Nakaz wysiedlenia z Sosnowca z 1942 roku wystawiony na nazwisko Antonine Hedwig Gawedzki z pieczątką Pole – Polak
Zawsze pamiętajmy i zawsze powtarzajmy:
Niemiecki obóz śmierci w Auschwitz… a nie polski Oświęcim!!!
Pamiętamy kto to robił i kto jest za to naprawdę odpowiedzialny. Będziemy wszystkim bydlakom zniesławiającym Polskę, Polki i Polaków, np. tym żydokomuchom i folksdojczom z GWN… zawsze to przypominać!!!
https://pl.wikipedia.org/wiki/Polenlager
Polenlager – system 26 niemieckich obozów koncentracyjnych i miejsc pracy przymusowej dla Polaków (często z uwzględnieniem kobiet i dzieci) na Górnym Śląsku (w tym 4 na czeskim) i w Zagłębiu Dąbrowskim podczas II wojny światowej[1].
Osobne artykuły: Heim ins Reich i Wysiedlenia Polaków podczas II wojny światowej dokonane przez Niemców.
Kartka pocztowa z pieczątką Polenlagru
Bezpośrednią przyczyną powstania obozów dla Polaków na Górnym Śląsku i w Zagłębiu Dąbrowskim były trudności związane z osiedlaniem na Górnym Śląsku i w Zagłębiu Dąbrowskim Niemców przesiedlanych z Besarabii, Bukowiny i Litwy w ramach akcji Heim ins Reich[2]. Szef Głównego Urzędu Sztabowego Reichskommissar für die Festigung deutschen Volkstums SS-Obergruppenführer Ulrich Greifelt sygnalizował Heinrichowi Himmlerowi o poważnych trudnościach w zakwaterowaniu przesiedlonych Niemców, proponując dokonywanie wysiedleń Polaków z ziem wcielonych do III Rzeszy do Generalnego Gubernatorstwa.
Pałac Donnersmarcków w Siemianowicach Śląskich gdzie znajdował się Polenlager 10.
W tych okolicznościach w połowie 1942 roku Heinrich Himmler podjął decyzję odnośnie organizacji na Górnym Śląsku systemu obozów koncentracyjnych dla Polaków pod nazwą „Polenlager”. Administrację nad tymi obozami powierzono agendzie partii nazistowskiej Hauptamt Volksdeutsche Mittelstelle, która dysponowała rozbudowaną siecią obozów przesiedleńczych dla Niemców przesiedlanych w ramach akcji Heim ins Reich[3][2] pod kierownictwem Obergruppenführera SS Wernera Lorenza[4] Obozy organizowano w skonfiskowanych przez Niemców budynkach fabrycznych i prywatnych oraz publicznych rezydencjach o charakterze religijnym i świeckim. Czytaj dalej