193 SL”oWiaN’SKie ZNaKi oDDzieLa+ja”Ce, CzyLi SL”oW+iaN’SKi Z’+Ro”D+L”o SL”oW TZW. HLe(c)H(K)ieHo Dia+C/KRiT+iC/K+o”S

Z”+Ro”D+L”o ZeRKa Nie Na oS’+RoDu… a Na Co..? jeS'(T)+(i)Li Nie Na To, To SPo+ZieRa Na NiCe”, czy NiC+oS’C’/T’?!!

„Zażółć gęślą jaźń”

ZaZ”o”L”C’ Ge”S’La” jaZ’N’

Ten wpis powstał min. z z powodu konieczności ujednolicenia zapisu dźwięków, tak aby KAŻDY/KaZ”Dy mógł go stosować do PORÓWNYWANIA/ Po+Ro”WNy+WaNia RDzeNi SL”o’W, w różnych językach, a szczególnie w językach Od-Przed-Słowiańskich/ oD+PRzeD+SLoWia+N’SKi(c)H.

Oto moja propozycja zapisu dźwięków jak i częściowo nazewnictwa, dot. zwłaszcza języka słowiańskiego (choć nie tylko). Poniższy opis dźwięków dokonany został za pomocą zwyczajnych znaków tzw. graficznych, czyli tzw. liter tzw. abecadła tzw. łacińskiego, bez użycia polskich znaków odróżniających / tzw. diakrytycznych.

A=a, Ą = a”; B=B; C=C, Ć=C’, CZ=Cz/C”; D=D, DZ=Dz, DŹ=Dz‚, DŻ=Dz”; E=e, Ę=e”; F=F, G=G, H/CH=H/(c)H, I=i, J=j, K=K, L=L, Ł=L”, M=M, N=N, O=o, Ó=o”, P=P, R=R, RZ=Rz/R”, S=S, Ś=S’, SZ=Sz/S”, T=T, U=u/V=v***, Y=y, Z=Z, Ź=Z’, Ż=Z”

Dodatkowo:

a:=aa, e:=ee, i:=ii, o:=oo, o”:/u:/v:=o”o”/uu/vv***, y:=yy

Gdzie:

*F=(PF, PH); Q=(Ko”/u/v); X=(KS)

**H/CH= w zależności, czy dźwięk (c)H pochodzi od innego innego dźwięku+dźwięk krtaniowy, tzw. laryngał, czy dźwięk H pochodzi od dźwięku krtaniowego+inny dźwięk, lub rozróżnienie między miękkim i twardym lub dźwięcznym i bezdźwięcznym „H”, jako H’ i H”, do uzgodnienia…

***Ó=o”/u/v

!UWAGA!
Sprawę rozróżniania, różnych dźwięków krtaniowych, należy dokładniej wyjaśnić w przyszłości, powołując się min. na przykłady brzmienia słów, jak i zamieniania lub dodawania znaku „c” do znaku określającego dźwięk/dźwięki „H”, patrz tzw. reforma ortografii polskiej z tzw. 1936r.

Słowo diakritikós pochodzi z tzw. języka greckiego, który jest silnie zniekształconym językiem tzw. kreolskim, Od-Przed-Słowiańskim OPS (dawniej tzw. PIE), z wieloma odmianami / tzw. dialektami, utworzonymi na Nie-OD-Przed-Słowiańskiej NOPS (dawniej tzw. NPIE lub NIE), podstawie językowej / tzw. substracie NOPS danego terenu , od języka Przed-Słowiańskiego PS, który PRAWDOPODOBNIE jako napływowy, nałożył był na te podłoża NIE, nakładkę językową tzw. superstrat OPS.

Poniżej dowód na kolejne przeciw-słowiańskie/polskie uprzedzenia, na przykładzie tzw. encyklopedii wikipedia, szczególniej jej polskojęzycznej odmiany, która NIE MA HASŁA podanego poniżej, ma natomiast inne hasło, odnoszące się do języka obcego od-słowiańskiego, w tym wypadku silnie zniekształconego języka kreolskiego, jakim jest tzw. język grecki.

UWAŻAM, ŻE ZAMIENIANIE NA SIŁĘ  I UŻYWANIE SŁÓW POCHODZENIA OBCEGO, ZAMIAST SŁÓW RODZIMYCH , JEST ZBRODNIĄ DYSKRYMINACJI KULTURY SŁOWIAŃSKIEJ I JĘZYKA SŁOWIAŃSKIEGO I MUSI BYĆ TO PIĘTNOWANE I NAPRAWIONE JAK NAJSZYBCIEJ!!!

ODDZIELMY ZIARNA OD PLEW, CZYLI „ODPLEWMY” TO, NIE WAŻNE CO NA TO MÓWIĄ JĘZYKOWE „AŁTORYTETY”!!!

Niniejszym wnoszę o UTWORZENIE HASŁA „polskie znaki odróżniające”, w tzw. encyklopedii wikipedia.pl, jak i wywiedzenie POPRAWNEGO ZNACZENIA I ŹRÓDŁOSŁOWU DLA TEGO ZWROTU NAUKOWEGO!

https://pl.wikipedia.org/wiki/Znaki_diakrytyczne

Znaki diakrytyczne^[1] (gr. diakritikós – odróżniający) – znaki graficzne używane w alfabetach i innych systemach pisma, umieszczane nad, pod literą, obok lub wewnątrz niej, zmieniające artykulację tej litery i tworzące przez to nową literę. W alfabetach sylabowych mogą zmienić znaczenie całej sylaby.

W języku polskim jest dziewięć liter tworzonych za pomocą znaków diakrytycznych (litery diakrytyzowane, litery diakrytyczne): ą, ć, ę, ł, ń, ó, ś, ź, ż.

Niepoprawnie pojęciami znaki diakrytyczne i diakrytyki określa się litery diakrytyzowane, czyli tworzone poprzez dodanie znaków diakrytycznych.

W składzie komputerowym często do sprawdzania, czy dany font posiada polskie litery diakrytyzowane, używa się zdania: „Zażółć gęślą jaźń”. Jest to najkrótsze znane zdanie, które zawiera wszystkie polskie litery diakrytyzowane; chociaż jest poprawne gramatycznie, nie ma sensu semantycznego.

Przypisy

Nie „znaki diaktryczne”. Zob. Poradnia Językowa Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2013-06-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-04-24)].

…..

A oto, co rzeczą/rzeką? na ten temat źródła:

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/diacritic

English
Etymology
From Ancient Greek διακριτικός ‎(diakritikós, “distinguishing, separative”), from διακρίνειν ‎(diakrínein, “to distinguish, separate”), from διά ‎(diá, “between”) + κρίνω ‎(krínō, “I separate, distinguish”).

https://en.wiktionary.org/wiki/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82#Ancient_Greek
διακριτικός
Greek
Adjective
διακριτικός • ‎(diakritikós) m, feminine: διακριτική (diakritikí), neuter: διακριτικό (diakritikó)
discreet (respectful of privacy or secrecy; quiet; diplomatic)

https://en.wiktionary.org/wiki/%CE%B4%CE%B9%CE%AC#Ancient_Greek
διά
Ancient Greek
Alternative forms
διαί ‎(diaí) (Poetic)
ζά ‎(zá) (Aeolic)

Etymology
From *δισα ‎(disa), from Proto-Indo-European *dwis (related to δίς ‎(dís, “twice”) and δύο ‎(dúo, “two”)). Cognates include Latin dis- and Gothic 𐌳𐌹𐍃- ‎(dis-).

Pronunciation
IPA: /di.á/ → /ði.ˈa/ → /ði.ˈa/

Preposition
δῐᾰ́ • ‎(diá)

(with genitive)
(of a place)
in a line
through
in the midst of, between
along
at intervals of, at every
(time)
between
after
every (interval of time)
(causality)
through, by
(later prose) out of (materials from which something is made)
(with accusative)
(of a place, poetic) through, among
(time) during
(causality)
thanks to, by aid of
because of
for the sake of

Adverb

δῐᾰ́ • ‎(diá)

throughout

Prefix

δῐᾰ́ • ‎(diá)

through
in different directions, concerning separation
concerning preeminence
concerning completion, to the end
thoroughly, completely
concerning mixture, partly
concerning leaving an interval or breach

See also ἀπό ‎(apó)

References
διά in A Greek–English Lexicon by Liddell & Scott, Clarendon Press, Oxford, 1940
BDAG
G1223 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible.

Greek Preposition
διά • ‎(diá)
by, for

!UWAGA!
Dia = DWa lub DLa lub DRuG/H/K!!! Słowiańskiech rdzeni DL/R i DW oczywiście nie podaje się!

https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=Appendix:Proto-Indo-European/dwis&action=edit&redlink=1
Wiktionary does not yet have an appendix for Proto-Indo-European/dwis.

https://en.wiktionary.org/wiki/%CE%BA%CF%81%CE%AF%CE%BD%CF%89#Ancient_Greek
κρίνω
Ancient Greek
Alternative forms
κρίννω ‎(krínnō) Aeolic

Etymology
From Proto-Indo-European *krey-. Cognates include Latin cernō, Welsh gogrynu, and English rinse.

Pronunciation
IPA: /kri᷄ː.nɔː/ → /ˈkri.no/ → /ˈkri.no/

Verb
κρῑ́νω • ‎(krī́nō)
I separate, part
I order, arrange
I inquire, investigate
I select, choose, decide, prefer
I discern between good and bad
(middle & passive) I contend, dispute, quarrel
I judge, pronounce
I bring to court, accuse
I pass sentence on, condemn, criticize

https://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Proto-Indo-European/krey-
Proto-Indo-European
Reconstruction

The root is attested only in the centum languages, and hence the reconstruction *ḱrey- is also possible.

Root *krey- ~ *ḱrey-^[1]

1. to sift, separate, divide

Derived terms

► Terms derived from the PIE root *krey-

The root was often reformed as *krey(n)- based on the original nasal-infix present.

• *kr̥-né-y- ~ *kr̥-n-i- ‎(nasal-infix present)
  • Celtic: *krini-
    • Old Irish: ara·chrin
    • Welsh: crynu
  • Hellenic:
    • Ancient Greek: κρῑ́νω ‎(krī́nō)
  • Italic: *krinō
    • Latin: cernō
• *kri-tós
  • Germanic: *hridą
  • Italic:
    • Latin: certus
• *kréy-mn̥
  • Hellenic:
    • Ancient Greek: κρῖμα ‎(krîma)
  • Italic:
    • Latin: crīmen
• *kreyn- ‎(reformed root present)
  • Germanic: *hrīnaną (see there for further descendants)
• *kroyn-is
  • Germanic: *hrainiz (see there for further descendants)
• *krey-dʰrom ‎(“sieve”, instrument)
  • Italic: *kreiðrom
    • Latin: crībrum

References

1. ^ Michiel de Vaan (2008), Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages, Leiden, Boston: Brill Academic Publishers

!!!UWAGA!!! !!!UWAGA!!! !!!UWAGA!!!
Oto sami na własne oczy widzicie teraz allo-allo językową „dokładność, wiarygodność i poprawność… polityczną”, czyli „PRAWDĘ INACZEJ”, czyli… GÓWNO PRAWDĘ, bo:

KRoiC’/T’, KRojeNie, KRajaL+NiCa, KRoMKa… KRaSiC’/T’, KRaSzaNKa…

A i jeszcze zobaczcie sobie te centualizacyjno-kentumowe zniekształcenia w j. celtyckich, romańskich i germańskich. Ciekawe, że brak im KRoiC’/T’ w np. indo-irańskisko-ormiańskich…

https://en.wiktionary.org/wiki/cerno#Latin
Latin
Etymology
From Proto-Italic *krinō, from Proto-Indo-European *krey-. Cognate to Ancient Greek κρίνω ‎(krínō).

Pronunciation
(Classical) IPA(key): /ˈker.noː/, [ˈkɛr.noː]

Verb
cernō ‎(present infinitive cernere, perfect active crēvī, supine crētum); third conjugation
I separate, sift
I distinguish, discern, see

https://en.wiktionary.org/wiki/Category:Terms_derived_from_the_PIE_root_*krey-
Category:Terms derived from the PIE root *krey-
Terms that originate ultimately from the Proto-Indo-European root *krey- in various specific languages.
Subcategories
This category has only the following subcategory.
P
► Proto-Germanic terms derived from the PIE root *krey-‎ (0 c, 3 e)

https://en.wiktionary.org/wiki/Category:Proto-Germanic_terms_derived_from_the_PIE_root_*krey-
Category:Proto-Germanic terms derived from the PIE root *krey-
Proto-Germanic terms that originate ultimately from the Proto-Indo-European root *krey-.
Pages in category „Proto-Germanic terms derived from the PIE root *krey-”

The following 3 pages are in this category, out of 3 total.
H

• Appendix:Proto-Germanic/hrainisōną
• Appendix:Proto-Germanic/hrainiz
• Appendix:Proto-Germanic/hrīnaną

…..

PYTAM SIĘ WIĘC:

Co w końcu znaczy to tzw. greckie diakritikos i dlaczego nie podaje się ISTNIEJĄCYCH SŁOWIAŃSKICH RDZENI, JĘZYKA RZEKOMO TZW. SATEM?!! Czy samo niepodawanie i niepublikowanie danych wystarcza, by utrzymywać, że to tzw. językoznawstwo, to jest to „NAUKA” inna od teologii, angelologii itp?!! I na koniec, co tak mało tych odtworzonych rdzeni i dlaczego te odtworzone, są TYLKO TAK GERMAŃSKO-KENTUMOWO-ZNIEKSZTAŁCONE?!! 🙂

Wg mnie Dia+CRiTiC+oS to:

DLa (oD) KRojeNia

Przy okazji KRyTyK, to nasz zwykły KRojCzy, czy KRojąCy… A co może nie?

…..

Dodatkowo:

https://artofmag.wordpress.com/tag/diakritikos-odrozniajacy/
(…)
Nie ma jednego autora polskich liter. „Ć” „Ś” „Ą” „Ę” zaczęły się pojawiać dopiero w XVI w. Każdy wówczas zapisywał je na swój indywidualny sposób. „Ś” pisano jako „ssy”, „sch”, „ssz”, nosowych w zasadzie w ogóle nie odróżniano, a „ą” i „ę” odróżniano za pomocą ogonków lub przekreślonego „o”. Pierwszego ujednolicenia ortografii podjął się Jakub Parkoszowic, używał on sposobów zapisu, które do dziś jednak nie przetrwały w całości, np. „ś” – „ssz”, „ź” – „zz” a „ć” pisano jako „c” z ogonkiem podobnego do francuskiego Ç – cédille.

Jakub Parkoszowic z Żórawic (XV w.), językoznawca, profesor i rektor Akademii Krakowskiej, autor pierwszego dzieła z zakresu ortografii. Jego traktat poświęcony reformie ortografii, odkryty ponownie w XIX w. i opublikowany w 1830, stanowi cenny zabytek polszczyzny XV w. [źródło: portalwiedzy]

rys 2Najstarsze abecadło polskie, zbiory Cambridge Trinity College zXVI wieku

Na dobrą sprawę, aż do końca XIX w i wczesnych lat 30 XX w każdy pisał jak chciał, oczywiście z biegiem lat i czasu pisownia ujednolicała się ale fundamentalne i sztywne zasady zostały uchwalone na początku XX wieku.

rys 3Nauka domowa Jerzego Bockawydana po polsku mieszaną czcionką gotycką i antykwą w Oleśnicy w 1670 roku
(…)

…..

No i jeszcze ostateczne pytanie na kolejne wpisy, mam nadzieję, że zgrabne jak końskie kopnięcie…

No to co tam Panie i Panowie allo-allo słychować o językach tzw. centum/kentum/hentum… i ich podkładach językowych… hm? Znalazł był już ktoś podkład językowy w języku słowiańskim… hm? Proponuję poszukać na Kaukazie… i na Uralu… a kto wie… może i jeszcze w innych miejscach… Są tacy, co twierdzą, że… cdn.