666 Dr Kurek: Spory w relacjach Polski z Izraelem, opartych na kłamstwie i uległości, musiały kiedyś wybuchnąć. Właśnie wybuchły

Ewa Kurek – Polacy i Żydzi: problemy z historią

ascotv
Published on Feb 5, 2018

Irena Czajkowska
mamy osiemnasty rok i dalej nie ma ekshumacji!

Małgorzata Laskowska
http://www.citizengo.org/pl/84089-petycja-do-sejmu-rzeczpospolitej-polskiej?m=5

dr Ewa Kurek: „O zbrodniach żydowskich mówić nie wolno. Ten kanon jest utrzymywany przez wieki”

Media Narodowe
Published on Feb 7, 2018

maciek zajac
Pani Ewo zydow nie interesuje zadne prawda i od zarania dziejw tak zawsze bylo , oni podaja nam basnie calej tzw. swojej histori a pomaga im w tym ich elita czyli najpierw kaplani a nastepnie rabiny i tzw. ” apostoly ” , prorocy i katoliccy hierarchowie szeroko rozumiani . To co ta oligarchia nam sprzedaje sluzy jedynie ich organizacjom z ktorych doskonale zyja niczego nie produkujac poza ich kolejnymi bajkopisarzami by trzymac nas wszystkich w zupelnym zaczadzeniu duchowym i umyslowym . Doskonalym przykladem w naszym kraju jest o. T. Rydzyk i ks. Natanek nie wspominam o rabinach z gmin zydoskkich i diabelskich synagog .

LandLan44
Polecam wszystkie prace – książki Pani dr Ewy Kurek! Znakomicie napisane, rzetelne naukowo, porywające. To Pani doktor Kurek jako pierwsza pisała o stosowanej wobec Polaków „PEDAGOGICE WSTYDU”! Warto o tym pamiętać. Serdecznie pozdrawiam Panią DOKTOR!

Błażej Przybylski
Moim zdaniem ,,pedagogika wstydu” nabrała mocy od chwili,gdy jakoś tak na początku lat 90 ubiegłego wieku w Polsce rozgłos zyskała Książka ,,Malowany Ptak” Kosińskiego…. Jednocześnie pragnę zauważyć, że na rok 2019 zaplanowano wejście do kin filmu na podstawie tej książki, więc to co się dzieje teraz to jest dopiero przygrywka do tego co nas czeka.

Kama XY
Dziedziczak, Bielan, minister Glinski, obecny premier Morawiecki w kolacyjkach u „sierzanta sztabowego armii izraelskiej”, jak go okreslil Grzegorz Braun…. Jonny Danielsa. Ten szokujacy fakt mówi sam za siebie.

…..

lepiej późno niż wcale..
W końcu wPolityce „odkryło” eksperta od stosunków polsko-żydowskich, mówiącego prawdę bez obaw.

bca
Ekshumacja w jedwabnem jest konieczna a wersje je tamujące są jawnie błędne. W naszym interesie jest rzetelne wyjasnienie, a ponadto przyzwoitość nakazuje pochować te ofiary z godnością…

Momus
Wreszcie Pani dr Kurek 🙂

analityk
..twórcy obozów: Niemcy, Austria.. „zwinęli”je z braku konserwacji jak Guzen-my dbamy o nie.. by żydzi mogli pisać-polskie obozy, z braku ich u germanów. Czas na odwrót: spakować w paki i do Izraela lub USA

siwy
Każdy żyd który źle mówi o Polsce powinien siedzieć w więzieniu ale palestyńskim!!!

https://wpolityce.pl/polityka/380892-nasz-wywiad-dr-kurek-spory-w-relacjach-polski-z-izraelem-opartych-na-klamstwie-i-uleglosci-musialy-kiedys-wybuchnac-wlasnie-wybuchly?strona=2

NASZ WYWIAD. Dr Kurek: Spory w relacjach Polski z Izraelem, opartych na kłamstwie i uległości, musiały kiedyś wybuchnąć. Właśnie wybuchły

opublikowano: 10 lutego · aktualizacja: 10 lutego

autor: Fratria wPolityce.pl

Jeśli Gross nadal będzie mówił o  współodpowiedzialności Polaków za zagładę Żydów, powinien siedzieć, bo Polacy z niemieckim ludobójstwem względem narodu żydowskiego nie mieli nic wspólnego.

— mówi w rozmowie z portalem wPolityce.pl dr Ewa Kurek, doktor historii, absolwentka Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, jest reżyserem pięciu filmów dokumentalnych oraz autorką wielu artykułów i siedmiu książek poświęconych drugiej wojnie światowej.

wPolityce.pl: Jan Tomasz Gross straszy w CNN, że po wejściu w życie nowelizacji ustawy o IPN „każdy, kto powie cokolwiek o współodpowiedzialności Polaków podlegać będzie oskarżeniu”. Jak pani doktor skomentuje te słowa?

CZYTAJ WIĘCEJ: Gross straszy w CNN: „Każdy, kto powie cokolwiek o współodpowiedzialności Polaków podlegać będzie oskarżeniu”

Dr Ewa Kurek, historyk: Pan Gross jak zwykle mówi bzdury. Jeżeli by tak było naprawdę, to od trzydziestu lat powinnam być oskarżona. Zawsze mówię i piszę, że Polacy nie byli święci i opisuję w moich książkach różne wydarzenia świadczące o polskich grzechach. Jeśli jednak Gross nadal będzie mówił o współodpowiedzialności Polaków za zagładę Żydów, powinien siedzieć, bo Polacy z niemieckim ludobójstwem względem narodu żydowskiego nie mieli nic wspólnego.

Sytuacja w stosunkach polsko-izraelskich jest napięta. Demonstranci wśród których byli ocaleni z Holocaustu wtargnęli na teren polskiej ambasady w Tel Awiwie. W tym kontekście przypominają się słowa jednego z głównych założycieli Izraela, Dawida Ben Guriona, które pani czasem przytacza, że „gdybyście nie byli ostatnimi łotrami, nie stalibyście tutaj przede mną”.

Rzeczywiście, tak oceniał ich Ben Gurion. Nie można jednak tego powiedzieć o wszystkich, bo po wojnie do Izraela trafili też Żydzi ukrywani przez Polaków. Były również dzieci żydowskie ukrywane w klasztorach o których napisałam książkę. Wtargnięcie do polskiej ambasady w  Tel Awiwie to dalsza część grillowania Polski. A nasz rząd od kilkudziesięciu lat prowadzi politykę historyczną, z której nic nie wynika. Wyniki badań historyków są ignorowane, wstrzymywane, lub od lat na indeksie, czyli jak za „dobrych czasów” PRL w tzw. drugim obiegu, a polityką historyczną zajmują się n.p. urzędnicy MSZ, którzy nic na ten temat nie wiedzą. Dziennikarze też powinni się przygotować.

W jaki sposób?

Wystarczyłoby, żeby urzędnicy i politycy, którzy zajmują się polityką historyczną – jeśli już nie chcą czytać książek napisanych przez historyków – zapoznali się ze źródłami żydowskimi wydanymi po polsku. Źródła żydowskie mówią o wszystkim, co się wówczas w Polsce wydarzyło. Głos zamordowanych Żydów jest najbardziej wiarygodny i najważniejszy, bo prawdziwy. Polecam „Kronikę getta łódzkiego” ze wspaniałą przedmową żydowskiego profesora Lucjana Dobroszyckiego, którego miałam przyjemność znać osobiście. Książka jest w tej chwili „białym krukiem”. Jedyne wydanie ukazało się w roku 1965, a zatem ponad półwieku temu. Światu i Polakom wciskane są fałszywki w stylu dzienników sekretarki Rumkowskiego, tymczasem „Kronika getta łódzkiego” to autentyczne zapiski o tym, co działo się w żydowskim państwie w Łodzi, do którego chrześcijanom wstęp był wzbroniony. Bardzo ważnymi pozycjami jest tomik wierszy żydowskiego poety Icchaka Kacenelsona „Pieśń o zamordowanym żydowskim narodzie” oraz „Kronika getta warszawskiego” Ringelbluma wydane jeden raz w 1983 roku. Te i jeszcze parę innych pozycji powinny być ciągle wznawiane w Polsce, przetłumaczone co najmniej na angielski, francuski i niemiecki i rozesłane w świat. Na szczęście, zamordowani polscy Żydzi zdołali przed śmiercią zostawić świadectwo tego, kto ich mordował i kto ich zamordował. To są źródła bardzo niebezpieczne dla głoszonej od lat żydowskiej bajki o zagładzie i źródła, które przeczą wszelkim oskarżeniom Polaków o współudział w tej zagładzie. Ale politycy, którzy odpowiadają w Polsce za politykę historyczną, nie mają o tym pojęcia i mieć nie chcą. Nasze podatkowe pieniądze idą na jakieś bzdury.

Pani doktor, jak można uspokoić nastroje po izraelskiej i po polskiej stronie?

Spory w relacjach Polski z Izraelem, opartych na kłamstwie i uległości, musiały kiedyś wybuchnąć. Właśnie wybuchły. Jestem pełna uznania dla pani ambasador Izraela. Dobra robota dla Polski i Polaków. Bo podobno nasz rząd konsultował ustawę o IPN z Żydami. Po co i dlaczego? Co Żydzi mają do naszych ustaw?! Proszę mi pokazać chociaż jedną ustawę, którą rząd Izraela konsultował z Polakami. W ubiegłym roku Knesset obradował nad ekshumacjami. Czy zapytali nas o zdanie? Nie. To prowadzona na klęczkach polityka Polski doprowadziła do sytuacji, w której Żydzi uznali, że już wszystko z Polską mogą. Uspokoić nastroje można jedynie wtedy, jeśli Polska powstanie z kolan. Ja, jako historyk, zagroziłabym Żydom, że jeśli nie przestaną, opublikujemy w ekspresowym tempie w kilku językach żydowskie źródła z czasów wojny, które są w naszych zasobach archiwalnych, a które uświadomią światu skalę udziału Żydów w zagładzie własnego narodu. To powinno wystarczyć. Ale o czym my mówimy? Powstała jakaś komisja do negocjacji z Izraelem. Nie ma w nim historyków. Po raz kolejny politycy i dziennikarze przeistoczyli się w magiczny sposób w ekspertów od historii Polaków i Żydów. Ręce opadają.

Mam wrażenie, że gdyby doszło do ekshumacji w Jedwabnem obecna dyskusja wyglądałaby inaczej.

Oczywiście. Za to, co się dzieje wokół Jedwabnego, w ogóle nie mam pretensji do Żydów, ale do polskiego rządu. Wszystko co się dzieje w tej sprawie jest pokłosiem działań kolejnych władz Polski. A obecne rządy nie są w tym względzie lepsze. Żydzi dostarczyli mi ekspertyzę prawną i religijną, z której wynika, że ekshumacja musi zostać przeprowadzona. W ubiegłym roku otrzymałam z Knesetu materiały z których wynika, że  żydowskie prawo w przypadku zbrodni nakazuje przeprowadzenie ekshumacji. Nakaz jej przeprowadzenia wydaje sąd, odpowiednik naszego sądu okręgowego. Dopiero kiedy zaczęłam badać sprawę Jedwabnego uświadomiłam sobie, że polscy historycy tkwią w żelaznym uścisku prokuratorów, ministrów sprawiedliwości i urzędników. IPN nie jest wolny w swoich badaniach historycznych.

Dlaczego pani tak sądzi?

Ponieważ IPN podlega decyzjom prokuratorów i ministra sprawiedliwości, którzy decydują o metodach i tematyce badań historycznych. Kiedy w 2000 r. zaczęła się sprawa Jedwabnego, historycy IPN zachowali się prawidłowo, czyli zgodnie z metodologią wykonywanego zawodu. Stwierdzili, że na razie nie dyskutują, ale ogłoszą swoje badania po zdobyciu podstawowych źródeł, czyli po przeprowadzeniu w miejscu zbrodni ekshumacji. Tyle tylko, że kiedy zaczęli ekshumację, ówczesny minister sprawiedliwości śp. Lech Kaczyński, którego jako prezydenta bardzo cenię, na wniosek rabina Schudricha przerwał badania historyków. Gdyby nie było tej prokuratorsko-ministerialnej czapy nad badaniami historycznymi, historycy w 2001 r. ogłosiliby wyniki swoich badań i wiedzielibyśmy, ile Żydów zginęło w Jedwabnem, jak zginęli i kto ich zabił. Wówczas my, Polacy, wiedzieliby dokładnie, jeśli już, to za co mamy przepraszać, albo nie byłoby dziś kwestii obciążania nas za tę zbrodnię. W każdym wypadku byłaby to sytuacja czysta. Tymczasem politycy na czele z ministrami i prezydentem przepraszali w ciemno, a wszystkich Polaków grilluje się na świecie już 17 lat tą zbrodnią. Gross napisał swoją książkę na podstawie jednej relacji, relacji Wassermana, człowieka, którego – jak bez trudu ustalili polscy historycy – nie było wówczas w Jedwabnem. Nie widział zatem i nie mógł wiedzieć, co tam się działo.

Warto też przypomnieć, że pan Gross nie jest historykiem, tylko socjologiem.

Podkreślam to od lat. Dziesięć lat temu w mojej książce „Poza granicą solidarności. Stosunki polsko-żydowskie” zamieściłam osobny rozdział „Grossowi do sztambucha”, w którym wypunktowałam jego podstawowe błędy metodologiczne. O błędach Grossa i o tym, że nie jest historykiem i nie ma pojęcia o historii, mówili i pisali w latach 2000-2001 zarówno ś.p. prof. Tomasz Strzembosz, ś.p. Władysław Bartoszewski jak i dr Piotr Gontarczyk. Ale politycy, niestety, jak zwykle nie słuchali historyków. Proszę spojrzeć dziś w telewizor, występują w nim politycy i dziennikarze, którzy wcześniej bali się wypowiedzieć słowo Żyd, zaś teraz, nagle, z dnia na dzień stali się geniuszami wiedzy historycznej i wszystko tłumaczą ludziom. Jak zwykle po swojemu. Nie wiem czym to się skończy.

Mówiła pani w jednej z audycji, że w przy al. Solidarności w Warszawie nadal stoi budynek, w którym w czasie II wojny światowej mieściła się siedziba żydowskiego Gestapo.

Ten budynek stoi naprzeciw kościoła pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. W czasie wojny był to adres Leszno nr 13. Tam mieścił się komisariat żydowskiego Gestapo. Proszę mi pokazać Polaka, który w czasie wojny ubrał mundur niemieckiego Gestapo. Nie było takiego. Tymczasem po getcie warszawskim krążyli Żydzi ubrani mundury gestapo. Zachowały się zdjęcia. Może warto byłoby je pokazać żyjącym dziś w Izraelu Żydom i światu?

Zdziwiło mnie, że pani mistrzem był Władysław Bartoszewski. Podkreśla pani, że to on uczył panią, że nie można stosować taryfy ulgowej wobec nikogo, także wobec Żydów i Niemców.

Tak. Moją najważniejszą książkę „Poza granicą solidarności. Stosunki polsko-żydowskie” ukończyłam w 2005 r. Pierwszą osobą, do której ją wysłałam, był Władysław Bartoszewski. Miałam z nim zawsze dobry, bezpośredni kontakt. Zadzwonił po dwóch dniach, pogratulował i powiedział: Pani Ewo, gratuluję, ktoś wreszcie musiał to o Żydach napisać.

Ale zastrzegł, że wstępu nie może napisać.

Tak, ale powiedział, że do końca życia nikt nigdy nie usłyszy od niego słowa krytyki. Słowa dotrzymał. Bartoszewski ostrzegał mnie, że będą próbowali mnie zniszczyć. I tak było. Próbowała mnie atakować „Gazeta Wyborcza”. Przynieśli mi recenzję napisaną przez jakąś Engelking. Odmówiłam przeczytania i powiedziałam, że jeśli chodzi o stosunki polsko-żydowskie, dla mnie liczą się tylko autorytety. Zagrozili, że pójdą do Bartoszewskiego. Roześmiałam się w duchu. Pewnie poszli. Napisali w końcu jedynie to, że Kurek straciła wrażliwość na krzywdę Żydów i dali spokój.

Ludzie, szczególnie młodzi, pamiętają Bartoszewskiego z ostatnich lat jego życia, niedobrych ze względu na wiek i niedobrych ze względu na polityczną atmosferę. Nikt już dziś nie pamięta, że to właśnie Bartoszewski w roku 1968, jako pierwszy w Polsce, w opasłej książce „Ten jest z ojczyzny mojej” poruszył temat ratowania Żydów w Polsce. Zebrał w niej relacje i napisał jak to wszystko wyglądało. Brakuje mi dziś normalnego w miarę młodego Bartoszewskiego. Huknąłby Żydom tak, że pochowaliby się po kątach i na jakiś czas byłby spokój. Żydzi szanowali Bartoszewskiego i bali się go. Bartoszewski wiedział, co Żydzi wyrabiali w gettach. Byłam światkiem co najmniej kilku takich sytuacji.

Bartoszewski wyratował mnie także bodaj w 1996 roku z rąk rabina Menachema Pinkasa Joskowicza, który uczepił się mnie, że mam mu sprzedać „żydowskie łebki”, czyli dzieci żydowskie uratowane w klasztorach, które są dziś Polakami. Władysław Bartoszewski był wtedy ministrem spraw zagranicznych. Po krótkiej rozmowie w cztery oczy, przyjął mnie i rabina w swym ministerialnym gabinecie. Spojrzał z góry na rabina i krótko oświadczył, że dr Kurek ma rację, że on nigdy nie dostanie ode mnie adresów żydowskich dzieci, a w ogóle, mówiąc głośno i jak zwykle szybko, bez ogródek nakazał rabinowi Joskowiczowi, że ma się ode mnie raz na zawsze odczepić i raz na zawsze odczepić się ma od żydowskich dzieci, które wybrały Polskę jako swoją ojczyznę. Po takim dictum rabin Joskowicz stulił uszy po sobie i zostawił mnie w spokoju. Opisałam tę historię w książce „Żydzi, Polacy, czy po prostu ludzie…”.

Przy osobie Władysława Bartoszewskiego pojawia się zarzut, że kiedy atakowano Polskę w Knesecie, siedział na sali i milczał.

Nie wiem, czy mówiono wtedy w Knesecie po polsku, należy to sprawdzić. Jeżeli mówili po hebrajsku, nie wiedział, o czym mówią. Być może miał tłumacza. Jeśli tłumaczem był Żyd, mógł nie przekazywać mu dokładnej treści wystąpień. Władysław Bartoszewski nie znał przecież hebrajskiego. Ale jeśli mówili po polsku, nie mam pojęcia, dlaczego milczał. Był już stary, może przysnął? Milczenie nigdy nie było cechą Bartoszewskiego.

Nigdy nie zapomnę jego wystąpienia na Uniwersytecie Jerozolimskim w 1988 r. Przemawiał do około tysiąca Żydów, m.in. do polityków różnych opcji. Mówił o tym, co się działo w Polsce w czasie wojny. Dał im tak popalić, że zaniemówili. Nie wszystkim się podoba to, co mówię, nie wszyscy mi  wierzą, ale to Władysław Bartoszewski, który przyjeżdżał do Lublina na nasze seminarium doktorskie, wciskał mi do głowy: Pani Ewo, żadnych ulg wobec kogokolwiek, Żydzi to taki sam naród jak my czy Niemcy. Bartoszewski wywarł na mnie duży wpływ, jeśli chodzi o metodykę badań historycznych i nigdy się tego nie wyprę. Pod koniec życia zdarzało mu się gadać głupstwa. Dlatego na przykład podpisałam list protestacyjny skierowany bezpośrednio do Bartoszewskiego, gdy powiedział, że Polska to brzydka panna bez posagu. Nie obraził się. Miał przysłowiowy niewyparzony język i czasem jego wyrwane z kontekstu słowa także dla mnie są do dziś obrzydliwe. Ale warto człowieka oceniać całościowo.

Rozmawiał Tomasz Plaskota

Ewa Kurek – doktor historii, absolwentka Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, jest reżyserem pięciu filmów dokumentalnych oraz autorką wielu artykułów i siedmiu książek poświęconych drugiej wojnie światowej; dwie książki Ewy Kurek zostały przetłumaczone na język angielski i wydane w USA. Wyniki swych badań nad problemem stosunków polsko-żydowskich Ewa Kurek prezentowała na  międzynarodowych kongresach naukowych oraz podczas wykładów, między innymi w Yad Vashem, Jerozolima (1988), Princeton University, USA (1993), Columbia University, USA (2007). Wstęp do książki „Dzieci żydowskie w klasztorach” napisał Prof. Jan Karski, odznaczony pośmiertnie najwyższym odznaczeniem Stanów Zjednoczonych za zasługi w ratowaniu polskich Żydów. (Wyd. Replika).

autor: Zespół wPolityce.pl

deal
Więcej takich Polek, Polaków i może wybrniemy z tego szamba III RP. Trzeba żydom zaproponować deal; my milczymy o ich ciemnej stronie mocy, a oni po prostu nie kłamią, nie oczerniają nas i gotowe 🙂

dziewczyna
Gross powinien już byc skazany natychmiast, to ohydny paszkwilant.

Cezary@Cezary
W końcu! Ktoś poszedł po rozum do głowy i zgodził się na oddanie głosu Dr. Ewie Kurek.Dla ludzi interesujących się historią Pani Doktor ,jej filmy,książki i wystąpienia są znane z nieoficjalnego obiegu od wielu ,wielu lat.Dlaczego nie były dotychczas szeroko rozpropagowane i publikowane? A może warto w sprawie Jedwabnego rozpropagować szeroko w mediach wyniki badań i wystąpień Prof.Chodakiewicza czy Leska Żebrowskiego? A nie głaskać Żydów i robić wsystko tak jak chcą.

myślę
Pani doktor E. Kurek jest jedną z niewielu, tak kompetentnych i rzetelnych historyków naukowców ,opisujących prawdę o Żydach i Polakach w czasie niemieckiej okupacji ziem polskich.

Poprawność za jaką cenę?
Redakcja portalu jak politycy. Niekompetentna. Od dawna piszemy, E.Kurek, K. Karoń, R.Nowak, podpowiadamy Kim powinni się zainteresować, nie Ble bla a wartościowymi dla których Polska jest ważna.

Konrad
Pani Doktor, prosze przyjac wyrazy uznania. Zycze sobie i wszystkim uczciwym Polakom, by obecny rzad skorzystal z Pani ogromnej wiedzy dla dobra Polski. Historycy niech zastapia dyletantow !

bez emocji
Bardzo się cieszę, ze widze tu dr Kurek-mam dla niej wiele szacunku-to prawdziwy badacz historii polsko zydowskiej i nie pisze bajek tylko kladzie dokumenty na stół te wygodne i te niewygodne

TO-YA@TO-YA
Ten wywiad powinien zostać przeprowadzony w TVP w godzinach największej oglądalności, tylko nie wiem co by na to powiedzieli ufajdani po pachy ze strachu nasi rządzący, na których w kontekście tej sprawy patrzeć już nie mogę.

…..

A teraz dla odmiany nasz niezastąpiony i zawsze uniżenie usłużny…

TO-YA@TO-YA3 minuty temu
Cały pan Skwieciński, może nie dziś, może później, może „inaczej”, może „w innej pozycji” – kolejny „roztropny”. Dzisiaj zbieramy właśnie skutki takich asekuranckich, uniżonych i przekombinowanych postaw. W rzeczywistości jest tak, że właśnie tu i właśnie teraz dla dobra sprawy, bo posługując się schematami myślowymi pana Skwiecińskiego, to czas na to nigdy dobry nie będzie.

Malvo
I jeszcze jedno Panie Skwieciński: żaden Polak nie chce załagodzenia konfliktu z Żydami, każdy Polak chce wygranej wojny którą nam Żydzi wypowiedzieli! Tylko niewolnik wypisuje to co Pan wypisuje!

donek
taka prawda, że nazywasz się Kompleks Niższości. Cecha właściwa dla postsovieckich kundli

mini
Hannah Arendt, Norman Finkelstein, Icchak Kacenelson i inni. Karnowscy może napiszcie jeszcze paszkwil na tych żydowskich autorów co?. Odwagi Tchórze Karnowscy. Prawda o Żydach już wyszła na jaw!

truth
Podły, nikczemny, pełen bezpodstawnych insynuacji tekst. Nic dziwnego, że rzeczy mają się tak jak się mają, skoro tego typu narracja dominuje od lat…

lexx
P. Kurek jedyna w osoba która wie o czym mówi w sprawie ŻYDÓW vs. Skwieciński – PAN SIĘ DALECE ZAPĘDZIŁ to bardzo nie Pańska liga JEDWABNE EKSHUMACJA TAK.

https://wpolityce.pl/historia/380923-moze-nie-dzis-podczas-polsko-izraelskiego-kryzysu-ale-ekshumacje-w-jedwabnem-trzeba-dokonczyc

Może nie dziś, podczas polsko-izraelskiego kryzysu. Ale ekshumacje w Jedwabnem trzeba dokończyć

opublikowano: przedwczoraj

Obchody 76. Rocznicy zbrodni w Jedwabnem – Jedwabne, 10 lipca 2017 / autor: Fot. IPN

Zdumiewające rzeczy mówi dr Ewa Kurek w wywiadzie na temat stosunków polsko-żydowskich. Zdumiewa przede wszystkim jej (w wielu aspektach ahistoryczne na poziomie groteskowości) niezwykle emocjonalne dążenie do jakiegoś dziwacznego moralnego rozliczenia ludzi, wtrąconych (Żydzi w czasie okupacji) w sytuację, nazwanie której ekstremalną jest łatwym eufemizmem. W sytuację, w której poza nimi nie znalazł się nikt nigdy. Polacy, mimo wszystko, również.

I jest to nasze szczęście. Również i dlatego, że dziś dzięki temu niektórzy z nas mogą demonstrować fałszywe poczucie wyższości. I beztrosko dywagować nad tym, jak na pewno byśmy się – podobno – nie zachowali, gdyby już wyrzynano nas w sposób tak zorganizowany i w tak beznadziejnej sytuacji jak wówczas Żydów. Doprawdy, zakładanie iż będąc w takim położeniu Polacy zachowaliby się wobec samych siebie jakoś zasadniczo inaczej, niż wobec samych siebie zachowywali się Żydzi, że rozmaite grupy Polaków nie próbowałyby przedłużyć swojej fizycznej egzystencji kosztem reszty współbraci, że nie znaleźliby się Polacy którzy dla mirażu uratowania własnych dzieci nie potrafiliby ułatwiać mordowania dzieci cudzych – jest narodowym optymizmem stopnia dość ekstremalnego. Do którego to optymizmu doktor Kurek ma, oczywiście, pełne prawo.

Przyznawszy p.Kurek to prawo trzeba zarazem stwierdzić, że polemizowanie z takimi, jak te zaprezentowane przez nią zespołami przemieszanych prawd, wydziwaczonych półprawd i całkowitych nieprawd wymaga sporządzania skomplikowanych traktatów, wielokrotnie dłuższych niż będące przedmiotem polemiki elukubracje. Nie będę więc tu tego robił, zwłaszcza że zasadniczo piszę ten tekst w celu zupełnie innym. Chciałbym mianowicie zgodzić się z panią doktor w jednej fundamentalnej sprawie. Mianowicie w kwestii ekshumacji w Jedwabnem.

Jest dla mnie oczywiste, że nie ma jakichkolwiek realnych argumentów, mogących podważyć to, że jedwabieńskich Żydów wymordowała grupa miejscowych Polaków (można oczywiście dyskutować nad tym, jak liczna i w jakim stopniu będąca emanacją całej miejscowej polskiej społeczności). Ale decyzja o niedokończeniu ekshumacji, podjęta w 2003 roku przez ministra sprawiedliwości Lecha Kaczyńskiego, była moim zdaniem niesłuszna.

Późniejszy prezydent zdecydował tak, by uniknąć konfrontacji z zakazującym niepokojenia szczątków zmarłych żydowskim prawem religijnym. Ta jego szlachetna wrażliwość przyniosła jednak niedobre skutki. Dowiódł tego czas, który upłynął od 2003 roku. Wstrzymanie ekshumacji umożliwiło jedwabieńskim negacjonistom dalsze kontynuowanie ich procederu. Bo, podobno, coś tam jeszcze jest niejasne…

Dlatego uważam, że dziś tę decyzję należy zmienić, i ekshumacje dokończyć. Policzyć dokładnie ofiary. Wydobyć i zbadać wszystko, co znajdzie się w masowym grobie.

Wiem, że dziś, w obliczu konfliktu z Izraelem, gdy wszyscy (ja też) marzą wyłącznie o jego załagodzeniu, może to być uznane za postulat wyjątkowo wręcz nie na czasie. Rozumiem te opory. Ale wiem, że bez ekshumacji (choć wiem, że wstrzymano ją, kiedy – również dzięki wcześniejszym jej fazom – ustalono już zasadniczy zarys zdarzeń) już zawsze istnieć będzie nurt, zaprzeczający oczywistym faktom. A polskie władze zawsze będą oskarżane. Przez jednych – że nie kończą ekshumacji, bo nie chcą ostatecznego wykluczenia negacjonistycznych teorii spiskowych, gdyż jakoby korzystają na generowanym przez te teorie antysemityzmie. A przez drugich, że nie kończąc ekshumacji ukrywają rzekomo dowody na to, iż to nie jedwabieńscy Polacy wymordowali jedwabieńskich Żydów. Bo przecież zdaniem niektórych Jedwabne (skłamane oczywiście) jest zwornikiem antypolskiego spisku o planetarnej skali.

Nie mówię więc że na dziś, w samym oku cyklonu, nie mówię że na jutro, ale wznowienie ekshumacji trzeba, moim zdaniem, wpisać w – nawet na razie nie ujawnionym – kalendarzu politycznym. Bez tego ta sprawa będzie w każdej przewidywalnej przyszłości jątrzyła relacje polsko-żydowskie. Trzeba więc ją przeciąć.

Prawo i Sprawiedliwość wielokrotnie już wykazało, że potrafi być stanowcze i konsekwentne. Chciałbym, że przejawiło tę zdolność również i w tej sprawie.

autor: Piotr Skwieciński

he he
oczywiście po konsultacjach zwyczajowych z izraelem wyciągnąć gotowy protokół z tej „ekshumacji”!

mini
Proszę ,,odważnych” Karnowskich o artykuł o Nalibokach, Koniuchach o obozie koncentracyjnym dla Polaków prowadzonym przez Szlomo Morela. A może skwieciński napisze paszkwil o tych zbrodniach?

mini
A tak swją drogą pismak Skwieciński wie więcej niż historyk która tematem zajmuje się ponad 30 lat korzystając ze źródeł żydowskich?. Żarty sobie z Nas robicie?. Brak słów na wasze zakłamanie!.

ŁGARSTWO JEDWABNE I KIELECKIE
Jak mam wybór: red. Skwieciński i dr Kurek, to wybieram dr Kurek. Pan red. tylko z antropologicznej klasyfikacji należy do kręgowców, bo kręgosłupa nie ma. A Jedwabne to dowód naszej niewinności!

Metodyk
Wije się pan w tych (nawiasach) „oczywiste fakty” jeszcze przed zbadaniem faktów. Metodyka jak z sądu na Rakowieckiej. Po co badać fakty oczywiste? lepiej o nich zrobić film.. na faktach oczywistych.

abc
Skąd Polacy wzięli broń do mordów oraz benzynę do spalenia stodoły? Palenie synagog z żydowskimi ofiarami było zwyczajem niemieckich zbrodniarzy z SS Einsatzgruppen. Spalili Żydów m.in. w Białymstoku.

K7@kisiu
Z chwilą gdy stopnieją śniegi należy przystąpić do ekshumacji. Żaden czas nie będzie dobry. Żydzi będą robić wszystko , aby do tego nie doszło , bo runie mit – tak jak mit „BOLKA”. Więcej zdecydowania , więcej odwagi !

Kwitki
Znowu Skwieciński niuansuje. Najpierw pisze bzdury, potem jest „ale” potem pisze ciekawie i potem łagodzi przekaz. Bez sensu ten poczàtek.

Peutinger@Peutingerza
Na jakiej podstawie uważa Pan, że Polacy byli sprawcami mordu w Jedwabnem a jednocześnie domaga się Pan ekshumacji? Dla potwierdzenia Pańskiej tezy? Istnieje wiele relacji, również publikowanych, które przeczą opinii o polskim istotnym udziale. A po drugie, oczywiście nie można wykluczyć haniebnego zachowania niektórych ludzi w skrajnym zagrożeniu. A jednak w sytuacji ogromnego zagrożenia potrafiliśmy się zachować z godnością a nawet czynnie przeciwstawiać się okupantowi.W większości. I może tu leży przyczyna prób zdyskredytowania naszej postawy ze strony tych, którzy takiej presji nie wytrzymali. Jeśli chodzi o nasz krytyczny stosunek do Żydów to dobrze Pan wie, że dotyczy to nikczemnych ich zachowań w czasie okupacji sowieckiej i zrozumiałego, choć nie aprobowanego zachowania się niektórych ludzi. Jeszcze żyją ludzie mogący to potwierdzić. Ciekawe czy IPN prowadzi jakieś prace aby zebrać te relacje.

pszek
Czyli panie Skwieciński, trzeba wykonać ekshumację nie wykonując jej, bo to zawsze będzie nie ta pora.

…..

SN
Czyli UPAdlinie wolno czcić morferców degeneratów, a Polsce nie wolno się z nimi „konfliktować”? A kto komu „pożycza” na wieczne nieoddanie? Panie Skwieciński, huknij się tryzubem w pusty łeb!

bumbis1
Chłopie idź do „onetu”, tam już jest podobny do ciebie Stankiewicz i razem może snuć rozważania „banderowskie”. Dziwię się co ten facet robi na tym portalu – ile kasy bierze za antypolskie brednie ?

to_ja
Skwieciński, kto ZABLOKOWAŁ i nadal BLOKUJE ekshumację w Jedwabnem? Urabiasz PiSowski ciemnogród, problem w tym, że Polacy mają również inne źródła informacji, nie tylko reżimowe media jak wWazelinie

rusoffob podkłada się UPAinie
Co tak skwierczy w diabelskim kotle? Skwieciński! Za handel tysiącami bestialski pomordowanych Polaków na Wołyniu. Prawda i pamięć jest ważna, a nie stosunki z neobanderowską krainą.

elf
Skwieciński, ty masz jakieś banderowskie konotacje. Nie pierwszy raz czytam twoje peany na cześć tych bydlaków bandery.

stanisław
za regularne 30 srebrników nie pisze się o swoich ambiwalencjach tylko przekazuje i przygotowuje ludek na niemiłe mu zamiary władzy a więc pilnujmy senatu i dudy

https://wpolityce.pl/polityka/378588-tak-ale-czyli-dlaczego-senat-powinien-zmienic-nowelizacje-ustawy-o-ipn

…..

Dlaczego nie zatrudnimy Piotra Skwiecińskiego w Kresach.pl

DLACZEGO NIE ZATRUDNIMY PIOTRA SKWIECIŃSKIEGO W KRESACH.PL

8 sierpnia 2016|6 komentarzy|w Opinie, Publicystyka |Przez Tomasz Kwaśnicki

Ostatnie artykuły Piotra Skwiecińskiego poświęcone polskiej polityce wschodniej można określić jednym słowem: rejterada. Teksty te są zapisem jednej z najbardziej spektakularnych ideowych kapitulacji, z jakimi mieliśmy okazję zetknąć się w III RP.

Ich lektura wywołuje nieodparte wrażenie, że ukraińska horyłka, którą Skwieciński raczył się bez żadnych zahamowań na kijowskim Majdanie, zaczęła w końcu wietrzeć, pozostawiając redaktora tygodnika wSieci z koszmarnym bólem głowy i z uczuciem wielkiego niesmaku w ustach. O tym, że ból jest rzeczywiście potężny, świadczy przede wszystkim artykuł: „Wołyń jak Kuryle, czyli jaki wyciągnąć wniosek z faktu, że historyczny dialog z Ukrainą znalazł się w ślepym zaułku”. Jeszcze dwa i pół roku temu, bo w lutym 2014 roku, Skwieciński był jednym z najgorliwszych prześladowców głoszonych dziś przez siebie poglądów. Każdy, kto wówczas pisał lub mówił, że pamięć historyczna nie powinna być zakładnikiem politycznych relacji z Ukrainą, każdy, kto domagał się, by traktować kwestię Wołynia rozdzielnie, by nie traktować jej, jako elementu transakcji wiązanej w stosunkach z Kijowem, był przez redaktora Skwiecińskiego z miejsca oskarżany o głupotę, ukrainofobię, niewiedzę i, rzecz jasna, agenturalność. Tego ostatniego zarzutu Skwieciński nie odważył się oczywiście postawić nikomu wprost, bo: „to tylko domniemania”, „nie mając jednoznacznych dowodów, nie będę szafował takimi oskarżeniami”, „nie zarzucam nikomu, ale…”, „wielu uważa…”. Słowem Skwieciński nie wyróżniał się pod tym względem ani trochę, był takim samym uczestnikiem polowania na ruskich agentów jak Romaszewska, Gursztyn, Żurawski vel Grajewski i wielu innych, wespół z którymi tkał misterną sieć insynuacji i pomówień.

Gdy wtedy – na przełomie lat 2013 i 2014 – Kresy.pl ostrzegały przed tym, co dziś stało się oczywistością nawet dla Skwiecińskiego, a mianowicie, że na Majdanie mieliśmy do czynienia z triumfem banderowskiej auto-narracji Ukraińców, że nowa Ukraina będzie właśnie taką, jaką jest dziś, Skwieciński sarkał na nas z gniewnym politowaniem, tłumacząc wyraźnie zniecierpliwiony naszą tępotą, że „W Kijowie mogliby rządzić nie tylko banderowcy, lecz sam zmartwychwstały Bandera – i tak w polskim interesie leżałoby umacnianie Ukrainy”. Tak właśnie wyglądała nad Wisłą debata publiczna w owych mroźnych jesienno-zimowych dniach, gdy nad Dnieprem Berkut płonął jak pochodnie, a „niebiańska sotnia” rozstrzeliwana była przez własnych kolegów, nie wiedząc, że stanowi wyłącznie zabawkę w ręku możnych tego świata. W tych właśnie mrocznych dniach histeria opanowała serca i umysły polskiej centro-prawicy na równi z lewicą. Byliśmy w końcu razem. Dzisiaj, podobnie jak i wtedy nikt nie odważy się tego otwarcie przyznać, ale w proukraińskim szale ręce podali sobie wówczas Tomasz Sakiewicz i Adam Michnik, Gazeta Wyborcza i Gazeta Polska, Beata Gosiewska i Saryusz-Wolski, Bogdan Klich i Ryszard Czarnecki, wszyscy oni za przewodem Jarosława Kaczyńskiego ryczeli co sił w płucach „Sława Ukraini!”. „Herojom Sława!” – odpowiadali skwapliwie wdzięczni Ukraińcy.

Wtedy nie wiedzieliśmy – my, Kresy.pl – czemu ci ludzie to robią. Myśleliśmy, że po prostu nie wiedzą, że podobnie, jak większość Polaków, nie mają pojęcia ani o banderowskiej symbolice, ani o banderowskich hasłach, i że generalnie „o Kresach dalibóg mniej wiedzą niż o Chinach”. Dziś jednak okazuje się, że wszystko to miało swój głęboki, ukryty przed nami sens i cel, że wtedy trzeba było „chuchać i dmuchać na Ukrainę” – jak nas poucza Piotr Skwieciński – „aby w żaden sposób nie dopomóc rosyjskiemu imperializmowi”. Gdybyśmy wtedy zachowywali się jak dumny naród – sugeruje Skwieciński – gdybyśmy, nawet wspierając Majdan, wyrażali sprzeciw wobec obecnego tam banderowskiego decorum, gdybyśmy w końcu powstrzymali się od wznoszenia haseł morderców naszych rodaków, mielibyśmy dziś Małorosję i ruskie czołgi na polskiej granicy – i to jak amen w pacierzu. Niech mnie Szanowny Czytelnik nie pyta jak, kiedy i dlaczego. Tak by po prostu było. „To przecież polityczny elementarz”– dowodził redaktor Skwieciński. – „To banał, lecz jak widać trzeba banały powtarzać”.

Jeśli coś może nas w tej sytuacji jeszcze pocieszyć, to wyłącznie fakt, że argumentacja Piotra Skwiecińskiego pozostaje w jaskrawej sprzeczności z wygłaszanymi przez niego, depresyjnymi opiniami o Polsce, jako kraju „o małym ciężarze gatunkowym”. Z tekstów redaktora wSieci, jak i wypowiedzi jego kolegów po piórze wynika coś wręcz przeciwnego. Wyłania się z nich obraz nadwiślańskiego supermocarstwa, które jest w stanie zatrzymać rosyjską inwazję wyłącznie za pomocą samoupokorzenia. „Musimy pamiętać” – redaktor Andrzej Stankiewicz tłumaczy banały– „że z punktu widzenia pewnego interesu politycznego, strategicznego interesu Polski, nasze władze przymykały oko na tego typu nastroje, które się tam pojawiają. Ja tego nie usprawiedliwiam, ale musimy zrozumieć, co jest ceną. Ceną jest niezależna Ukraina”. Jesteśmy dziś tak wielkim mocarstwem, że los Ukrainy zależy wyłącznie od tego, czy Polska zmruży oczy. Dopóki je mrużymy, Ukraina cieszy się wolnością i niepodległością, kiedy je otworzymy, Ukraina znika z mapy Europy. Nie musimy nawet wstawać z miejsca, wystarczy sam delikatny ruch powieki. Proszę poćwiczyć w wolnej chwili.

Aż po dziś dzień taki był właśnie „polityczny elementarz” (a może jednak katechizm?) naszej giedroyciowskiej inteligencji. Użyłem formy przeszłej, gdyż, jak napisałem na wstępie, w ostatnich dniach redaktor Skwieciński przyznał się do bankructwa własnych ideałów: „Polacy, w tym ci zaangażowani po uszy we wspieranie walki Kijowa z rosyjską agresją oczekiwali, że ukraińska narracja historyczna uzna kluczowe dla naszej strony fakty (…) Nic takiego nie nastąpiło. I widać, że chyba długo nie nastąpi”. Kto nie usłyszy w tych wersach skowytu złamanego serca, zapewne sam go nie posiada. Biedny redaktor Skwieciński tak bardzo wierzył, że gdy przymknie się oczy na banderowskie odrodzenie, ono samo zniknie, tak bardzo wierzył, że wystarczy jedynie uciszać własnych rodaków, by Ukraińcom zrobiło się wstyd. „Nic takiego nie nastąpiło. I widać, że chyba długo nie nastąpi…”. To religijne rozczarowanie musiało dogłębnie wstrząsnąć Piotrem Skwiecińskim, gdyż z ufnego wyznawcy zamienił się w prawdziwego mistrza podejrzeń: „wszystko to jest efektem między innymi tego, że oni (tj. ci Ukraińcy, którzy mają kontakty z nami, czyli polską giedroyciowską inteligencją) są przez nas rozpaskudzeni. I sami pracowaliśmy nad tym długo. Przez dekady nosiliśmy ich na rękach, chuchaliśmy i dmuchaliśmy na ich samopoczucie. Żeby tylko sobie o nas źle nie pomyśleli. Omijaliśmy wszelkie tematy, które mogłyby być dla nich przykre (wiem, bo sam tak instynktownie robiłem). W efekcie oni są przyzwyczajeni do takiego właśnie traktowania. Do tego, że Polacy na wyścigi krzyczą „sława Ukrainie!”. I kiedy nagle oprócz krzyczenia „sława Ukrainie” ci Polacy czegoś chcą, to ci zepsuci (przez nas zepsuci) Ukraińcy mają wrażenie, że spotyka ich straszna krzywda. Powtórzę – sami na to ciężko zapracowaliśmy”. Dlaczego zatem – zapyta Czytelnik – nie zatrudnimy Skwiecińskiego w Kresach.pl? Ponieważ – odpowiadamy – nawrócenie Skwiecińskiego nie jest szczere. Nie było żadnego „przepraszam”, żadnego „sorry”, żadnego wynagrodzenia win i postanowienia poprawy. Skwieciński nie tyle przyznał się do błędu, co przeszedł nad nim do porządku dziennego. Mówi mniej więcej coś takiego: „Owszem, rozpaskudzałem Ukraińców, psułem ich na wyścigi z innymi podobnymi do mnie giedroyciowskimi inteligentami, ale jeśli czymś zgrzeszyłem, to wyłącznie nadmiarem filantropii. Co więcej, jako swego rodzaju zadośćuczynienie, ofiarowuję wam dzisiaj (całkowicie za darmo!), zupełnie nowy model naszych stosunków z Ukrainą: oddzielmy sferę symboliczno-historyczną od całej reszty relacji z tym państwem. Co wy na to?”. Pół biedy, że Skwieciński przedstawia postulaty naszego środowiska jako swoje, ostatecznie jeśli ma to w czymś pomóc, jeśli dzięki temu nasze poglądy okażą się bardziej strawne dla „giedroyciowskiej inteligencji”, to trudno. Niech się dzieje nasza krzywda. O tym jednak, jak pilnym czytelnikiem naszego skromnego medium jest Piotr Skwieciński, niech świadczy chociażby fakt, że spora część wspomnianego wcześniej tekstu składa się z cytatów wprost poprzeklejanych z naszego artykułu o Mychajle Kołodzińskim. Smacznego, niech się Skwieciński częstuje, skoro to wszystko na Chwałę Bożą. Nic wielkiego by się jednak nie stało, gdyby poinformował swoich czytelników, że swoją erudycję zaczerpnął z portalu „zasłużonego w rozniecaniu antyukraińskich fobii”, jak zwykł nas tytułować.

Niemniej nasz największy problem z „giedroyciowską inteligencją” nie polega bynajmniej na tym, że od czasu do czasu coś nam podkradną, ani nawet na tym, że nas zwalczają przy pomocy plotek i insynuacji, ale na intelektualnej gnuśności tej formacji. Skwieciński jest doskonałym przykładem tego typu postawy. Nie dajmy się zwieść jego bałamutną pozą. Piotr Skwieciński do niczego się nie przyznał, niczego nie żałuje, niczego się nie wstydzi, nawet podyktowanych panicznym strachem słów o zmartwychwstałym Banderze, którego pragnął oglądać na kijowskim tronie – Skwieciński także dziś „w pełni podtrzymuje te tezy”. Prawdziwy giedroycista jest bowiem zawsze doskonałym oportunistą, co ułatwia mu posługiwanie się niezwykle giętką, paradoksalną logiką. Dzięki temu poręcznemu narzędziu giedroycista jest w stanie dowolnie zaginać rzeczywistość. Dlatego właśnie Piotr Skwieciński, krytykując rozpaskudzanie Ukraińców, może jednocześnie twierdzić, że bardzo dobrze się stało, że właśnie trzeba było rozpaskudzać, że „w pełni podtrzymuje…” itd. Co prawda twierdzi, że teraz już nie trzeba (i chwała mu za to), ale, w razie jakichkolwiek poważniejszych poruszeń na Wschodzie, obezwładniający szare komórki lęk sprawi niezawodnie, że Skwieciński znów sięgnie po swój „polityczny elementarz”, by przypominać nam zapisane w nim „banały”.

Tomasz Kwaśnicki

rebeliant80 @rebeliant80:
Po prostu zauważył ów osobnik, że poglądy polskiego społeczeństwa się zmieniają i nikt już Ukrainy za bardzo nie chce popierać w tej sytuacji trzeba wykonać zwrot aby pozostać na świeczniku, takich ludzi oczywiście zatrudniać nie należy, bo jak chorągiewki na wietrze.

poznaniak74 @Poznaniak74:
Do „G.wno wartej” niech sobie idzie, albo do „(Bez)krytyki potylicznej”. Michnik i Sierakowski go przyjmą z otwartymi ramionami i opuszczonymi spodniami :))))

zan @Zan:
…że też ten rodzaj naciągactwa nadal działa…

jam @Jam:
Panie Tomaszu, bardzo dobry tekst. Obdziera z szat Pana redaktora Skwiecińskiego. Tekst pełen igiełek, które mogą zaboleć. Podoba mi się też poczucie humoru autora. Brawo, więcej takiej prasy a naprawdę, zarzucę inne media. Brawo, brawo, brawo.

mop @mop:
IMBECYL !!!