Przyjrzyjmy się słowu HoMo, pochodzącym rzekomo ze starożytnej greki, czyli j. mykeńskiego/ahaiskiego, a jeszcze wcześniej z matki i ojca wszystkich języków tzw. indoeuropejskich, czyli tzw. PIE. Na jego przykładzie ponownie udowodnię, że:
– po pierwsze rdzeń SM był pierwszy przed zniekształconym rdzeniem HM, czyli dźwięk zapisywany znakiem jako „S”, był pierwszy przed niemym i niewymawianym późniejszym zniekształconym mykeńskim/ahaiskim „dźwiękiem”, zapisywanym znakiem jako „H” (w późniejszych „grekach”, znak ten zanikał, zgodnie z zasadą tzw. rough breathing)
– po drugie dźwięk zapisywany jako „S”, został również zniekształcony w językach irańskich, podobnie jak to miało miejsce w mykeńskim/ahaiskim.
[Proszę o tym pamiętać, bo to też wygląda na prawidłowość, czyli na ZASADĘ, (która pewno wymyślona została właśnie tu i teraz przez skribha), że takie zniekształcenie powstało, na podobnej zasadzie jak w tzw. mykeńskim/ahaiskim, czyli j. Proto-Słowiański PS, nałożył się na jakieś NIE (Nie Indo-Europejskie, Non Indo-European) podłoże językowe tzw. substrat lub superstrat lub adstrat! Przy okazji proszę pamiętać, że mówimy tu o rzekomo dwóch różnych rodzajach języków tzw. centum/kentum/hentum – czyli j. mykeńskim/ahaiskim/greckim i j. tzw. satem – czyli j. irańskim!!!] Czytaj dalej