948 Partia Interesów Syjonistycznych atakuje Wojciecha Sumlińskiego i jego książkę „Powrót do Jedwabnego”!

Wojciech Sumliński / autor: wikipedia

Oczom nie wierzę
No i dowiedzieliśmy się z tej „poważnej” recenzji, że WS to chciwy cwaniaczek z lubością sięgający po cudze treści, pragnący podburzyć czytelnika przeciw dobremu narodowi wybranemu. No zwykły rzeźnik!

Mnemoniuk
Od kiedy to publikowanie prawdy zamiast kłamstw jest „podburzaniem opinii publicznej”? Pisowskie środowisko zaprzedane żydostwu wystawia tu pismaka, który już niedawno dał popis godny wyborczej.

MOLAS
robi się gęsto. po pierwsze należy żydom 477 amerykańskim, z których ŻADEN nie jest potomkiem Ostjuden, przypomnieć, że żydzi są Polsce winni biliony USD za długi oszustów żydowskich z kahałów

Witold
Atak na książkę ze strony rzekomo prawicowego portalu, obnaża prawdziwe intencje PIS w kwestii ustawy 447.

polak_mały
„a kwestią dyskusyjną jest jedynie skala obecności Polaków.” – to wystarcza by rozpoznać o czym będzie dalej. Mi wystarczy tych wynurzen z GW.

kerson
Maciejewski tekst pisze z wielką pewnością, ale gdy tylko porusza szantaż żydowski w postaci 447 od razu pojawiają się „rzekome” wypłaty, ustawa 447 ma „rzekomo wiązać Polskę”. Pompea nie słyszał?

artynaŻurawska
Tak, tak, najlepiej siedzieć jak mysz pod miotłą, jak szef MSZ Ciaputowicz, i pozwalać kolejnym żydowskim politykom pluć na Polskę. No i potulnie finansować „badania nad polskim antysemityzmem”

czytelnik
To wazna ksiazka bo otwiera oczy ludzi na problem klamstwa Jedwabnego. Autor artykulu zapomnial opisac znakomitej analizy prawnej Ordo Iuris, odnoszacej sie do oczerniania Polski. Ksiazka PRZYDATNA!

Pawelec
A ostatnia blokada Schudricha ekshumacji ciał leżących w leju po bombie o czym niby świadczy? Boi się, że znajdą się w nich kule pasujące do łusek tych z Jedwabnego?

Ursa Furiosa
Kto obawia się prawdy. Jesteśmy oskarżani więc mamy prawo żądać zbadania co nią jest. Prawda wyzwala i przecina spekulacje.

Mietek
Moze tak redaktorze napisac recenzje ksiazki grossa tego anypolaka i ile jest tam Science fiction a ile prawdy ?

jacek
jestes typowym szabesgojem szalom

MartynaŻurawska
Maciejewski :”Pamiętajmy jednak, że dzisiaj poważna nauka jednoznacznie obwinia Niemców za zbrodnię” ?!? Ja chyba śnię, przecież sam IPN oficjalnie oskarżył Polaków o wyłączne sprawstwo tej zbrodni !

Jan
Wstyd p. Maciejewski, wstyd za pana antypolonizm.

Pawel
Wielki szacunek dla Pana Sumlinskiego. Przestańcie pluć na odważnego PATRIOTĘ. Do pięt mu Pan nie sięga, redaktorze.

o jo joj
Jakubowe wywody są pisane chyba na zamówienie jakiejś gminy. ONI walą w nas toporami a Jakubek proponuje nam użycia precyzji chirurgicznej. Mycka uciska mu główkę i z tond te głupie bajdurzenie.

wartościowygini@gini
Panie Maciejewski dla mnie pan jest niewiarygodny, wiec gdy juz przeczytam ksiazke , sama ocenie .

https://wpolityce.pl/polityka/475317-po-lekturze-ksiazki-sumlinskiego-o-jedwabnem-watpliwosci

Po lekturze książki Sumlińskiego o Jedwabnem. W tym temacie potrzebujemy precyzji chirurga

opublikowano: 29 listopada

Ani dzielność Wojciecha Sumlińskiego w zmaganiach z oficerami WSI, ani jego zasługi w uzupełnianiu biografii Donalda Tuska czy Bronisława Komorowskiego nie powinny przekładać się na ocenę trudnej i ważnej książki „Powrót do Jedwabnego”. Książka nie jest wolna od niebezpiecznych dla Polski uproszczeń i żadne emocje mitologizujące najnowszą publikację dziennikarza tego nie przesłonią.

Ale najpierw o mocnych stronach książki

Autorzy przede wszystkim podjęli się trudnego tematu i sformułowali postulaty niepoprawne politycznie. Osądzać Polaków na podstawie niepełnego śledztwa wokół jedwabieńskiej zbrodni jest wobec naszego kraju głęboko niesprawiedliwe, a na kartach „Powrotu do Jedwabnego” czytamy także o mocnych przesłankach do tego, że wykonawcami zbrodni byli jednak Niemcy. Tym lepiej, że autorzy przypomnieli żałosne i bezkrytyczne kajanie się prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego za zbrodnie, co do których kształtu nie mamy pewności. Jeszcze lepiej, że po raz kolejny napiętnowany został Jan Tomasz Gross, który ze swobodą pisarza „political fiction” uchodzi na Zachodzie za znawcę prawdy objawionej. Pamiętajmy jednak, że dzisiaj poważna nauka jednoznacznie obwinia Niemców za zbrodnię, a kwestią dyskusyjną jest jedynie skala obecności Polaków.

W książce czytamy także o przebiegu zakłamanego jedwabieńskiego śledztwa prowadzonego przez komunistycznych prokuratorów w czasach PRL. Sumliński i Budzyński (dr Ewa Kurek włącza się w innej części książki) skrupulatnie opisują jak grupa łomżyńskich UBeków (tak, tak, wielu było żydowskiego pochodzenia, ale ich ofiary także) zajmowała się przejmowaniem majątków m.in. z Jedwabnego na podstawie sfałszowanych dokumentów (reprywatyzacja w Warszawie wyglądała w kilku aspektach podobnie, włącznie z oświadczeniami zmarłych właścicieli). Autorzy odsłaniają też klimat śledztwa z 2001 roku i twierdzą, że dochodziło w nim do poważnych nadużyć. I te fragmenty robią wrażenie.

Niezbyt poważne, ale też niezbyt szkodliwe

Sumliński słynie z literackiej formy swoich prac. Wielokrotnie czyniono mu z tego powodu zarzuty, włącznie ze splagiatowaniem, czy inaczej: powtórzeniem powieściowych opisów z Alistaira Macleana czy innych amerykańskich twórców. Tu o tyle można wziąć Sumlińskiego w obronę, że jego wstawki literackie są pozamerytoryczną częścią książek, są fabularyzacją i nie mają wpływu na cytaty, przywołane dokumenty, nazwiska, nazwy miejsc i daty. Nie jest przecież ważne, że jeden z autorów poszedł na Cmentarz Powązkowski, a tam:

Listopadowe niebo było piękne i błękitne. Opadłe z liści drzewa i świecące słońce dziwnie współgrały z jednym z tych niezwykłych miejsc, w których teraz się znajdowałem, a których większość ludzi zazwyczaj unika, nie chcąc przyjąć do wiadomości, że mogą zapomnieć o śmierci, ale bez wzajemności, bo ta o nich nie zapomni na pewno.

I tak dalej, i tak dalej. Autor brzmi trochę śmiesznie, gdy pisze, że czeka ich długa podróż, a chodzi o jazdę samochodem z Lublina do Torunia. Ich sprawa – książkę trzeba wydłużyć, bo pozycja poniżej 200 stron będzie musiała być drastycznie tańsza. A ważne jest to, że sama merytoryczna esencja książki: opis zbrodni w Jedwabnem, Grossowej wersji wydarzeń, refleksje o śledztwie i o współczesnej amerykańskiej ustawie 447 to pewnie niewiele więcej niż 60 stron (na 300!)

Pytania i wątpliwości

„Powrót do Jedwabnego” z innej perspektywy opisuje pierwsze dwa lata niemieckiej okupacji. Opisywanie martyrologii narodów – Żydów czy Polaków – powinno być wolne od przesady i uproszczeń, bo nie tylko szkodzi prawdzie historycznej, ale może też obrazić ofiary. Tymczasem autorzy kilkukrotnie twierdzą, że na początku okupacji Żydzi czuli się świetnie i mieli status o wiele lepszy niż Polacy. Przywołując jakiś incydent, że Polak założył opaskę z Gwiazdą Dawida, by uniknąć aresztowania przez Niemców czy kilka wpisów w dziennikach, że współpraca między władzami getta układa się dobrze, nie świadczą o tym, że Żydzi pod niemieckim butem mieli swoje Eldorado – a tak twierdzi Ewa Kurek (!!!). Jej zdaniem (s. 250) wznosząc getto, Żydzi budowali:

wyczekiwane miejsce do życia, z dobrze rozwiniętą administracją, służbą porządkową, policją, władzą wykonawczą w osobie burmistrza i Judenratów, politykę wewnętrzną. Finansowali swoją enklawę – swoją autonomię.

Przypomnijmy że ta rzekoma autonomia polegała na wyrzuceniu setek tysięcy Żydów z ich domów, pozbawienie własności, przesiedlenie, zakaz podróżowania, zamknięcie w murach gett – czy tak zdaniem Ewy Kurek wygląda „wyczekiwane miejsce do życia”? Wyrwanie z kontekstu historycznego paru entuzjastycznych wpisów kilku żydowskich polityków i wplecenie tego w opowieść o Żydach przez setki lat nielojalnych wobec Polski to, niestety, teza nieprawdziwa i zmierzająca do umniejszenia martyrologii Żydów. Kto jak kto, ale Polacy powinni to zrozumieć i być na to wyczuleni.

Historycy nie muszą komentować

Zapewne książka zasługuje na więcej niż publicystyczną recenzję. Sami autorzy jednak tego nie ułatwiają sypiąc co prawda faktami i cytatami ze źródeł, ale nie podając skąd dane wspomnienia czy dokumenty pochodzą. Nawet jeśli autorzy nie chcieli dać przypisów, to niech by opublikowali chociaż bibliografię. Kilkukrotnie twierdzą, że przekopali całe tomy dokumentów, a jednak żadnej sygnatury nie podają – a że wiele z tych faktów podał wcześniej prof. Marek Jan Chodakiewicz w książce z 2012: „Mord w Jedwabnem 10 lipca 1941: prolog, przebieg, pokłosie”, o czym autorzy milczą, to niestety nie zwiększa to ich wiarygodności.

CZYTAJ WIĘCEJ:

Książka profesora Chodakiewicza – pierwsze naukowe studium o zbrodni w Jedwabnem

To warto podkreślić: książka nie jest tak odkrywcza jak sugeruje jej promocja i medialny szum. Sumliński sam przyznaje, że czerpie wiele z książki Normana Finkelsteina „Przedsiębiorstwo Holokaust”, ale tylko czytelnik Finkelsteina się dowie jak wiele czerpie! A więc „Powrót do Jedwabnego” to w dużej mierze mieszanka faktów podanych przez Chodakiewicza, Finkelsteina i wypowiedzi ludzi, którzy rysują położenie Polski w myśl tezy Grzegorza Brauna o Polsce „pod żydowskim nadzorem powierniczym”.

CZYTAJ TAKŻE:

Premiera książki Sumlińskiego z karierami politycznymi w tle

I ta formuła książki, bez aparatu choćby zbliżonego do warsztatu historyka, frywolność w rzucaniu tez na podstawie cytatów z kilku postaci i twierdzenie, że niedługo przestanie istnieć Polska jaką znamy – zwolni historyków z konieczności odnoszenia się do tej pozycji.

Potrzeba chirurga a nie rzeźnika

Niestety trudno się oprzeć wrażeniu, że podburzenie opinii publicznej w Polsce przeciwko środowiskom żydowskim będzie jednym z efektów publikacji. Oto przykład. Mimo histerii w narracji narodowców akurat From the Depths Foundation Jonny’ego Danielsa to prężne środowisko, które wspiera nagłaśnianie polskiego bohaterstwa w ratowaniu Żydów w czasie II wojny światowej. Dla Ewy Kurek krytyczna wypowiedź Jonny’ego Danielsa wobec ekshumacji w Jedwabnem była „przerażająca” (s. 216). Budzyński skomentował:

Zupełnie jak jakiś namiestnik. Szokujące że po takich wypowiedziach i generalnie po tym wszystkim, co wygaduje, w dalszym ciągu tolerowany jest na terytorium RP. Daniels przekracza wszelkie granice (…).

Jako że Jonny Daniels zajmuje się upamiętnieniem Polaków ratujących Żydów, jest atakowany przez izraelskich publicystów, a dodatkowo wozi po świecie ocalałego z Holokaustu Edwarda Mosberga, który broni Polaków i gromkim głosem przypomina w przemówieniach, że „obozy były niemieckie”. Organizatorzy promocji książki Sumlińskiego w poniedziałkowych spotkaniach przywoływali słowa Mosberga jako pozytywny przykład, a na kartach publikacji atakuje się człowieka, który Mosbergowi dał głos słyszalny w najdalszych zakątkach świata. Gdzie tu logika? A może właśnie jest logika…

Autorzy piszą, że jedynie „łączą kropeczki”. Nie piszą jednak jak zbrodnia w Jedwabnem ma być w prostej linii praprzyczyną rzekomych wypłat gigantycznych kwot dla żydowskich organizacji. Cytatów z ustawy 447, która rzekomo ma wiązać Polskę i nakazywać jej miliardowe odszkodowania nie ma, jest za to szafowanie mitem jakoby ustawa 447 była katowskim toporem już dzierżonym w rękach amerykańskich katów, co może i dobrze się sprzeda, dużo komentarzy wywoła a może nawet okrzyków i rozdzierania koszul, ale do prawdy o Jedwabnem nas nie przybliży. Wręcz odwrotnie. I jeszcze ta okładka – Polska klęcząca (wiadomo przed kim, te aluzje są niezbyt wysublimowane) z plikiem banknotów. Tani chwyt…

Chcemy czy nie chcemy, ale w sprawie pamięci o Holokauście oraz Polakach ratujących Żydów trzeba delikatności i precyzji chirurga a nie siepania rozemocjonowanego rzeźnika. Wezwania do najazdu z łopatami na Jedwabne w niczym się Polsce nie przysłużą.

autor: Jakub Maciejewski

dor
Jakub Maciejewski /czy jak on tam się naprawdę nazywa/ zrobił to co mu kazano, Pytanie tylko kto mu kazał???

Q
Wszystko wyjasni ekshumacia czego sie boja . Ten temat dawno powinien byc zamkniety. Jezeli sie ni zgadzaja to jest cos na rzeczy i koniec na ten temat redaktorku

macior
Z niecierpliwością czekam na książkę pt. „Niebezpieczne związki Jarosława Kaczyńskiego”

precz z
Majewski musiał tak skrobnąć aby przypodobać się sekcie habat, to tchórz , napisałby pochleb żydostwo wpostaci PIS nie dałoby kasy Karnowskim .J ezus powiedział plemię żmijowe a jest Bogiem więc ….

łowca komunistów
Już myślałem że po ostatnim paszkwilu rodem z „trybuny Ludu” , więcej pańskich wypocin tutaj nie przeczytam. Jednak Wpolityce wyraźnie się zmienia.

Królestwo Polskie
Tu jest Polska a nie Rzeczpospolita Wielu Narodów! Maciejewski wracaj do wielokulturowego GazPola i Sakiewicza. Oni lubią politykę jagiellońską i wielonarodową Rzeczpospolitą zamiast etnicznej Polski

obiektywnie
Właśnie taka książka, w tak przystępnej formie skierowana do mas jest tym, czego było potrzeba. Atak na książkę Sumlińskiego ukazuje jak propagandyści PiS panicznie boją się prawdy o Jedwabnem.

andrzejek
W zalewie antypolskiej paplaniny środowisk wrogich Państwu i naszemu Narodowi, książka, którą zjechał Pan równo Szanowny, wyważony publicysto jest impulsem do dyskusji nad faktami nie tezami.

prawica
Panie Maciejewski krótka piłka: czy PiS jest za wznowieniem ekshumacji w Jedwabnem? Czy Pan jest za wznowieniem ekshumacji? Ekshumacja wszystko wyjaśniłaby kto kłamie, a kto mówi prawdę.

a nazwisko tego ciula
Maciejewski to na pewno prawdziwe? Bo ze zdjęcia to wyjątkowo charakterystyczne rysy twarzy

Szalom
Widzę wpolityce.pl ze Was stać na wypłatę biliona złotych odszkodowań, no mnie niestety nie stać. Serio?, to niech ktoś napisze lepsza książkę a nie marudzi … Jakoś nikt podobnej nie napisał, czemu?

…..

Jeden z mówców na wiecu Konfederacji i Sumlińskiego / autor: Jakub Maciejewski

Tryglaw@Tryglaw
Panie J.M. tak skrajnie propagandowego artykułu miałem nadzieję nie przeczytać , ale niestety stało się. Teraz mogę spokojnie powiedzieć , nie wierzy Pan w to co piszą autorzy i to trzeba było napisać żeby być wiarygodnym. Ale to co Pan napisał jednoznacznie stawia Pana w moich oczach jako osobę NIEWIARYGODNĄ. Nigdy już Panu nie uwierzę.

Łukasz
co pan tu pisze !!?? Toż to manipulacja i bezszczelne porównania do Giertycha . Artykuł żałosny . To co zrobiono z Sumlinskim przy promocji tej książki powinno otworzyć oczy wielu Polakom

prawicowiec
Atakując Konfederację ten portal coraz bardziej przypomina GazWyb. Obrzucając błotem Konfederację nic nie osiągnięcie propagandyści udający dziennikarzy. Konfederacja to jedyna polska siła w Sejmie.

Maćko z Bogdanem
Bardzo celny strzał w oba kolana Portaliku. No pięknie Braciszkowie.

rr
Obrzydliwy artytkul. Pracuj tak dalej autorze. Blizniacy to docenia i zapewnia dalszy dostep do koryta .. tfu ..

jamik
Płaczę olejem i przecieram oczy rolkami ręczników papierowych. Stajecie się nową GW. Gratuluję, naprawdę.

gini@gini
Panie Maciejewski , czy to normalne, ze Polacy nie moga sie spotkac w jakiejs sali na promocji ksiazki? Uwaza pan za normalne, ze interweniuje gmina zydowska by nie mogli sie spotkac? Porownaniem probuje pan osmieszyc , ale nie udalo sie ma pan pecha.

kerolic
Jak tu przywalić Sumlińskiemu?Ano po staremu, prawicowo-gazetowybiórczo…Czy wy się różnicie od wszechwiedzącej GW, przekaz trochę inny ale też tak skończycie…

Maćko z Bogdanem
Bardzo celny strzał w oba kolana Portaliku. No pięknie Braciszkowie.

https://wpolityce.pl/polityka/474634-premiera-ksiazki-sumlinskiego-z-karierami-politycznymi-w-tle

Przy okazji książki Sumlińskiego powstaje nowa „Liga Polskich Rodzin”. Tylko kto będzie nowym Giertychem?

opublikowano: 25 listopada

Trudno się oprzeć wrażeniu, że projekt z 2001 roku pt. „Liga Polskich Rodzin” znajduje swoje nowe zastosowanie. Tak jak wtedy, tak i dziś wokół historycznych lub reportażowych książek, wokół tematyki polsko-żydowskiej, na wiecach i zgromadzeniach, tworzy się atmosferę wykluczenia pewnych grup Polaków, żeby zmobilizować ich do popierania konkretnej grupy politycznej. Blisko dwie dekady temu przy okazji rozmów o książkach Jerzego Roberta Nowaka, Stanisława Krajskiego i Andrzeja Leszka Szcześniaka zbierali się ludzie zatroskani o Polskę – dopiero po latach okazało się, że ich lider potrafi jednym susem przeskoczyć z roli konserwatywnego narodowca do liberała sympatyzującego ze spadkobiercami Okrągłego Stołu.

W warszawskim parku

Już na dwa kwadranse przed zapowiadaną premierą książki Wojciecha Sumlińskiego „Powrót do Jedwabnego” przed Klubem Park w Warszawie zgromadziło się kilkaset (300? 400?, było ciemno, trudno rozeznać) osób, chętnych wysłuchać autora nowego thrillera politycznego. Dziennikarz kilkukrotnie zmieniał miejsce prezentacji, gdyż – jak twierdzi – w ostatniej chwili odmawiano mu wstępu do kolejnych lokali. Tak się miało stać i tym razem – Klub Park był zamknięty, a na specjalnej scenie, w świetle reflektorów, przy profesjonalnych głośnikach i przed zgromadzonymi słuchaczami stał Wojciech Sumliński i organizatorzy spotkania. Po drugiej stronie przy stoliku grupa pań zbierała podpisy przeciwko ustawie 447, a z innej strony z samochodu sprzedawano książki, do których stała kilkudziesięcioosobowa kolejka.

Niesubtelne aluzje

O samej książce było niewiele – „Musimy się zjednoczyć” – wołał jeden z mówców. „Jak pokazuje Ewa Kurek i jak pisał Feliks Koneczny tylko nasza cywilizacja opiera się na prawdzie” – padało ze sceny, choć zaprawdę nie tak parcianie opisywał te niuanse Feliks Koneczny. I tematyka polsko-żydowska pojawiała się dalej, choć w różnych odcieniach. „Nikt nie ma prawa sięgać po mienie bezspadkowe, bo to jest bezprawie” – nawiązywano, niezbyt konsekwentnym językiem, do zapisów w amerykańskiej ustawie 447, która w interpretacji Konfederacji miałaby służyć do przekazania organizacjom żydowskim miliardów dolarów z polskiego budżetu. „Chcemy prawdy, o Jedwabnem” – skandowali zebrani. „Nie ma w Polsce antysemityzmu!” – krzyczał ktoś inny ze sceny. Ludzie drwili sobie z określenia „starsi bracia w wierze”, a jeden z prawicowych publicystów niszowego portalu wykładał: „starsi bracia – to określenie nie musi być pozytywne. Starszym bratem był Kain!”. Przekaz był jednoznaczny – oto nie jesteśmy gospodarzami we własnym kraju, skoro w kilku miejscach odmówiono zorganizowania dyskusji o książce redaktora Sumlińskiego. „Judeopolonia!” – komentował ktoś przy mikrofonie, co zresztą nasuwa ponowne skojarzenie z Ligą Polskich Rodzin, bo jeden z jej sympatyków, historyk Andrzej Leszek Szcześniak, właśnie tak zatytułował jedną ze swoich książek.

Sumliński już poprosił o rozejście się i spotkanie w kolejnym miejscu (na Foksal), ale przez tłum przebiegł nowoprzybyły, sprawnie przeskakując przez barierkę, Grzegorz Braun, witany z entuzjazmem przez zgromadzonych. Kilka lakonicznych słów, zapowiedź wsparcia od Roberta Winnickiego, wreszcie „odśpiewajmy hymn narodowy”, którym okazała się „Rota” – także śpiewana w salkach parafialnych w pierwszych latach Ligi Polskich Rodzin, jako oficjalny hymn (choć podmieniony w 1926 roku przez masonów, na „Mazurek Dąbrowskiego”). Gdy po słowach „aż się rozpadnie w proch i pył krzyżacka zawierucha” zgromadzeni zakończyli pieśń, Grzegorz Braun skomentował ironicznie: „Ale czy to na pewno krzyżacka zawierucha?”. Tłum odpowiedział uśmiechami zrozumienia.

Czytelnicy, słuchacze, dyskusje, śpiewanie pieśni patriotycznych i przemówienia – to tylko sama dobra aktywność obywatelska. Zbyt jednak podobna do projektu Romana Giertycha sprzed 20 lat, by się nie obawiać, że zostanie wykorzystana przez wtajemniczonych cyników.

autor: Jakub Maciejewski

https://wpolityce.pl/autorzy/837-jakub-maciejewski