaftzy, że POWSTAŁ ON ZE ZMIĘKCZENIA, czyli w sumie z tzw. palatalizacji, sybilacji, udźwięcznienia innego dźwięku zapisywanego znakiem T… a miało to miejsce gdzieś… niby, jakoś, tak około tzw.13w…

Ale nawet jakby,.. to i tak wynikałoby z tego, że i tak Słowianie MOGLI STWORZYĆ I STWORZYLI TEN CHOLERNY DŹWIĘK, ZAPISYWANY TYM CHOLERNYM ZNAKIEM C, tyle że np. 900-700-500-4000 lat temu… a nie np. co najmniej 9000-7000-5000-4000 lat temu!!!

NIEWAŻNE, BO TAK CZY SIAK TO MY SŁOWIANIE JAKOŚ UMIELIŚMY STWORZYĆ NOWY DŹWIĘK, KTÓREGO PRAWIE NIKT WYPOWIEDZIEĆ NIE JEST W STANIE, A JUŻ NA PEWNO ŻADEM ZMIESZANY KENTUMOWY KREOL!!! 🙂

Wiem, co mówię, bo np. wiecie jak wypowiadane jest w po angielsku słowiańskie imię, jak Wojciech?… Ktoś wie lub zgadnie ktoś? To Łodżsiecz, czyli L”o/o”/u/vDz”+SieC”… czyli… prawo Ambroziaka kłania się w pas!!! 🙂

Ktoś kto ma trochę otwarty umysł, wie, że łatwiej jest zepsuć coś stworzone, niż coś stworzyć, patrz prawo tzw. entropii… Zatem twierdzę, że zgodnie z tym prawem fizyki, łatwiej jest uprościć, czyli UBEZDŹWIĘCZNIĆ sobie np. wypowiadanie dźwięcznych dźwięków (szersze pasmo przenoszenia drgań)… niż je poszerzyć, zwłaszcza jeśli chcemy poszerzyć coś, co samo w sobie jest zwykłym zniekształceniem pierwotnego wzorca… bo ani nie słyszy się dobrze pierwotnego dźwięku, ani nie może się go tak samo wypowiedzieć, porównaj: pra-słowiański Wo/o”/u/vj+Cie(c)H i angielski L”o/o”/u/vDz”SieC”… 🙂

Ci, co zajmowali się kiedyś tzw. zmniejszaniem szumów w nagraniach itp. wiedzą już o czym mowa… To samo dotyczy malarzy, którzy źle czyścili swoje pędzle… i w wyniku czego malowali tzw. brudami…

Po C”+WaR+Te zniekształcenia i uproszczenia widoczne i słyszalne w Od-Pra-Słowiańskich językach mieszanych / kreolskich, zarówno w tych tzw. satem, jak awestyjski, armeński i albański, jak i tych tzw. centum / kentum / hentum, jak mykeński / ahaiski / helleński / grecki, i innych italo-celtyckich i germańskich.

Z tym i następnymi punktami łączy się jeszcze „wynalazek” tzw. laryngałów, czyli „magicznych dźwięków”, które zostały „odczytane” z dołków odciśniętych w glinie, za pomocą których to dołków „zapisano” dźwięki tzw. języka hetyckiego / nesyckiego, który był tzw. pierwszym „atestowanym”, czyli zapisanym tzw. językiem indo-europejskim, czyli Od-Pra-Słowiańskim. Wszystko pięknie, tyle tylko, że zapisano ten bardzo już zniekształcony język dodatkowo za pomocą systemu zapisu języka semickiego, jakim był język staroasyryjski,.. który nie posiadał wielu dźwięków, jak np. to cholerne pra-słowiańskie C!!!, patrz:

326 Sławomir Ambroziak. Lachy i Wandale

Zresztą i to nie jest ważne, bo ja twierdzę, że te tzw. laryngały, czyli KRTaN’+o/o”/u/vWCe (a nie KRTaN’+o/o”/u/vWTe!!!) lub GaRD+L”o/o”/u/vWCe / GaRD+D”o/o”/u/vL”Ce (a nie GaRD+L”o/o”/u/vWTe / GaRD+D”o/o”/u/vL”Te!!!)… nigdzie nie zaginęły, bo ZACHOWAŁY SIĘ DO DZIŚ w niektórych gwarach języka słowiańskiego, zwłaszcza w tzw. językach zachodniosłowiańskich, jak np. język lechicki, czyli polski, patrz nasze ciągle wypowiadane dźwięki zapisywane znakami H i (c)H, jak np: A huk z wami, ślepe, głuche i nieme chamy!!! 🙂

Po Pia”C’/Te brak podkładu / podłoża, czyli substratu językowego w języku słowiańskim, w porównaniu do wielu podkładów językowych odnajdywanych we wszystkich innych językach Od-Pra-Słowiańskich, czy to tzw. satem, czy to tzw. centum / kentum / hentum, jak języki indo-irańskie, italo-celtyckie, anatolijskie, tocharskie, germańskie, greko-armeńsko-albańskie… itd.

Sprawa rzekomego podkładu / podłoża językowego, rzekomo odnajdywanego w tzw. języku PIE, czyli Od-Pra-Słowiańskim, patrz rzekomy podkład / podłoże tzw. staroeuropejskie, vaskońskie, atlantydyckie, azjanickie, skałkazkie, kartwelskie, uralsko-ugro-fińskie…itp, jest wg mnie sprawą bardzo wątpliwą i może być równie prawdopodobnie wytłumaczone wzajemnym sąsiedztwem i oddziaływaniem tych języków, a nie ich mieszaniem i nakładaniem, patrz przypadek tzw. języków tzw. żydów, jak np. tzw. jidisz / yiddish, czy inne…

Po S”o/o”/u/vSTe narastająca złożoność i wzajemna sprzeczność ofitzjalnych wyjaśnień, dotyczących zdarzeń językowych, które można wytłumaczyć w prostszy sposób, patrz tzw. zasada brzytwy Ockhama. Nie pomaga także i zwiększającą się ilość błędów, niedopowiedzeń, przeinaczeń lub zwykłej nieznajomości słów i rdzeni języka słowiańskiego i jego gwar, patrz np. „wywody” etymologiczne (nie mylić z wywodzeniami źródłosłowów) z wikipedii, ale nie tylko,.. które zwykłem zaznaczać na czerwono, z dopiskiem !!!UWAGA!!!…

To wszystko uważam, że upoważnia mnie do stwierdzenia, że wiarygodność dwóch działów „nauki” zwanej językoznawstwem, czyli lingwistyką porównawczą i historyczną, jak i pewno większość dokonanych „odtworzeń”, „ustaleń”, „prawd”, „zasad” (choćby jak tzw. prawo / zasada Brugmanna, gdzie pra-słowiańki dźwięk zapisywany znakiem o, przeszedł w dźwięk zapisywany znakiem a, i miało to miejsce (nie tak, jak stanowi to to „prawo”) NIE TYLKO W TZW. JĘZYKACH INDO-IRAŃSKICH itp, jest co najmniej bardzo wątpliwa lub zwyczajnie żadna i nie może być od tej pory traktowana jak poważne naukowe źródło!!!

I to dlatego osoby, które uważają że mylę się, po raz kolejny wyzywam by miały odwagę i pokazały z czego są zrobione i dowiodły tu swoich racji, bo ja nie zamierzam już nigdzie indziej marnować mojego cennego czasu, na jałowe spory o tym, że język Naszych Przodków, czyli Prasłowian, nie jest tym tzw. PIE!!!

Od tego wpisu wprowadzam do użytku nazwę, język Pra-Słowiański, jako nazwę zastępującą tzw. PIE, czyli Pra-Indo-Europejski w języku polskim lub Proto-Indo-European w języku angielskim itp, i zaprzestaję używać nazwy przejściowej Pra/Proto/Przed-Słowiański. (Wielkie podziękowania dla Roberta i Sławomira, za zmuszenie mnie do ostatecznego ustalenia tego nazewnictwa!)

Odpowiednio wszystkie języki wywodzące się z Pra-Słowiańskiego, będę nazywał Od-Pra-Słowiańskiemi, z tym należy pamiętać, że języki, które wywodzą się z niego bezpośrednio, czyli w prostej linii, jak język ogólnosłowiański a dalej np.język lechicki, czyli tzw. język polski, TO NIE TO SAMO, CO MIESZANE JĘZYKI OD-PRA-SŁOWIAŃSKIE, JAK WSZYSTKIE POZOSTAŁE, w tym tzw. satem jak indo-irańskie, albański, armeński, bułgarski itp, oraz WSZYSTKIE TZW. CENTUM / KENTUM / HENTUM…

Wszystkie języki pochodzące z rozpadu tzw. języka Słowiańskiego, tożsamego z językiem Ogólnosłowiańskim (OC), czyli Common Slavic (CS), będę nazywał Gwarami Języka Słowiańskiego, a zaliczam do nich wszystkie przeszłe i współczesne języki słowiańskie, jak np. język lechicki, czyli polski…

Język Słowiański, czyli Ogólnosłowiański, czyli Common Slavic (CS), wg mnie jest tak naprawdę tożsamy z językiem Pra-Słowiańskim, bo twierdzę że dopóki na Słowiańszczyznę, czyli na tereny zamieszkałe przez Prasłowian, czy też ich potomków Słowian, nie dotarły obce wpływy, jak np. tradycja pustynna w jej krześcijańskiej odmianie itp, to dopóty nie następowały znaczące zmiany w tym języku… no bo i z jakiej przyczyny?

Ludy Od-Pra-Słowiańskie (OPS), jak np. tzw. Ariowie mówiły już językami częściowo zniekształconymi, bo zmieszanymi z językami innych ludów, które napotykali podczas swoich wędrówek. Ludy te mówiły językami Nie-Pra-Słowiańskimi (NPS), które to języki były podkładami / podłożami / substratami dla języka Ariów, na bazie których wytworzyły się języki irańskie, indyjskie i inne.

Ludy Nie-Słowiańskie, jak np. Wołgarzy / Bułgarzy, pod wpływem słowiańskiego podkładu / podłoża językowego zesłowianiły się, czyli zeslawizowały.

Niektórzy Słowianie częściowo lub w całości utracili swój język Przodków, jak to miało miejsce np. na tzw. Węgrzech lub w Niemczech. Działo się to pod wpływem różnych czynników, jak np. tzw. germanizacja.

…..

Dodatkowe wiadomości techniczne:

Związku ze wszystkim powyższym, postanowiłem uporządkować i oddzielić od siebie językoznawstwo i nauki z nim powiązane, od innych spraw i zagadnień, o których także pisałem tu do tej pory, ponieważ CHCĘ SKUPIĆ SIĘ NA SŁOWIAŃSKIM JĘZYKOZNAWSTWIE, co jednak nie oznacza, że o reszcie chcę zapomnieć.

Po wakacjach zamierzam otworzyć dwie nowe strony w sieci poświęcone tylko językoznawstwu i naukom z tym powiązanym i poświęcić im większość czasu, który mogę poświęcić na upowszechnianie wiedzy. Będą to odpowiednio:

a.
strona poświęcona TYLKO językoznawstwu (słowiańskiemu i ofitzjalnemu) i naukom z tym powiązanym, coś jak ta strona, tylko szersza, ale nie zajmująca się niczym innym, jak to ma tu miejsce…

b.
strona poświęcona TYLKO JĘZYKOWI PRA-SŁOWIAŃSKIEMU i rdzeniom i słowom prasłowiańskim i wywiedzeniu ich znaczeń i źródłosłowów, tak żeby w przyszłości na jej podstawie można było opracować SŁOWNIK PRA-SŁOWIAŃSKICH RDZENI I SŁÓW.

Podaję do powszechnej wiadomości, że wszystkie wpisy, które będą pojawiały się na pierwszej z tych stron, będą pojawiały się także i tu, ale TYLKO jako zajawki w skróconej postaci i już bez możliwości zamieszczania pod nimi uwag czy komentarzy. Podobnie skrócone wpisy będą pojawiać się, (tak  jak do tej pory) na forum.jawia.pl, gdzie zarówno jak i na tej nowej pierwszej stronie, będzie istniała możliwość dodawania uwag i komentarzy, tak jak to ma miejsce teraz tu.

Druga nowa strona będzie w całości pozbawiona możliwości dodawania uwag i komentarzy, które będą mogły pojawiać się pod powiązanymi wpisami, TYLKO na stronie pierwszej i na forum.jawia.pl.

Strona obecna, będzie istniała nadal, lecz jej naczelnym celem będzie upowszechnianie wiedzy innej niż językoznawstwo. Szerzej to będzie wyjaśnione w następnej części tego wpisu.

Coś kończy się,.. i coś zaczyna się…

Nie(c)H Mo/o”/u/vC MaGiC”Ny(c)H Mo/o”/u/vZ”LiWo/o”/u/vS’C/Ti Be”Dzie Z NaMi!!! 🙂

SŁAWA NASZYM PRZODKOM I NASZEJ WSPÓLNEJ, WSPANIAŁEJ I PRASTAREJ PRASŁOWIAŃSKIEJ TRADYCJI, KULTURZE I JĘZYKOWI!!!

PZDRWM
skribha