34 Zapomniani męczennicy z Kresów Wschodnich

(Zniszczony przez nacjonalistów ukraińskich w 1944 r. kościół w Podkamieniu, fot. Archiwum autora)

X. Tadeusz Isakowicz-Zaleski jest jedynym znanym mi kapłanem krześcijańskim, który zasługuje na szacunek, za to co robi i nie ma dla mnie znaczenia kim jest z zawodu i kogo reprezentuje. Zdecydowałem się zacytować całość Jego artykułu, bo jest on tego wart. Mimo, że nie stoimy po tej samej stronie, biorąc pod uwagę nasz światopogląd, to całkowicie popieram Jego działania, jako Człowieka, bo on zwyczajnie po ludzku, współczuje innym istotom ludzkim, nie tylko urzędnikom watykańskim, jak on sam i stara się ocalić od zapomnienia to, co im wszystkim zrobiono. „Dziwnie” nie jest na rękę bardzo wielu, w tym innym urzędnikom instytucji, której jest członkiem, o świeckich zarządcach Generalnego Katolandu nie wspominając.

Pragnę dodać, że jestem świadomy, krzywd, jakie ludność terenów na wschód od Polski doznała, za sprawą zbrodniczego kościoła katolickiego i jego posłusznych mu wyznawców. Uważam jednak, że w niczym to nie usprawiedliwia tej straszliwej zbrodni, którą popełnili zbrodniarze z UPA, OUN itp, na Wołyniu, Podolu i w innych częściach dawnej Rzeczypospolitej. Można powiedzieć wiele rzeczy, o wybaczaniu itp, ale najpierw trzeba sobie zdać sprawę z tego, że nie dość, że NIKT NIGDY NIKOGO ZA TĘ STRASZLIWĄ ZBRODNIĘ NIE PRZEPROSIŁ, to jeszcze są tacy, co się nią szczycą i sądząc po ich słowach, chętnie by to powtórzyli…

Na pewne rzeczy zgody nie ma i nigdy nie będzie, jeśli tak sprawy polsko-ukraińskie mają wyglądać, to każdy kto w jakikolwiek sposób popiera tych morderców nie jest dla mnie człowiekiem, a jakimś wściekłym i żądnym krwi bezdusznym stworem, nie zasługującym na nic dobrego. Nie ma zamiatania niczego pod dywan, bo komuś tak wygodnie z jakichś tam jego powodów, z prostego względu, że nikt nie zasługuje na taka śmierć. Tym bardziej nikt nie ma prawa, żeby w imię jakiejś chorej poprawności politycznej, pozbawiać ofiary i ich rodziny, przyrodzonego prawa do pamięci, o ich bestialsko pomordowanych Przodkach, w większości bezbronnych i niczemu nie winnych dzieciach, kobietach i mężczyznach!!!

Jeśli ktoś uważa, że tam na Kresach nic się nie stało… to z całego serca życzę temu zakłamanemu i bezdusznemu stworowi śmierci, z rąk takich samych jak on bezdusznych stworów, do wyboru i koloru, taka jak została zadana niewinnym polskim i innym ofiarom. To samo dotyczy nie tylko pomordowanych podczas Rzezi Wołyńskiej, ale rozciąga się na każdego zamordowanego w imię zasad tej krwawej tradycji. Wierzę, że prawo karmiczne obowiązuje każdego, bez względu na jego przekonania polityczne, czy wierzenia religijne. Mam nadzieję, że wyraziłem się jasno.

http://wiadomosci.onet.pl/kraj/zapomniani-meczennicy-z-kresow-wschodnich/64wq6b

Wielki Czwartek, będący pamiątką ustanowienia Najświętszego Sakramentu i sakramentu kapłaństwa, jest w Kościele katolickim obchodzony jako święto kapłanów. Dlatego też warto dziś przypomnieć tych polskich duchownych , którzy zginęli jako męczennicy, a którzy są (głównie ze względu na „poprawność polityczną”) skazani na zapomnienie.

Jednym z obowiązków Kościoła jest pamięć o tych, którzy oddali swe życie jako męczennicy. Wyraźnie to sformułował papież Jan Paweł II w homilii wygłoszonej w 1999 r. w Bydgoszczy. Mówił on: „Nasze stulecie również zapisało wielką martyrologię. Sam w ciągu dwudziestu lat mego pontyfikatu wyniosłem do chwały ołtarzy wielkie grupy męczenników: japońskich, francuskich, wietnamskich, hiszpańskich, meksykańskich. A iluż ich było w okresie drugiej wojny światowej i w czasie panowania totalitarnego systemu komunistycznego! Cierpieli i oddawali życie w hitlerowskich czy też sowieckich obozach zagłady”. Następnie poza tekstem oficjalnym dodał od siebie znamienne słowa: „Nasz wiek, nasze stulecie ma swe szczególne martyrologium jeszcze nie w pełni spisane. Trzeba go zbadać, trzeba go stwierdzić, trzeba go spisać. Tak jak spisały martyrologia pierwsze wieki Kościoła, i to jest do dzisiaj naszą siłą, tamto świadectwo męczenników pierwszych stuleci. Proszę wszystkie Episkopaty, ażeby do tej sprawy przywiązały należytą uwagę. (…) Trzeba ażebyśmy przechodząc do trzeciego tysiąclecia spełnili obowiązek, powinność wobec tych, którzy dali wielkie świadectwo Chrystusowi w naszym stuleciu.”.

Po latach, które upłynęły od tego apelu, trzeba stwierdzić, że Kościół polski wywiązuje się z tego polecenia papieskiego niezbyt konsekwentnie. Z pewnością jego zasługą dokumentowanie prześladowań dokonywanych przez Niemców. Zaowocowało to wyniesieniem na ołtarze wielu osób, począwszy od ojca Maksymiliana, a na 108 Męczennikach Polskich skończywszy. Kontynuacją tych działań jest rozpoczęty kilka lat temu proces beatyfikacyjny kolejnej grupy, tym razem 122-osobowej. Z kolei pamięć o męczennikach, którzy zginęli na Wschodzie z rąk Sowietów, uruchomiła przygotowania do jeszcze jednej zbiorowej beatyfikacji.

Do tych grup męczenników władze kościelne nie dołączyły jednak osób, które zginęły z rąk nacjonalistów ukraińskich z UPA i SS Galizien. Czyżby krew księży zgładzonych np. w czasie Krwawej Niedzieli na Wołyniu była gorsza od krwi księży zamęczonych w obozach w Dachau i Stutthofie? Czyżby barbarzyńskie tortury stosowane przez banderowców były mniejszym męczeństwem niż tortury w katowniach Gestapo i NKWD? Czyżby katolicy mordowani w czasie ludobójstwa dokonanego z rozkazu Romana Szuchewycza, dowódcy UPA byli mniej ważni dla Kościoła niż katolicy mordowani w czasie ludobójstwa dokonanego z rozkazu Stalina i Berii czy Hitlera i Himmlera?

W tym miejscu przypomnę tylko niektóre postacie. Ks. Marian Bosak, budowniczy kościoła w Mariampolu nad Dniestrem. Kres jego aktywnemu życiu położyli banderowcy, którzy w nocy z 23 na 24 sierpnia 1941 r. uprowadzili go pod pretekstem załatwienia spraw urzędowych. Rano znaleziono jego zmasakrowane ciało. W następnych miesiącach w najróżniejszych okolicznościach zamordowano jego 160 parafian. Trwałą pamiątką po męczenniku jest obraz Matki Bożej Zwycięskiej, który przewieziony został z Mariampola do kościoła na Piasku we Wrocławiu.

W podobny sposób, często pod pretekstem wezwania do chorego, banderowcy uprowadzili i zamordowali kilkunastu innych kapłanów. Tak zginął np. karmelita Bartłomiej Czosnek z sanktuarium maryjnego w Bołszowcach. Przed zgładzeniem był torturowany, wyrwano mu język i genitalia. Dziesiątki innych kapłanów, zakonników i zakonnic zamordowano w czasie bandyckich napadów UPA na polskie wioski. Razem ze swoimi parafianami zginęli m.in.

– ks. Stanisław Dobrzański – zamordowany (przez obcięcie głowy) wraz z klerykiem Jerzym Harmatą i 1050 parafianami z wsi Ostrówki i Wola Ostrowiecka na Wołyniu, które całkowicie zniszczono 30 sierpnia 1943 r.
– ks. Karol Baran z parafii Korytnica na Wołyniu – przecięty piłą w drewnianym korycie,
– ks. Bolesław Szawłowski z parafii Poryck na Wołyniu- ciężko ranny w czasie odprawiania liturgii w „krwawą niedzielę” 11 lipca 1943 r., a następnie dobity (zginęło wówczas 3 ministrantów i 230 parafian),
– ks. Jan Kotwicki z parafii Chrynów na Wołyniu – zabity przy ołtarzu,
– ks. Józef Aleksandrowicz z Zabłocia k. Porycka – zabity podczas Mszy św. wraz z parafianami,
– ks. Hieronim Szczerbiński z parafii Wołkowyja i ks. Jerzy Cimiński z parafii Łysin – obwiązani drutem kolczastym, wrzuceni do studni i zasypani żywcem kamieniami,
– ks. Piotr Walczak z parafii Ławrów – okrutnie pobity, a następnie z dwiema innymi osobami wrzucony i zasypany żywcem w studni,
– ks. Stanisław Wilkoński, katecheta z parafii Podwołoczyska k. Skałatu – skonał po wielogodzinnych mękach, po wbiciu mu kilku gwoździ w głowę,
– ks. Błażej Czuba – spalony wraz z 36 wiernymi na plebanii w Dołhej Wojniłowskiej k. Kałusza,
– ks. Adam Drzyzga z parafii Serocko k. Skałatu – zastrzelony wraz z 50 żałobnikami w czasie prowadzenia konduktu pogrzebowego innego parafianina, także zamordowanego przez UPA,
– ks. Jan Walniczek z parafii Kociubińce k. Buczacza- zamęczony w szczególnie wyrafinowany sposób. Cytuję za bp Wincentym Urbanem: „Zdzierano skórę, rany zalewano mu atramentem. Oblewano go wrzącą wodą, celem wzmożenia bólu. Później banderowcy przywiązali go do ściany i rzucali w niego nożami. Konał przez pięć godzin.”
– karmelici bosi – o. Kamil Gleczman i br. Cypian Lasoń- zamordowani w klasztorze w Wiśniowcu na Wołyniu wraz z 500 osobami, które szukały tutaj schronienia,
– ks. Władysław Biliński z parafii Kotów k. Brzeżan – napadnięty i uduszony, gdy wracał z odpustu do swojej parafii,
– ks. dr Andrzej Kraśnicki, prefekt Seminarium Duchownego we Lwowie i proboszcz w Jazłowcu – w dniu Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny w 1943 r. skatowany w swoim domu, a następnie uprowadzony i zamordowany,
– s. Longina Trudzińska – zamordowana wraz z wychowankami Zakładu dla Sierot Wojennych w Turkowicach na Lubelszczyźnie,
– dwie siostry sercanki z klasztoru w Lubieszowie na Polesiu‑ spalone żywcem wraz z 200 mieszkańcami,
– dwie siostry służebniczki z parafii Połowce (dekanat Jazłowiec) – w styczniu 1944 r. uprowadzone i uduszone sznurami wraz z 30 Polakami.

Z kolei na parafię Ihrowica k. Tarnopola bojówki UPA napadły – uwaga! – w noc Bożego Narodzenia. Przy wigilijnych stołach porąbano siekierami wiele osób, w tym ks. Stanisława Szczepankiewicza oraz jego matkę, siostrę i brata. Innej z kolei tragedii doznał ks. płk Roman Daca, kawaler Orderu Virtuti Militari i kapelan Lwowskiego Okręgu AK. Gdy na plebanię napadli banderowcy w Nowosielcach, jego matka zdążyła go schować w skrytce pod podłogą, licząc, że jej samej nic nie zrobią. Jednak zarąbano ją siekierami, a jej krew przez szczeliny w deskach spływała na syna. Tego ostatniego uratował Ukrainiec, upośledzony umysłowo parobek wiejski, który pomimo pobicia nie tylko nie wydał duchownego, ale i pomógł mu wydostać się z owej kryjówki.

Rezuni z UPA zamordowali łącznie ponad 100 polskich duchownych oraz dziesiątki sióstr i braci zakonnych, a także kilku księży greckokatolickich, którzy sprzeciwiali się nacjonalistom i wzywali ich do opamiętania. Wielu innych zaginęło bez śladu, bądź zostało rannych. Do tej liczby dochodzą dziesiątki duchownych, zamordowanych na Kresach przez Niemców i Rosjan, często na podstawie donosów nacjonalistów ukraińskich.

Na koniec wspomnę jedynego kandydata na ołtarze, o. Ludwika Wrodarczyka, oblata, rodem z Radzionkowa koło Bytomia, pełniącego posługę duszpasterską w Okopach na Wołyniu. W czasie napadu UPA w 1943 r. udał się do kościoła, aby chronić tabernakulum. Są różne wersje jego śmierci. Według jednej wyrwano mu serce po rozcięciu klatki piersiowej, według innej przywiązano go do kloca drzewa i przecięto piłą na pół. Konał przez wiele godzinach. Dopiero niedawno pod wpływem licznych apeli Kresowian i ich potomków rozpoczął się wreszcie jego wstępny proces beatyfikacyjny. Wcześniej, bo w 2000 r. kapłan ten został pośmiertnie uhonorowany orderem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata za ratowanie Żydów w czasie okupacji okupacji niemieckiej.

Europa o tych męczennikach nie chce pamiętać. My jednak, niezależnie do swoich przekonań religijnych, nie powinniśmy o nich zapominać. Mamy im bowiem wiele do zawdzięczenia.

~Marek : Proszę księdza, gdyby w Polsce było przynajmniej 50% takich księży jak ksiądz Zalewski to dalej chodziłbym do kościoła i miałbym inny stosunek do tego kleru i kościoła. Od kościoła i wiary sami księża odpychaj ludzi poprzez ich zachłanność i ich stosunek do religii i wiernych. Taką jedną z podstawowych przesłanej po, którym przestałem w cokolwiek wierzyć, był fakt jak ksiądz zażądał 3000 złotych za pogrzeb mojej bardzo wierzącej teściowej. Jestem bardzo wdzięczny i podziwiam to, że jeszcze polski kościół posiada takich księży jak ksiądz Zalewski, Lemański,którzy maja cywilna odwagę pisać i mówić prawdę o kościele i uwarunkowaniach politycznych i ich podłożu, ale są oni w mniejszości i są gnębieni przez episkopat i hierarchię .

~Banderowcy a Kosciol : Stepan Bandera – przywódca OUN, urodził się w rodzinie proboszcza greckokatolickiego Andrija Bandery i Myrosławy z domu Głodzińskiej (córki kapłana greckokatolickiego). Roman Szuchewycz – generał i naczelny dowódca Ukraińskiej Powstańczej Armii, syn sędziego powiatowego w II Rzeczpospolitej Osypa Zynowija Szuchewycza i Romany z d. Stoćkiej – córki proboszcza greckokatolickiego z Ohladowa Andrij Melnyk – przewodniczący frakcji OUN-M; Urodził się w rodzinie greckokatolickiego organisty (diaka). Jewhen Konowalec- przewodniczący OUN, z rodziny nauczycieli, matka Polka; wierny ukraińskiego kościoła grecko-katolickiego

~Klechy a UPA : Korman pisze o udziale grekokatolickich duchownych w zbrodniach przeciwko polskiej ludności. I tak ojciec Pałahyćkyj, proboszcz cerkwi w Monasterzyskach stał na czele terrorystycznej grupy bojówek OUN-UPA, które 28 lutego 1944 roku dokonały napadu na ludność wsi Korościatyn, pow. Buczacz. Ojciec Pałahyćki brał bezpośredni udział w masowym zabójstwie, w czasie którego w więk-szości od siekier zginęło 78 osób — mężczyzn, kobiet i dzieci, a pięć osób było rannych. 20 marca 1945 r. w Koropcu złapano bojówkę terrorystów OUN-UPA w sile 350 mężczyzn, na czele której stał unicki duchowny Pałahyćkyj. Razem z nim w bojówce była jego córka i kilka zakonnic. Duchowny Romanowśkyj był współorganizatorem masowego mordu w wiosce Byczkowce, w której zabito 63 Polaków. Rąbali ich siekierami, kłuli widłami, dusili sznurami, palili żywcem. Po kilku latach niektórzy zbrodniarze nie wytrzymali stresu psychicznego i wyrzutów sumienia i popełnili samobójstwo. W skład komendy stanicy OUN we wsi Synków (Zaleszczyki, Tarnopolszczyzna) wchodził ojciec Wasyl Mandziuk, który brał udział w mordowaniu Polaków, Żydów i lojalnych Ukraińców. Jest wiele świadectw, że banderowcy mordowali Polaków w kościołach, w czasie nabożeństw. I tak 11 lipca 1943 roku w kolonii Oktawin, bojówka OUN napadła na Polaków w kościele. Po dokonaniu rzezi wewnątrz kościoła podpalono go wybuchami granatów, a uciekających wystrzelano.

~Wołyniak : Papież Jan Paweł II pomimo również bardzo się starał być poprawny politycznie. Napewno wiedział o tym co się działo na Wołyniu, ale nigdy się nawet nie zająknął o tym. Podobnie robi do tej pory episkopat. Jak się na to patrzy to przestaje się wierzyć. Co to za kościół który udaje, że nic się nie stało – chociaż zamordowano prawie 200 kapłanów,a o około 200 tys. ludzi ( głownie kobiet, dzieci i starców ) nie wspominając. „Nasi” przedstawiciele we władzach, często ograniczeni intelektualnie to oddzielna karta. Polski już nie ma. Nie ma też prawdziwego kościoła. Jest tylko hucpa i wyłudzanie pieniędzy.

~Głęboka Myśl : Rzecz w tym, że skleroza wołyńska jest w Polsce od 25 lat trendy, fajna, pożądana i ponadpartyjna… Hasłem naczelnym w stosunkach polsko – ukraińskich jest: POLACY, NIC SIĘ NIE STAŁO! Rzeźnicy wołyńscy i SS Galizien to realny fakt, którego polscy politycy i media nie chcą uznać, a Ukraińcy dzięki temu nawet nie muszą zajmować sobie głowy tym problemem. On dla nich nie istnieje, nie jest powodem do wstydu i hańby, jest częścią mitu twórców niepodległej Ukrainy. Rzezie dokonane ze szczególnym okrucieństwem na kobietach, dzieciach i starcach nazywają działaniami wojennymi. Onet to publikuje. Zagraniczny Grzesio nie widzi problemu, Radzio DamyRadę rozliczyć kilometrówkę też nie widział, a mesjasz Jarosław prorokiem Antonim wieszczony to nawet gromko wołał ze swoim kolesiem Tiahnybokiem sława Ukrainu, gierojam sława… Zidiocenie klasy politycznej i mediów w tym względzie nie ma granic i jest po prostu porażające… Szacunkowa liczba ofiar to minimum 100 do 200 tysięcy bestialsko pomordowanych. Ta kaźń nie przeszkadza polskiemu sejmowi, senatowi, prezydentowi bo wołyński alzheimer jest w urzędowej i medialnej modzie.

valadon.z do ~Głęboka Myśl: jednostka chorobowa polskich polityków trafnie zdiagnozowana dodałabym diaboliczny alzheimer. Interesujące jest to , kiedy do rządzącej dotrze , że to polityka nie tyle racjonalna z pkt widzenia naszych polskich interesów , lecz wręcz irracjonalna . Głuchota i ślepota polityków na odradzająca się na Ukrainie ideologię to nic innego, jak tolerowanie odradzającego się nacjonalizmu i faszyzmu u naszego wschodniego sąsiada. Jeżeli sąsiad twierdzi ,że widzi potrzebę odbudowy etosu , jeżeli w parlamencie ukraińskim zasiada syn kata Polaków – Szuchewycz ? Jeżeli ustanawia się Dzień Obrońcy Ukrainy na 14 pażdziernika , czyli dzień powstania UPA , jeżeli otwarcie mówi się o roszczeniach terytorialnych w stosunku do naszego kraju ,to o cym to świadczy ? O pokojowych zamiarach ? O miłości do nas , Polaków ?

klekotek do ~Głęboka Myśl: Co począć – takie dostają polecenia z amerykańskiej ambasady, byle tylko Moskalom na nosie zagrać…
Nie dalej jak pozawczoraj, no, może dzień wcześniej, usłyszałem rano w Trójce, że marszałek Senatu, Borusewicz, oznajmił, że nie podpisze się pod proponowanym przez rosyjską Dumę wspólnymm potępieniem szerzącego się na Ukrainie kultu UPA, bo to byłoby „wpisywanie się w rosyjską propagandę”. Znaczy 120 tysięcy naszych rodaków zaszlachtowanych bestialsko przez banderowską dzicz to oj tam, oj tam – byle tylko się nie wpisać w rosyjską propagandę. Panie Borusewicz – ZAPA MIĘTAŁEM I BĘDĘ PAMIĘTAŁ PRZY WYBORACH! Mam nadzieję, że nie ja jeden.

~mal. : O wszystkich ofiarach banderowców dla jakiejś niewytłumaczalnej probanderowskiej histerii najlepiej byłoby zapomnieć. Niestety nie uda się wymazać z naszej pamięci tych męczenników zamordowanych w okrutny sposób prze upainców. Pomimo jawnego wspierania upainy przez rządzących obecnie w Polsce politykierów. Prezydent Komorowski wyasygnował DLA UKRAINY 300 MILIONÓW złotych, rząd kolejne 20, MON 320 ton sprzętu, do tego rewers gazu za darmoszkę, zaproszenie dzieci z Ukrainy na kolonię, oczywiście na koszt Polskiego podatnika, a Polskie dzieci głodują, podobnie jak przyjęcie rannych z Ukrainy, następnie ich rekonwalescencja w naszym kraju, a Polacy w wielomiesięcznych kolejkach, PIĘTNAŚCIE TYSIĘCY Ukraińskich studentów studiuje w Polsce na NASZ KOSZT, a dla Polskich studentów brak miejsca w akademikach… zaś rząd Ukrainy CAŁY CZAS blokuje import naszego mięsa, zapewne w podziękowaniu. Toleruje się występki ukraińców pod upowską flagą na terenie RP, toleruje się roszczenia wysuwane przez niektórych puczystów z Ukrainy a dotyczących wschodnich województw obecnej Polski, toleruje się pomniki UPA na terenie Polski, DEMONTUJĄC pomniki OFIAR UPA. Dowiadujemy się ze zamiast „smętnych”, na pl. Wileńskim w Warszawie stoi obelisk ku czci ukraińskich faszystów! Nie mówi się o zbrodniach ludobójstwa jakiego dokonali Ukraińcy na Polakach na Wołyniu, bo to temat tabu, jak za komuny Katyń, ba… nawet Mord Wołyński nasi posłowie nie nazywali ludobójstwem. Komentarz w tej treści – od razu wściekły atak i inwektywy i podejrzenia o zdradę, profesorowie, pisarze, redaktorzy… wypowiadają się publicznie w TV i… wybielają Banderę! A JEDEN który przypomniało z zbrodniach Ukraińców na Polakach- profesor Paź, został zawieszony w swoich obowiązkach, dyskusję z rosyjskim ambasadorem na Uniwersytecie Jagiellońskim odwołano bo… “naruszyło by to porządek publiczny”, i to ma być ta “wolność słowa”?
Nasze media szczekające JEDNYM GŁOSEM w temacie Ukrainy, nie dopuszczające do głosu osoby, mające inne zdanie na temat Donbasu (dlaczego nie zaprasza się do studia uchodźców z Donbasu będących w Polsce, a którzy maja NAJLEPSZĄ wiedzę w tym temacie?), tylko rusofobów i piewców Bandery i UPA?

~cichosza : Pomagajmy za to banderowcom…