Powstańcy wielkopolscy w Poznaniu, gloswielkopolski.pl
Emillo @Emillo: To na cześć tego powstania powinno się robić obchody państwowe, powinniśmy być dumni z powstańców wielkopolskich, powinniśmu dmuchać i chuchać na to polskie zwycieństwo. Precz z obchodami polskich klęsk!!
Gaetano @Gaetano: To powstanie zrealizowało wszystkie założone cele. Polacy z Wielkopolski pokazali, jak należy wygrywać mając racjonalne podstawy i musieli radzić sobie sami bez, jeśli można tak napisać, wsparcia miernoty i szkodnika Piłsudskiego, który – nie pierwszy zresztą raz – podkulił ogon. A ten bał się Poznaniaków. Tymczasem w polskojęzycznych łże-mediach, w mainstreamie, jak zwykle cisza w tej sprawie. Może gdzieś wspomną nieśmiało półgębkiem, ale cisza. Wszelka narracja na modłę sanacji. Bo tu każą zacierać pamięć o tym zwycięskim powstaniu, o roli ND i prawdziwego ojca polskiej państwowości, Romanie Dmowskim, w zamian czcząc rocznice narodowych beznadziejnych hekatomb i martyrologii.
27 grudnia 2018|2 komentarze|w Polska, Wydarzenia |Przez Karol Kaźmierczak
Dokładnie sto lat temu polscy mieszkańcy prowincji poznańskiej chwycili za broń by kolebka polskiej państwowości znów była częścią Polski. Czytaj dalej →
W ofitzjalnie folnych mediach nie za bardzo pisze się o wielu ważnych wydarzeniach. To fakt. Nie inaczej jest i w wypadku hm… niech będzie że „zakończenia” Powstania Warszawskiego…
Jest nowocześnie i postępowo i nie powinno mnie to dziwić, bo np. w brytyjskiej szkole można dowiedzieć się tylko o Powstaniu w Getcie Warszawskim, natomiast o Powstaniu Warszawskim cisza, no bo kogo to obchodzi…
Mnie obchodzi, chociaż od dawna uważam, że powstania muszą być dobrze przygotowane i zwycięskie, jak Powstania Wielkopolskie, Śląskie, Sejneńskie, Obrona Lwowa, itp, a „zwycięstwa moralne”,.. jak Powstanie Warszawskie,.. no cóż…
Wszystkim, którzy uważają, że klęski są dobre i że hartują wolę narodów, itd,.. no to napiszę tak, że gdyby kolejne „zwycięstwa moralne”, miały miejsca w Krakowie, Lublinie, Poznaniu, Kielcach, Częstochowie, Radomiu, Łodzi, itd, no to Polska obecnie,.. hm… ciekawe jaka by była…
Tu puszczam coś, co każdy „bohater” powinien zobaczyć. Ja tam dziękuję Mojemu Dziadkowi i Mojej Babci, że nie dali się bohatersko zabić… i dzięki temu jestem…
MIASTO 44 – oficjalny trailer [HD]
Tu cały film po polsku…
VARSOVIA 1944 / PELICULA II GUERRA MUNDIAL EN ESPAÑOL COMPLETA
Celowo nie pisałem o kilku innych rocznicach i dotarłem właśnie do takiego miejsca, że będę teraz puszczał więcej przykrych rzeczy… Myślmy, żyjmy i zwyciężajmy, bo nikt inny za nas tego nie zrobi…
SŁAWA PRZODKOM!!!
Jan Gromacki Chwała Bohaterom Narodu Polskiego! Czy Powstanie powinno wybuchnąć w mieście zamkniętym, czy nie lepiej było działać na zewnątrz ? Zniszczono wspaniałą biologiczną część narodu polskiego, po co?
Konrad Czesc i Chwala Bohaterom ! Bez ich ofiary nie byloby Wolnej Polski.
resortowe dzieci o Powstaniu wieczna cześć i chwała Bohaterskim Powstańcom a hańba współczesnej Targowicy i folksdojczom – propagandystom III RP pedagogiki wstydu przez lata przedstawiającym Powstanie Warszawskie jako głupotę krwi
ZNW Chwała bohaterom , pytanie brzmi , czy powstanie powinno wybuchnąc , ????, NIE , ci co wadali rozkaz wbrew zakazowi z Londynu , są winni wszystkich zabitych ,kim oni byli ?, poczytajcie dokumenty !.
ala wilk Dawniej w Europie Państw Narodowych polska młodzież mogła ukształtować swój charakter na wojnie. A co proponuje dziś młodym lewacka UE? Parady gejów i Woodstock? A może tanie piwo w sklepie?
Najpierw coś, o czym nie wiedziałem, czyli o tym, że Niemcy do zwalczania Powstania Warszawskiego zapędzili także i żołnierzy węgierskich, ale oni nie chcieli strzelać do Polek i Polaków i zapłacili za to swoim życiem…
Przykład Pani Anastazji, mnie chwyta za serce… Tak pamiętać przez całe życie, to poświęcenie… Mi brak słów…
Zmarła Anastazja Jankowska – Polka z Kresów, strażniczka polskich mogił w Wolicy [+VIDEO]
Dodane przez Lipinski Opublikowano: Piątek, 09 grudnia 2016 o godz. 23:11:44
W wieku 96 lat zmarła Anastazja Jankowska z Wolicy – ostatnia Polka z tej miejscowości na Kresach, która przez całe życie opiekowała się grobami swoich bliskich i sąsiadów, którzy w 1944 roku zginęli zamordowani przez banderowców.
O śmierci pani Anastazji dowiedzieli się członkowie inicjatywy Mohort Pamięci, którzy wyruszyli na Ukrainę w ubiegły weekend, wioząc świąteczne dary dla mieszkających na Kresach Polaków. Gdy przyjechali do Wolicy dowiedzieli się, że zmarła ona 3 tygodnie wcześniej.
Anastazja Jankowska, urodzona w 1920 roku, przez całe swoje życie opiekowała się założonym przez siebie cmentarzem, na którym spoczywają ofiary napadu bandrowców z UPA z 1944 roku – w tym jej mąż i sąsiedzi. Była ostatnią Polką w Wolicy i strażniczką tamtejszego cmentarza. Z narażeniem życia pochowała zamordowanego męża na tej nekropolii. Zadbała też o pochówek innych pomordowanych.
Mimo rozłąki z Ojczyzną, przez cały czas pamiętała o niej i kultywowała polskie tradycje. Dobrze pamiętała wydarzenia sprzed lat, przekazywała je młodszym pokoleniom. Była wzorem patriotki.
Podczas wrześniowej wizyty na Ukrainie odwiedzili ją członkowie akcji „Mogiłę pradziada ocal od zapomnienia”. Wcześniej regularnie przyjeżdżali do niej z darami, dotrzymując jej też towarzystwa. Pod koniec życia pani Anastazja straciła wzrok; stąd wolontariusze z Polski pomagali jej dotrzeć na cmentarz. W rozmowach mówiła, że nie wyjechała z Wolicy, bo nie mogła zostawić mogił męża i swoich sąsiadów.
– Śpieszmy się odwiedzać bohaterów na Kresach, tak szybko odchodzą… Wiele osób przysłało do nas paczki świąteczne oraz kartki z życzeniami dla pani Anastazji, niezłomnej strażniczki polskich mogił w Wolicy na Ukrainie. Rodaczka zdobyła Wasze serca pięknym wykonaniem Roty, którą pomimo podeszłego wieku i bycia jedyną Polką w swojej wsi, doskonale pamiętała.
Z Wolicy pani Anastazja nie wyjechała, bo nie mogła zostawić bez pochówku ciał męża oraz sąsiadów (w sumie 44 osób). Cmentarzowi, na którym spoczęli, poświęciła całe życie.
Przed kilkunastoma dniami i jej żywot dobiegł końca. Dziś prosimy o modlitwę i wspomnienie pani Anastazji Jankowskiej, która była dla nas wzorem do naśladowania i niezłomną bohaterką. Obiecujemy zająć się cmentarzem w Wolicy i porządkować go każdego roku – czytamy na profilu Facebookowym akcji „Mogiłę pradziada ocal od zapomnienia”.
Oddział Ignacego Drewnowskiego, walczący w Powstaniu Styczniowym / Wikimedia Commons/Autor nieznany
~Nick 2015-10-21 (21:51)
No tak, kiedys Polska byla Che Europy a teraz jest betonowa konserwa.
~Passer Domesticus 2015-10-23 (12:37) @ ^ „Nick”-w futbolu liczy się wynik. Czyli efekt. Wcale nie jest dumnym stwierdzenie, że Polakom udało się jedynie Powstanie Wielkopolskie (Luty 1919r -przejęcie 90% Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Straty 2tys. poległych). „Che” czy inny El Comandante,- zwycięstwo „nam nużna pobieda” a nie tromtadracja.
…bo to prawda, że liczy się TYLKO wynik meczu, a nie to kto sobie na treningu honorowo zwichnął kostkę… lub gorzej… Nikt nie chce oglądać kulawych kalek, tylko dumnych zwycięzców tego, czy tamtego pucharu… A co nie jest tak?
Przykre, ale prawdziwe,.. tyle że wiele osób, jeszcze woli współczuć przegranym na także własne życzenie, czcić ich (i swoje) porażki,.. niż odwrotnie jak tamci, doprowadzać do zwycięstw i radości i z nich… i z owoców, które wydały! Wg mnie jest to właśnie niszczycielski wpływ pustynnej tradycji, całe to umartwianie się, pokora, pokuta, itp, czyli propaganda dobra dla trzymania niewolników za mordy i to krótko przy ziemi… ale za pomocą wiary… w brak logiki… i jej następstw…
Na szczęście pobyt na tzw. zachodzie i obserwacja zachodniego sposobu „myślenia”, leczy dość szybko i skutecznie większość nawet tych średnio inteligentnych, z takich „polskich pobożnych życzeń”… Oby przydało się to na przyszłość…
Tymczasem… zamieszczam trzy artykuły o pokłosiu trzech różnych wydarzeń… Tyle tylko, czy naprawdę tak różnych?
A jak ktoś mnie zapyta o moje zdanie, no to powiem tak:
A jak ktoś jeszcze nie rozumie, co mam na myśli… no to zburzmy sobie jeszcze np. Kraków, żeby wszyscy także i tam, poczuli się równie honorowo obdarowani przez los… żeby było ‚bohatersko” jak w Warszawie…
SKRiBH 