A oto niniejszym do porównania dane, a także automatyczne tłumaczenie wstępu do artykułu widoczne w angielskiej wikipedii:
Etnonimy Polaków (ludu)[1] i Polski (ich kraju)[2] obejmują endonimy (sposób, w jaki Polacy odnoszą się do siebie i swojego kraju) oraz egzonimy (sposób, w jaki inne narody odnoszą się do Polaków i swojego kraju). Endonimy i większość egzonimów dla Polaków i Polski wywodzi się od nazwy zachodniosłowiańskiego plemienia Polan (Polanie), podczas gdy w niektórych językach egzonimy dla Polski wywodzą się od nazwy innego plemienia – Lędzian.
UWAGA! Żeby wszystko tu było jak najbardziej przejrzyste postanowiłem, że zestawienie najważniejszych danych podkreślonych na pomarańczowo, moje uwagi do nich, wnioski z tego wypływające, jak i ich podsumowanie, upowszechnię w trzeciej części tego wpisu. Tymczasem więc Andrzeju sam zastanów się co tak naprawdę jest tu grane i jaki od dawna był i jaki nadal jest cel tego wszystkiego…
A Denarius from the 11th century with the Latin name „Polonie”.
The ethnonyms for the Poles (people)[1] and Poland (their country)[2] include endonyms (the way Polish people refer to themselves and their country) and exonyms (the way other peoples refer to the Poles and their country). Endonyms and most exonyms for Poles and Poland derive from the name of the West Slavic tribe of Polans (Polanie), while in some languages the exonyms for Poland to derive from the name of another tribe – theLendians(Lędzianie).
Denar Princes Polonie z XI w. z łacińskim określeniem Polski bity przez mennicę książęcą Bolesława Chrobrego
…..
Oto do porównania rzekomo te same dane, dotyczące pochodzenia / źródłosłowu nazwy / słowa określającego obszar nad Wisłą, czyli gdzieś między Odrą a Bugiem, Tatrami i Bałtykiem…
Na pierwszy ogień idzie wersja polskojęzyczna, a następnie angielska. W obu przypadkach najważniejsze wg Mię treści i dane zaznaczyłem na pomarańczowo. Moje wnioski dotyczące różnic widocznych w tych wersjach i podsumowanie problemu zamieszczę w części następnej.
Wyjaśnię od razu, że próbowałem poprawić formatowanie wordpressa i kod z wiki, tak aby np. opisy pod obrazkami nie zlewały z treścią tekstu. Udało Mię się to zrobić, ale z resztą niestety poległem. Właściwie to sobie odpuściłem, ponieważ nie mam już siły i czasu żeby bez sensu walczyć się z tymi wiatrakami…
Wpis ten i kolejny poświęcam uwadze Andrzeja W., który zprowokował Mię dziś do jego napisania…
Edycja: 23.03.2016
Został zmieniony tytuł, ze względu na to, że aktualny lepiej odwzorowuje tematykę artykułu.
Temat wraca jak jak bumerang, w końcu nasza historia ma nie zgłębione tajemnice i można wysnuć wiele teorii powstania naszego wielkiego Rodu, dlatego przedstawiam tekst znaleziony na profilu Elżbieta Wandal ale także na innych stronach na których ten tekst został udostępniony. Pozwalam sobie także umieścić, bo dobrych artykułów nigdy za wiele! Sam pozwoliłem sobie poprawić trochę błędy językowe jakie pojawiły się w tekście.
Lechici => Lachy => Polachy => Polacy
Kim są Polacy? Czy rozwiązanie tej zagadki jest niemożliwe? Jest trudne, ale nie niemożliwe. Obecnie Polacy maja problem ze swoją tożsamością i kulturą. Nie ma co się dziwić, ponieważ zostaliśmy poddani zmianie tożsamości, a obecna nauka będąca widocznie pod czyimś „butem” nie kwapi się na udzielenie nam wyczerpujących wiadomości na ten temat. Jakie są zatem możliwości działanie przy takim stanie rzeczy? Jedyną rzeczą jaką nam pozostała to indywidualne dochodzenie do prawdy, opierając się na szczątkowej antycznej wiedzy historycznej pozostawionej, przez średniowiecznych kronikarzy, religioznawstwie i językoznawstwie słowiańskim, jak i umiejętności logicznego myślenia i powiązania znanych faktów w jedną całość.
Na podstawie faktów jak i drobnych szczegółów można w przybliżeniu zrekonstruować zarówno naszą antyczną historię jak i system wierzeń. Jest to trudne, bo zmieniono nam naszą tożsamość, naszą nazwę jak i nasze rodzime wierzenia i kulturę. Polska (Lechia – przed katolicka nazwa Polski) ma dość dobrze udokumentowaną historię przez średniowiecznych kronikarzy. Wszystkie antyczne mapy zachodnie pokazują Europe podzieloną między dwa mocarstwa. Cesarstwo Rzymskie i (białą plamę) Imperium Lechitów w którego skład wchodziły słowiańskie plemiona:
Wandali,
Wenetów,
Gotów,
Polan,
Alanów,
Sarmatów
i Scytów.
A napisali w formie dłuższych historii lub wzmianek tacy pisarze jak:
Thietmar – X wiek,
Prokosz – X w.,
Gall zwany Anonim – XII w.,
Helmold – XII w.,
Cholewa – XIII w.,
Wincent Kadłubek – XIII w.,
Boguchwał – XIII w.,
Dzierżwa – XIV w.,
Jan Długosz – XV w.,
Marcin Kromer – XVI w.,
Adam Naruszewicz – XVIII w.,
Antoni Małecki – XIX w.
i wielu innych zagranicznych kronikarzy antycznych.
Jednoznacznie twierdzą, ze LECHIA to antyczna nazwa Polski z przed chrztu w 966 r. Nazwy Polski (Lechia) używane przez obcych kronikarzy to:
perskie – Lachestan,
litewskie – Lenkija,
tureckie – Lehistan,
ormiańskie – Lehastan,
węgierskie – Lengyelország.
Polaków nazywano także wszędzie Lechitami na ziemiach które są dalekie od kultury łacińskiej czyli:
Autor: Janusz Bieszk
Ilość stron: 296
Format: 145×205 mm
Oprawa: miękka
Wydawnictwo: Bellona
ISBN: 9788311138759
Jest to pierwsza publikacja w polskiej historiografii na temat organizacji władzy i funkcjonowania Lechii, czyli starożytnej Polski, zwanej inaczej Imperium Lechitów, Scytią Europejską lub Sarmacją Europejską. Na podstawie ponad 50 kronik i materiałów źródłowych, polskich i zagranicznych, oraz 36 starych map cudzoziemskich autor opracował, po raz pierwszy, poczet słowiańskich królów lechickich w okresie od XVIII w. p.n.e. do X w. n.e. Dokonał także opisu terytorium Lechii, jej gospodarki, handlu, budownictwa miast, grodów, portów oraz żeglugi, transportu i bitych monet lechickich, a także głównych wojen i bitew, pominiętych dotąd. Powyższe odkrycia były ściśle związane z wynikami najnowszych badań genetycznych Ariów – Słowian, przeprowadzonych w laboratoriach polskich i zagranicznych w latach 2010-2013, według których my Polacy, Ariowie – Słowianie zamieszkujemy tutejsze ziemie od 10 700 lat. Potwierdziły to również ostatnie odkrycia polskich archeologów na terenie grodów, miast, osad obronnych i grobowców, wybudowanych przez naszych przodków, Ariów – Prasłowian, na terenie obecnej Polski.
Ponieważ nie mogę tego „reblogować”, to publikuję w całości bez zmian oraz gorąco polecam te wspaniałe artykuły i wiele innych, opublikowanych na stronie: https://slowianowierstwo.wordpress.com
Nazwa „Polska” może wywodzić się od „pola” lub „polus” (północny), albo „na PoLuLen” czy „PoleLnu”, zaś Lechistan od Lecha, Lędzian … lub łachy… Ale czy tylko ?
Dla Litwinów Polska to LENKIJA, a Polak to LENKUS. Przyznajmy, że kojarzy się to nam z … lnem. Niemcy i Szwedzi mówią POLEN, jak gdyby przyjeżdżali tu po … len, albo … lenno. Dla Wschodu pozostajemy albo „POLJAKI” albo po prostu LACHY, zaś LACHY mają LASZKI. Co ciekawe dla Turków pozostajemy LECHISTANEM, a dla Irańczyków (Persów) LACHISTANEM. Z kolei dla Węgrów Polska to Lengyelország, zaś Polak to Pólus. Nie lekceważmy tej „pamięci” ukrytej w językach. Być może tylko ona nam pozostaje wobec braku innych źródeł. Jak mawiał Platon, warto zaufać przodkom, tym którzy byli przed nami. Już choćby to, że nazywamy nasze morze Bałtykiem, czyli Morzem Białym (Baltis – lit. biały), zaś WOLIN i UZNAM byli braćmi, naprowadza nas na intrygujące dzieje tych ziem i ludzi.
Widać zatem, że język zachował wspomnienie o krainie, która nie nazywała się jeszcze POLSKĄ. Także w języku polskim przetrwały nazwy i imiona typu LECH, LESZEK czy LECHIA. To ciekawe, prawda?
Sam Jan Długosz, jeszcze w XV wieku, pojęć Polacy i Lechici używał zamiennie. Paweł Jasienica przypominał zaś, że jeszcze za czasów Władysława Jagiełły w Krakowie mówiło się o Wielkopolsce w stylu: „Co też ci Polacy knują?”. Widać zatem, jak długo trwały odrębności regionalne i rodowe w Rzeczpospolitej. Spytajmy więc samych siebie: Co z tą Polską? Skąd jej nazwa? Dlaczego akurat tak o sobie mówimy i myślimy…? Pewien polski szlachcic, w XV w. na portugalskiej Maderze założył osadę o nazwie Estreyo de Lacheta. Cieśnina/Zatoka Lachów? Dlaczego nie użył słowa POLSKA? Kto mu przekazał informację o lechickiej historii?
Podobno pierwszy raz nazwy POLONIA (łac.) użyto na denarze Bolesława Chrobrego. Było to określenie użyte przez księcia, knezia, kniazia. Czy już wówczas stawało się powszechne, czy też była to polityka młodej, i nowej w tej krainie, dynastii? Nie wiemy, choć to właśnie dominujący i najsilniejszy RÓD i gRÓD wywierał największy wpływ na nową formę państwa. Państwa z nowymi elitami. Elitami, które przyszły po Leszku, PO-LESKu…
Profesor Urbańczyk twierdzi, że nie było żadnych plemion typu Polanie czy Wiślanie. Z kolei profesor Jasiński ustalił, że POZNAN to ród z okolicy Nitry (wtedy Wielkie Morawy, dziś Słowacja). Czy można zatem postawić hipotezę, że, mówiący tą samą co tutejsi ludzie mową, ród POZNAN założył gród POZNAŃ ? Wiemy, że kiedyś imiona założycieli znajdowały odbicie w nazewnictwie miast i krajów. Jaki z tego wniosek? Ano taki, że słowo POLSKA wywodzić się może od słów typu „PoLechach”, „PoLeszkach”, „PoLestku”, „PoLesiu”, „PoLesku”… Z kolei łacińska Polonia kojarzy się nam z przetworzeniem słów POLEN i PANONIA. Panonia to naddunajska prowincja rzymska. Nazywano ją tak długo po upadku Rzymu. Jeszcze w XV w. Jan Długosz tak właśnie nazywa węgierskie już wówczas ziemie. To stamtąd mogli przybyć nad Wartę rodowcy Mieszka.
T.Górecki 2014
Powiedzenie „Polak,Węgier dwa bratanki…” ma więc także takie uzasadnienie. Przez wieki za integralną część Węgier uznawano… Słowację, której mowa była i jest nam bliska. To te tereny jako pierwsze na podbój wziął sobie Bolesław Chrobry.
Można także odsłuchać materiał lub przeczytać: pdfmp3
SKRiBH 