Tag Archives: Ko”C

630 SKRBH 93 Pra-Słowianie z tzw. kultury amfor kulistych,.. czyli pierwsze swargi na ziemiach polskich i brak tzw. domieszki stepowej / Yamnaya w próbkach z GAC

Posted on by
3

Oto nie pamiętam od kiedy polska wiki okazała się bardziej przydatna od angielskojęzycznej, jeśli chodzi o dane inne niż dotyczące słów z języka polskiego. Proszę zwrócić uwagę, na pierwsze znaki swargi, swastyki, kołowrotu, itp, odnajdywane na terenie dzisiejszej Polski…

Pamiętajcie, Mezine i Sredny Stog, Derievka, Alexandria i najstarsze R1a-M417 i pełno innych starych haplogrup w okolicy Derievka, tam, gdzie udomowiono  Ko”Ca,  KLaC’  i KL”o”S+aKa,.. a zrobili to pewno KL”o”S+o”Ja”Cy KL”o”S+oWNiCy… (Uwaga nigdzie nie skrobię dźwięku zapisywanego znakiem T!)

Zwracam uwagę, na wpis Davidskiego „Globular Amphora people starkly different from Yamnaya people”… Przeczytacie tam o braku tzw. stepowej domieszki / Yamna / Yamnaya / CHG, w próbkach z pochówków z tzw. kultury archeologicznej amfor kulistych, więc przodków dla CWC, czyli tzw. kultury sznurowej / toporów bojowych…

https://marucha.wordpress.com/2015/08/02/skarb-z-rzepedzi-czyli-brazowe-precjoza-sprzed-35-tys-lat/

UWAGA! Zwracam uwagę, że niemieccy naziści i ich przodkowie i następcy, bardzo zadbali o zindogermanizowanie Pra-Słowiańskiej kultury archeologicznej, patrz niemieckojęzyczna wiki. Nie doczekanie wasze!!! Takiego wała, jak Lechia / Słowiańszczyzna całą!!! Przeciw-słowiańscy naziści do nory!!! 🙂

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kultura_amfor_kulistych

Kultura amfor kulistych – kultura neolityczna, występowała w latach 3100–2600 p.n.e. w dorzeczu Łaby, w Polsce, Mołdawii, na Wołyniu i Podolu.

Nazwa tej kultury pochodzi od charakterystycznego dla niej typu wyrobów  ceramicznych o kulistym brzuścu. Ludność tej kultury eksploatowała krzemień pasiasty  z kopalni w Krzemionkach Opatowskich. Na terenie Polski pozostawiła po sobie  grobowce megalityczne typu skrzynkowego, datowane na połowę III tysiąclecia p.n.e.

Osadnictwo

Dotychczas odnalezione osady tej kultury charakteryzowały się małą liczbą domów o konstrukcji słupowej, zbudowanych na planie nieregularnego czworokąta. Czasami również w formie ziemianki.

Zwyczaje pogrzebowe

Groby najczęściej w formie skrzyń z kamieni, przykrytych ziemnym nasypem. Często dno grobowca oraz jego wierzchnia warstwa były brukowane. Wewnątrz znajdowano ozdoby, krzemienne narzędzia (siekierki) oraz naczynia. Wiele pochówków zawiera szczątki zwierząt, głównie bydła z obciętymi rogami.

Na naczyniach zarówno na zewnątrz jak i wewnątrz umieszczano znak swastyki  (Rębków Parcele wykopaliska w 1938 roku – dziś Rębków Borki).

W grobach znajdowano nawet sześć rodzajów garnków i naczyń glinianych, co świadczy o różnorodnej diecie ówczesnych ludów. Ludy te wierzyły w życie pozagrobowe, na co wskazuje wyposażanie zmarłych w narzędzia i naczynia (prawdopodobnie z jedzeniem).

Narzędzia

Narzędzia to przede wszystkim krzemienne siekierki i krzemienne ostrza, natomiast brak jest w znaleziskach kamiennych toporków. Garnki były wykonywane metodą doklejania uformowanych wstępnie wałków. Uszy na garnkach i naczyniach były niewielkie i służyły do zawieszania garnków na sznurkach. Brak w grobowcach naczyń które by odpowiadały dzisiejszym kubkom, przypuszczalnie dlatego, że były one wykonywane z mało trwałych materiałów np. ze skóry. Kształt szyjki garnków wskazuje na możliwość przykrywania ich właśnie skórzanymi kubkami.

Ponieważ wiadomo, że umieszczany na garnkach znak swastyki był symbolem Słońca i Dobra oznacza to, że te znaki są pierwszymi znakami pisanymi na obecnych ziemiach polskich[potrzebny przypis].

Zobacz też

Bibliografia

  • Praca zbiorowa pod redakcją naukową Joachima Śliwy, 2005, Wielka Historia Świata Tom 2 Stary i Nowy Świat od „rewolucji” neolitycznej do podbojów Aleksandra Wielkiego, Oficyna Wydawnicza Fogra, ss. 180-181, ​ISBN 83-85719-83-0​.

Linki zewnętrzne

UWAGA! https://pl.wikipedia.org/wiki/R%C4%99bk%C3%B3w

(…) W 2006 roku na łąkach wsi Rębków, zwanych Pacipiem znaleziono dobrze zachowane kości mamuta, reniferów i słonia. (…)

http://magazynarchotyszczuk.republika.pl/rebkow_parcele.pdf

Stefan Nosek, Kultura Amfor Kulistych w Polsce, Warszawa-Wrocław-Kraków 1967, str. 135-140.
8. WOJEWODZTWO WARSZAWSKIE POWIAT GARWOLIN
144. RĘBKOW-PARCELE

http://rebkow.siudalski.pl/archeologia.htm

http://www.archeologia-sandomierz.pl/?sekcja=kultura_amfor_kulistych

https://www.researchgate.net/figure/Opatowice-district-of-Radziejow-site-1-Settlement-phase-Opl-E-kultura-amfor_319880971

http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C405733%2Cokno-na-pradzieje-ziem-polskich-w-woj-slaskim.html

http://www.muzarp.poznan.pl/przemoc-i-rytual-w-neolicie-grob-zbiorowy-kultury-amfor-kulistych-w-koszycach-2/

https://wiaraprzyrodzona.wordpress.com/2015/11/07/kujawy-i-polskie-ziemie-ojczyzna-r1a-m417-i-kolebka-indo-europejczykow/

http://www.tropie.tarnow.opoka.org.pl/pol_slavs.htm

…..

https://en.wikipedia.org/wiki/Globular_Amphora_culture

The Globular Amphora Culture (GAC), German Kugelamphoren-Kultur (KAK), ca.  3400–2800 BC, is an archaeological culture, thought to be of Indo-European  origin,[1] preceding the Corded Ware culture in its central area. Somewhat to the south and west, it was bordered by the Baden culture. To the northeast was the Narva culture. It occupied much of the same area as the earlier Funnelbeaker culture.The name was coined by Gustaf Kossinna because of the characteristic pottery, globular-shaped pots with two to four handles. Czytaj dalej →

465 SKRBH 46 Pra-Słowianie, co żyli jeszcze przed Yamnaya culture,.. czyli Sredny Stog i Dereivka culture 02

Posted on by
2


http://www.vera-eisenmann.com/dereivka-photos

Oto kolejna część wiadomości o tzw. kulturze Sredny Stog, a właściwie o jej najbardziej znanym stanowisku archeologicznym zwanym Dereivka. Proszę zwrócić uwagę na strzałki, które wskazują skąd pojawili się w tym miejscu ludzie z haplogrupą R1a… Jak widać nie jest to południe… 🙂 Dodatkowo pragnę zwrócić uwagę na to, jak bardzo zawężony został obszar występowania rzek, których nazwy mają słowiański źródłosłów…

Przypominam, że to nie jest prawda, co twierdzą różni tacy jedni uprzedzeni przeciw-słowiańsko, jakoby Słowianie nie znali słów odpowiadających tzw. PIE… hm… zaraz zaraz… o co tu chodzi? Sami zobaczcie…

https://en.wiktionary.org/wiki/horse

(…)Etymology 1

From Middle English horse, hors, from Old English hors (“horse”), metathesis from Proto-Germanic hrussą(“horse”), from Proto-Indo-European ḱr̥sos (“horse”), from Proto-Indo-European*ḱers- (“to run”). (…)

Etymology 2

Unknown (…)

http://www.etymonline.com/index.php?term=horse

horse (n.) „solidungulate perissodactyl mammal of the family Equidæ and genus Equus” [Century Dictionary], Old English hors „horse,” from Proto-Germanic hursa- (source also of Old Norse hross, Old Frisian, Old Saxon hors, Middle Dutch ors, Dutch ros, Old High German hros, German Roß „horse”), of unknown origin, connected by some with PIE root kurs-, source of Latin currere „to run” (see current (adj.)).

The usual Indo-European word is represented by Old English eoh, Greek hippos, Latin equus, from PIE *ekwo- „horse” (see equine). In many other languages, as in English, this root has been lost in favor of synonyms, probably via superstitious taboo on uttering the name of an animal so important in Indo-European religion. For the Romanic words (French cheval, Spanish caballo) see cavalier (n.); for Dutch paard, German Pferd, see palfrey; for Swedish häst, Danish hest see henchman. As plural Old English had collective singular horse as well as horses, in Middle English also sometimes horsen, but horses has been the usual plural since 17c. (…)

http://www.etymonline.com/index.php?term=equine&allowed_in_frame=0

equine (adj.) 1765, from Latin equinus „of a horse, of horses; of horsehair,” from equus „horse,” from PIE root *ekwo- „horse” (source also of Greek hippos, Old Irish ech, Old English eoh, Gothic aihwa-, Sanskrit açva-, Avestan aspa-, Old Church Slavonic ehu-, all meaning „horse”).

https://en.wiktionary.org/wiki/equus#Latin

(…)Etymology

From Proto-Italic ekwos, from Proto-Indo-European h₁éḱwos (“horse”). Cognates include Ancient Greek ἵππος(híppos), Sanskrit अश्व (áśva), Persian اسب (æsb), Old Armenian էշ (ēš, “donkey”), Tocharian B yakwe, Gaulish epos. (…)

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Indo-European/h%E2%82%81%C3%A9%E1%B8%B1wos

Reconstruction:Proto-Indo-European/h₁éḱwos

Alternative reconstructions

Etymology

Usually explained as a derivation of the adjective h₁eḱus (“quick, swift”), also seen in e.g. Ancient Greek ὠκύς(ōkús), Latin ōcior (“faster”) and Sanskrit आशु (āśú, “fast, quick”) (all < PIE h₁oh₁ḱus (“swift”)). The thematic derivation would express association with a root noun *h₁eḱ- (“swiftness, celerity”), thus denoting „that which has swiftness” or „the swift one”. The adjective would have to be derived from the root by reduplication, which is unusual in PIE nominal word formation. Many linguists therefore reject it as popular etymology and suggest other sources:

  • Kulanda 2008 argues that the PIE word is borrowed from North Caucasian, since there are no known Nostratic cognates; compare Kabardian шы (šə), Abkhaz аҽы (āčə), Avar чу (ču), Karata ичва (ičʷa, “mare”), Lezgi шив (šiv, “horse”) etc. (NCED 520). This etymology has been criticized by Matasović 2012:291 who argues that the direction of borrowing is probably from PIE into North Caucasian: steppe horses were probably traded for Mesopotamian imports on the North Caucasus in the eneolithic period. The fact that we find fricatives and affricates in the Caucasian reflexes of this word indicates that the source could have been an IE dialect of the satem type.
  • Bomhard connects it to Proto-Altaic *èk‘á (“to move quickly, to rage”) with the original meaning not „the swift one” but „the spirited, violent, fiery, or wild one”, both deriving from Proto-Nostratic root *ʔekʰ- „to move quickly, to rage; to be furious, raging, violent, spirited, fiery, wild”

The original thematic form is also disputed – according to Kloekhorst (2008), the original derivation was a u-stem, to which point Anatolian reflexes which presume Proto-Anatolian u-stem h₁éḱu-, as opposed to the thematic (o-stem) derivation in all the other PIE branches. There is no known phonological development through which PIE h₁eḱwo- could yield PAnat. h₁eḱu-, and in view of the productivity of the o-stem inflection in Anatolian it is unlikely that PIE h₁eḱwo- would have yielded PAnat. h₁éḱu- through secondary developments. We therefore must conclude that the Proto-Anatolian u-stem h₁éḱu- reflects the original state of affairs and that the thematicization as visible in the non-Anatolian IE languages (which is a trivial development) must be regarded as a common innovation of them. In other words, this is one of the evidences supportive of the Indo-Hittite hypothesis. The original paradigm was probably thus h₁éḱ-u-s, h₁éḱ-u-m, h₁ḱ-u-és, from the stem h₁eḱ-u- (“swift”).

Noun

*h₁éḱwos m (non-ablauting)[4]

  1. stallion, horse

Inflection

Thematic
singular dual plural
nominative *h₁éḱwos *h₁éḱwoh₁ *h₁éḱwoes
vocative *h₁éḱwe *h₁éḱwoh₁ *h₁éḱwoes
accusative *h₁éḱwom *h₁éḱwoh₁ *h₁éḱwons
genitive *h₁éḱwosyo *? *h₁éḱwooHom
ablative *h₁éḱwead *? *h₁éḱwomos
dative *h₁éḱwoey *? *h₁éḱwomos
locative *h₁éḱwey, *h₁éḱwoy *? *h₁éḱwoysu
instrumental *h₁éḱwoh₁ *? *h₁éḱwōys

Synonyms

Descendants

  • Anatolian: *ʔeḱu-
    • Hittite:  (ANŠE.KUR.RA-us, /ekkus/) (only attested with Sumerogram)
    • Luwian:
      Cuneiform Luwian:  (ANŠE.KUR.RA-us, /aššus, azzus/)
      Hieroglyphic Luwian: EQUUSásù(wa)
    • Lycian:  (esbe)
  • Armenian:
    • Old Armenian: էշ (ēš, “donkey”)
      • Armenian: էշ (ēš)
  • Balto-Slavic:
    • Lithuanian: ašvà (“mare”)
    • Old Prussian aswinan (“mare’s milk”)
  • Celtic: *ekʷos (see there for further descendants)
  • Germanic: *ehwaz (see there for further descendants)
  • Hellenic: *íkkʷos (see there for further descendants)
  • Indo-Iranian: *Háćwas (see there for further descendants)
  • Italic: *ekwos
    • Old Latin: equos
    • Venetic: ekvon (acc.)
  • Phrygian: [script needed] (es’)
  • Thracian: [script needed] (esvas)
  • Tocharian: *yä́kwë

References

  1. ^ Ringe, Don (2006) From Proto-Indo-European to Proto-Germanic, Oxford University Press
  2. ^ Kloekhorst 2008:239
  3. ^ De Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill
  4. ^ EIEC p. 273

Czyli co… ten tzw. PIE miał na określenie KL”oS+aKa, KL”aC”y, Ko”Ca,.. kilka różnych słów, jak h₁éḱwos albo ekwo-, albo ḱr̥sos, albo kurs-,.. nie zapominajc, o h₁eḱus, czy  h₁oh₁ḱus,.. czyli  słowiańskim SoKoLe i tzw. rough breathing wymianie dźwięku tzw. PIE zapisywanego znakiem S na późniejszy zapisywany znakiem H?!! 🙂 LOL „:-)

Pisanie o tym, że te fszystkie ałtorytety nie znajo słowiańskich słów, jak te powyżej jest już straszliwie nudne, bo pisałem już o tym wiele razy…

https://skribh.wordpress.com/2015/12/01/222-kola-kouvla-kolano-gola-gouvla-gala-sola-sala-sila-ziola-ziala-zale-hala-hela-chula-czyli-dlaczego-germanskie-jezykoznawstwo-to-klamstwo-i-niedziala/

https://skribh.wordpress.com/2015/11/02/201-czy-kara-za-swiadome-gloszenie-nieprawdy-winno-byct-topienie-w-bagnie-nabijanie-na-pal-czy-stratowanie-a-potem-wlouvczenie-za-klouvsownikiem-klouvsouvjacym-w/

…ale jak widać już czas, żeby napisać o tym znów, bo ilość mondrość poświęconych temu zagadnieniu gwałtownie wzrasta, jak trujące grzyby po deszczu…

A,.. strona poświęcona Dereivce nie występuje na wikipedii w języku polskim… no bo i po co, nieprawdaż? 😦Czytaj dalej →

359 Koń, czyli „słowiański wielbłąd”,.. czyli o tym, czego poza KL”o”S+aKieM boi się Tchórzliwy Grzegorz, o „niepozytywnych faktach” i „niepozytywnych faktach językowych”, czyli… allo-allo… Bo”J to jest wasz ostatni!!!

Posted on by
85

Ktoś może pomyśleć, że okrutnie czepiam się słów… i będzie miał jak najbardziej rację… 🙂

Oto pewno ostatni pełny wpis nawiązujący do językoznawstwa upowszechniony na SKRiBH.wordpress.com… a może nie… zobaczymy…

Postanowiłem, że już nadszedł właściwy czas, by wyjaśnić coś sobie do końca, wywiązać się z danych obietnic (głowa na srebrnej tacy, itp), skończyć coś, zacząć coś… i przy tej okazji… rozerwać na strzępy całe to pyszne towarzystwo wzajemnej adoracji,.. albo przynajmniej zacząć to robić,.. także allo-allo trzymajta się czego tam możeta, bo teraz My Słowianie będziemy bili w was długo i głośno, jak konni bębniarze walili w puste bębny, przed szarżą husarskiej jazdy… Czytaj dalej →